Protector 2: The Princess

Η έξοδος

Ο Λιαμ έκανε ένα βήμα πίσω και παίρνοντας απόσταση την κοίταξε εξετάζοντας τη γλώσσα του σώματος.. Για μια στιγμή σκέφτηκε μήπως είναι ακόμα ένα από τα παιχνίδια της για να τον εκνευρίσει αλλά στα μάτια της είδε  ειλικρίνεια .

"Ο πατέρας σου το ξέρει;" Ρώτησε ψυχρά έπειτα από μερικά λεπτά.

"Εμ ... Είναι ανάγκη να το μάθει;" τον ρώτησε ντροπαλά

"Για το Θεό Ελίζαμπεθ! Θα βγεις έξω το βράδυ με έναν από τους φρουρούς και θεωρήσεις πως έπρεπε να τον αφήσεις στα σκοτάδια;;"

"Λιαμ σε παρακαλώ! Αν του το πω θα στείλει ένα μάτσο φρουρούς από πίσω μας. Εκτός αυτού ο Τζέικ είναι αρκετά ικανός και μην ξεχνάς πως εγώ φίλε μου ειμαι καλύτερη!!!"

Αυτό το φίλε που του είπε του έκατσε σαν αγκάθι στο λαιμό. Εκείνη τον πλησίασε ξανά. Η διαφορά στο υψος δεν την βοηθούσε χρόνια τώρα  και έτσι έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα...Σηκώθηκε στις μύτες τον ποδιών της πιάνοντας τον από τους ώμους και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο

"Σε παρακαλωω πολύ πολύ πολύ!!" Ειπε γεμάτη νάζι αλλά το πρόβλημα αντί να λυθεί μεγάλωσε... Ξάφνου έμειναν για λίγο στη συγκεκριμένη θέση, να κοιτάζει ο ένας τον άλλο έχοντας ανύπαρκτη απόσταση μεταξύ τους. Ο Λιαμ έπιασε τα μάτια της να κατεβαίνουν στα χείλη του και ταραγμένος κράτησε τα χέρια της και τα κατέβασε...

"Μόνο αν μου πεις που θα πάτε..." της απάντησε κι εκείνη όρμησε σαν λεοπάρδαλη κατά πάνω του. Τύλιξε γύρω του τα πόδια της και εκείνος παραπατωντας βρέθηκε να ακουμπάει στο τοίχο. Τα χέρια του ασυναίσθητα την κράτησαν από τα οπίσθιά  αλλά όσο εκείνη έλεγε ξανά και ξανά τη λεξη ευχαριστώ ενθουσιασμένη ο Λιαμ ένιωθε τη θερμοκρασία του κορμιού του στο Ζενίθ.

"Φτάνει Ελίζαμπεθ!!!Το καταλάβαμε!! Με ευχαριστείς!" Είπε αναστατωμένος κι εκείνη συνειδητοποίοντας την επαφή πήδηξε κατακόκκινη από πάνω του.

"Εμ .. συγνωμη .. απλά ενθουσιάστηκα και..." Ξάφνου η κίνηση που συνήθιζε να κάνει από μικρή πάνω του πήρε άλλη οψη και μορφή στα μάτια της.

"Δεν πειράζει. Απλά πρέπει να καταλάβεις πως μεγάλωσες...Δεν είναι σωστό να χοροπηδάς έτσι πάνω μου..." της είπε και εκείνη αγρίεψε

"Δεν το κατάλαβα αυτό;;; Τι πάει να πει πως μεγάλωσα;; Έτσι έμαθα να κανω έτσι θα κάνω!!!" Είπε αντικρουόντας τις ίδιες της , τις σκέψεις. 

"Τέλος πάντων...Δεν θέλω άλλο καυγά... Πάω στο γραφείο του πατέρα σου..."

"Εντάξει... το σταματάω κι εγώ εδώ. Θα έρθω όμως το βράδυ να σου πω πως πέρασα!!!" Συνέχισε αφήνοντας με την σειρά της όσα έγιναν στην άκρη...