Ο Λιαμ έσφιξε τα δόντια. Τα έσφιξε γερά...Δυνατά. Γεμάτος με θυμό και οργή έπιασε τα μπράτσα της και την απομάκρυνε. Πόνεσε ακούγοντας την.
"Ήρθες να σου δώσω συγχαρητήρια;" της είπε ψυχρά και σαν αποτέλεσμα έφαγε ακόμα ένα δυνατό χαστούκι.
"ΣΤΑΜΑΤΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΜΕ ΧΤΥΠΆΣ!!!" φώναξε και τραβώντας την προς το εσωτερικό έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω τους .
"ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ! ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΑΚΙ!!! ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;" Η Ελίζαμπεθ είχε κολλήσει το κορμί της στο τοίχο κι εκείνος ούρλιαζε ακατάπαυστα. Πρώτη φορά στη ζωή της τον έβλεπε σε αυτή τη κατάσταση. Πρώτη φορά ένιωσε φόβο... έναν φόβο που της προκαλούσε ο ίδιος ο Λιαμ.
"ΣΤΑΜΑΤΑ!!!" του φώναξε βάζοντας τα χέρια δεξιά και αριστερά από το κεφάλι της αλλά εκείνος δεν έλεγε να ημερεψει. Της ελεγε συνεχώς ότι δεν τον νοιάζει. Ότι δεν τον ενδιαφέρει και ότι δεν νιώθει όπως εκείνη .
"ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ;;; ΛΈΓΕ!!! ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;;;" Ξαφνικα πήγε απότομα μπροστά της και έπιασε τα χέρια της. Τα τράβηξε μακριά από το κεφάλι και την κοίταξε γεμάτος θυμό "ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΆΡΕΙ Ο ΔΙΆΟΛΟΣ ΓΙΑ ΓΥΝΑΊΚΑ!!!"
"Σταματα- Σταματα...σταμάτα να μου φωνάζεις...." ψέλλισε με τα χιλια ζόρια η Λιζ και έκλεισε τα μάτια της για να μην τον βλέπει
"ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ!" Διέταξε κι εκείνη άνοιξε έξαλλη αυτή τη φορά τα μάτια της και στόχευσε τα δικά του. "ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΑΖΊ ΣΟΥ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ Ο ΠΡΊΓΚΙΠΑΣ!!!ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΤΊΠΟΤΑ ΓΙΑ ΣΈΝΑ!"
Η Ελίζαμπεθ άπλωσε το χέρι της πάνω στο γυμνό του στήθος και το εναποθεσε στην πλευρά της καρδιάς...
"Για όποια κι αν χτυπάει αυτό το πράγμα μέσα σου...που σίγουρα δεν είμαι εγώ, είναι τυχερή...." του είπε με ιδιαίτερη ηρεμία και του χαμογέλασε. Βρήκε το κουράγιο και του χαμογέλασε μέσα στο πόνο της...
Τον έκανε στην άκρη και με το κεφάλι ψηλά πήγε ως την πόρτα και την άνοιξε. Λίγο πριν βγει πήρε μια βαθειά ανάσα και είπε: "Μεγάλωσα στα χέρια σου και θέλησα να πεθάνω σε αυτά... Τα συγχαρητήρια είναι δικά μου λοιπόν. Το κατάφερες μια ώρα αρχύτερα..."
Πριν προλάβει να βγει έξω η πόρτα έκλεισε δυνατά , ειδε την παλάμη του που ήταν ακουμπισμένη λίγα εκατοστά μακριά από το κεφάλι της και αναστέναξε
"Άφησε με να φύγω. Αρκετά εξευτελίσα τον εαυτό μου..." είπε δίχως να γυρίσει
"Όχι!" Τον άκουσε να λέει και ένιωσε το κορμί της να γυρίζει ολόκληρο αμέσως .
YOU ARE READING
Protector 2: The Princess
AdventureΌταν τα όρια πατηθουν και τα πάθη σκοτώσουν τη λογική , ο έρωτας θα ανοίξει τα φτερά του καταστρέφοντας τα πάντα στο πέταγμα του. Εκείνος πάντα ήταν δίπλα της. Φρουρός. Προστάτης από τη γέννα της... Δάσκαλος και μέντορας της. Εκείνη όμως μεγάλωσε...
