ERASTHAI SERIES BOOK 3: Love, Remi (COMPLETED)

ONE

A/N: Warning. If you are a person who is suffering from depression, I suggest na huwag mo itong basahin. This story is not suitable for those people who likes to hurt themselves.

“Sige pa! Sige paaa, Edward!”

Edward grunted at mas binilisan pa ang paglalabas- masok nito sa kaniig. He pumped her rough and hard. Napupuno na ng mahahabang halinghing ang silid na iyon.

“I’m cumming, honeeyy,” muling ungol ng babae.

“Sabay tayo, hon,” lumalangitngit na ang kama sa bilis ng pag-iisa nila.

They both made a loud moan as they are about to reach their climax.

At sa bawat halinghing sa loob ng kuwartong iyon, ay ang mga butil ng luha na lumalabas sa mga mata ni Remira. Impit siyang humihikbi habang nakasandal sa pintuan ng kuwarto nilang mag- asawa. Parang hinihiwa ang puso niya habang naririnig ang mga ungol ng asawa niya at nang babae nito.

Sinuntok-suntok niya ang dibdib kung nasaan ang kaniyang puso at tahimik na umiyak.

Kaya mo ‘to, Remi. Kaya mo ‘to.

Tumigil ang pag-ungol mula sa kuwarto. Marahang bumukas ang pinto at lumabas doon si Edward na nakaakbay sa babae nito na halos lumuwa na ang kaluluwa sa suot nitong damit.

“Honey, who is this fat and ugly woman?” maarteng tanong ng babae. The woman is drawing a circular pattern on Edward’s chest with her finger.

Asawa niya ako! She want to scream it. She want to slap it in this woman’s face. But she doesn't have the courage.

Walang emosyong tumingin sa kaniya si Edward. Walang sabi- sabing nilakumos nito ng halik ang babae sa harapan niya. Nakatitig ito sa kaniya habang patuloy nitong hinahalikan ang babae at pinipisil- pisil ang pang- upo nito.

Tears stream down her face. Nanginginig ang sulok ng labi niya.

“A maid,” pinutol ni Edward ang halik at diretsong tumingin sa kaniya. “This fat and ugly woman, is a maid.”

With that nilagpasan na siya ng mga ito. Napasalampak siya sa sahig. She cried her heart out. She want to let out everything. Every pain that is stabbing her whole being.

She need to let it out. As she silently cried hard, she went to kitchen and reach the knife above the island counter. This is her only way to subside the pain. It’s the only way.

She cut her arms.

Para siyang nakahinga ng maluwag habang nakikita ang pag-agos ng dugo doon. Slowly, the pain in her heart is going away. Narerelax ang isip niya tuwing nakikita ang lumalabas na dugo mula sa kaniyang braso. Para bang naisamang ilabas ng mga dugong iyon lahat ng sakit na nararamdaman niya.

She smiled at napatitig sa kawalan.

Wala nang sakit ngayon. Mahaharap na niya uli ng maayos si Edward na para bang walang nangyari.

She reached into her pocket at inilabas doon ang cellphone niya. She dialed Clarylaine Cruz’s number, her bestfriend.

After a few rings, Clarylaine picked it up.

“Remi?” tila kakagising lang nito. “What happened? Gabing gabi na ang pagtawag mo, ah? Are you okay?”

“Laine,” she said without emotion at all. “I’m sorry.” Muling tumulo ang luha niya. “I’m sorry. I’m sorry.”

“Shit, Remi! Did you cut yourself again?”

“I’m sorry. I’m sorry.”

“I’ll be there okay? Don’t move. I’ll be there just please, don’t do anything that will hurt you.” Narinig niya ang pagbaba nito ng tawag.