Nagising si Remira na maingay ang paligid. She feel dizzy and her vision is still blurry. Basta ang naririnig na lamang niya ay ang pagtatalo ng kung sino sa paligid. Puting puti ang paligid at napakalabo niyon. Nararamdaman din niya ang pangangalay sa kanang hita at binti.
“Why would she do that to herself?! She's not the type of person who’ll just stab herself with no reason!”
“Mr. Lai, I need you to calm down--”
“You fucking calm down! I am paying you to do your fucking job! Kaya ayos- ayusin mo! Before I use my connections to make this hospital fire you and lose your profession for fucking ever!”
Remira close her eyes. Masyado siyang nahihilo para makinig sa ingay na naririnig. She let dizziness drift her to sleep..
***
“Dearly beloved and honored guests, we are gathered here to witness to join Edward Lai and Remira Avilarde in the union of marriage.”
Marahang napasulyap si Remira kay Edward. Nakakunot ang noo nito at seryoso ang ekspresyon. It is their wedding day, at halata sa binata na hindi ito masaya sa nangyayari.
Ibinalik na niya ang tingin sa pari. I’m so sorry, Edward.
“This contract is not be entered into lightly, but thoughtfully and seriously, and with a deep realization of its obligations and responsibilities. The groom and bride have each prepared vows that they will read now,” mula sa kaniyang belo ay nakita niya ang pagtango sa kaniya ng pari. Hudyat na kailangan na niyang sabihin ang pinaghandaang wedding vows.
Humigpit ang hawak niya sa maliit na papel na nasa kamay niya. Imbes na buklatin iyon at basahin, mas nilakumos niya iyon sa kamay.
Humarap siya kay Edward. Nagtama ang mga mata nila. Matiim itong nakatingin sa kaniya at walang kangiti- ngiti ang labi nito.
“Edward, you're the only person who can make my heart dance in somersault inside my chest. Mula nang makilala kita, you always mess up the speed of time. Well atleast, my time. Kaya mong pabilisin at pabagalin ang takbo ng oras para sakin. I now realized that love at first sight truly exists. It comes in the most unexpected time at the most unexpected place. Kaya nitong ipakita saiyo na “ah, ito yung taong gusto kong makasama hanggang tumanda ako,” sa isang kurap lang. And that's what happened to me…”
Natigilan siya. Nakita niya kung paano kumunot ang noo ni Edward at napailing- iling na tila hindi makapaniwala sa mga sinasabi niya. He smirked at her, like he is saying ‘you're a great actress, you bitch!’
She bit her lower lip. Hindi siya pwedeng umiyak sa harap ng maraming tao sa loob ng simbahang iyon, lalo na sa mga magulang ni Edward.
She sighed. “...I fell in love with you the moment you stepped inside our room, during our third year college days. You made my world spin twice.. no, thrice as normal. And when you laid your ocean eyes on me, parang pinabagal mo naman ang oras. I.. I knew I love you before I met you. I… ahm. I love you...” ...Even if you don't love me. Gusto sana niya iyong sabihin pero alam din niyang wala siyang karapatang sabihin iyon. “Thank you for marrying me, my Edward.”
Nagpalakpakan ang mga guest doon.
“Now, Edward, it's your time to recite your vow,” wika ng pari.
Mataman ang tingin sa kaniya ni Edward. Tila magkahugpong ang mga mata nila. Walang emosyon sa kulay- karagatan nitong mga mata. At nakakaramdam siya ng kaba dahil doon.
“I don’t have any prepared vows. I'm just here because I was forced to do so. Now, father, can you just get this shit done so I can fuck my mistress while this pig beside me celebrate the reception later?”
BINABASA MO ANG
ERASTHAI SERIES BOOK 3: Love, Remi (COMPLETED)
Ficción GeneralDear Edward, Habang binabasa mo ang sulat na ito, malamang ay nasa himpapawid na ako sakay ng eroplano. Lalayo na ako kagaya ng gusto mo. Alam mo, magmula nang makilala kita noon, ako na yata ang pinaka naging makasariling tao. I want you all by my...