7- Gece

33 3 10
                                    

Multi: Karmen ve James Arthur İmpossible

Nick

"Mal bu, denemeniz için beş kilo temin ederim!" Yunan adamla anlaşmamızı yapıyorduk

"Yerer artık Nick. İş, iş, iş!" Aşağıyı izliyordu ve özellikle izlediği bir kişi benim sinirimi bozmuştu. Sürekli gözleri Karmen'deydi!

"Mesela kızlardan konuşsak. Mesela şu kız!" Bira tepsisiyle gezen Karmen'e tekrardan baktım

"Kim o?"

"O benim bir çalışanım." Dudaklarımı büzmüştüm.

"Çok güzelmiş!"

"Evet!" Dedim sert bir şekilde. Sonunun gelmesini istemeyeceğim bir konuşmaydı.

"Eğer senin çalışanınsa benim için bir gece ayarlayabilir misin?" Sıktığım dişlerimi belli etmemeye çalışarak çözmüştüm. Yutkunarak tekrardan ona döndüm.

"Kabul edeceğini sanmıyorum ama yine de bir denerim!" Dudaklarımı ısırdığımda adam tehditkar bir şekilde bana döndü.

"Bir kız bile ayarlayamayacak olduktan sonra polisleri Nasıl ayarlayıp da beş kilo malı sınırdan içeri sokacaksın?" Kafamı ondan çevirerek tekrar Karmen'e baktım.

"Elbette.." Dedim biraz duraksadım ve devam ettim.

"Elbette isteği olmayan bir kadına el sürmek, beş kilo malı sınırdan geçirmek kadar korkutucu ve stresli olmaz diye düşünüyorum!" Aramızdaki konuşma gerildiğinde karşı taraf sinirlenerek kendi dilinde bir şeyler söyledikten sonra tekrar konuştu.

"Eğer o kız olmazsa, sınırdan geçecek beş kilo değil bir gram bile malın olmayacak!" Yeterince açık konuştuğunda titrettipim bacağımı durdurmuştum.

Gerçekten neden bunu yapıyordu. Üzerine giydiği o şeyle her erkek onu isterdi tabii ki.

Bulduğum bir mazeretle aralarından kalkarak Karmen'in yanına gelmiştim. Onu daireye yolladığımda geceyi bitirmek üzere tekrar yukarı ilerledim. Ve daha fazla aralarında kalmayarak daireme Karmen'in yanına ilerledim.

Benim evimde ve de kendi evinde olmadığını öğrenerek sinirlenerek onu aramıştım. Fakat yine telefonu açılmamıştı. Aklımı kurcalayan tilkilerle koltuğa oturmuş ve kaçan uykumla beraber Karmen'i ya da en azından ondan gelecek bir haberi beklemeye başlamıştı.

Karmen

Gözlerimi açtığımda kocaman pencerelerden güneş gözüme geliyordu.  Salondaki koltuk açılmıştı ve orada üstüm de örtülü bir şekilde uyumuştum.

"Kahretsin!" Dedim kendi kendime. Ardından da kalkarak telefonumu çantamın içinde aramaya başladım. Defalarca Nick tarafından aranmıştım ve bu bir anda içimi korku kaplamıştı.

Büstiyerimin üzerine hırkamı giydikten sonra diğer odalara baktım. Birinde mutfak onun yanındaki açık kapılı odada da Timuçin vardı. Belini kadar örten örtünün üstünde üstü çıplaktı. Yüzüstü yatakta yatıyordu ve hala uyuyordu. Onu uyandırıp uyandırmamak konusunda çok kararsız kalmıştım ve ardından uyandırmamaya karar vererek sessizce hazırlanmış ve masadaki deftere bir not yazmıştım

KARMEN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin