Tylko ciebie chce

33

Pov Harry

Nie mogę się stąd wynieść, bo wtedy nie będę mógł nawet popatrzeć na Nicole. Ja tego nie przeżyje za bardzo ją kocham. Wiem jak ostatni dureń zakochałem się w żonie mojego brata, ale nic na to nie poradzę jak tylko ją zobaczę to moje serce zaczyna szybciej bić i odrazu chce mi się uśmiechać.

Usiadłem na kanapie w salonie. Mam tylko nadzieję że Nikki odzyskała już świadomość. O wiele bardziej już bym wolał żeby to we mnie trafi. Serce mi się prawie zatrzymało gdy zobaczyłem jak upada. Najgorsze jest to że nie mogę się nią zaopiekować, przytulić i pocałować.

- Harry jak ty wyglądasz? Co ci się stało? - z zamyślenia wyrwa mnie głos mojej matki. No tak przecież sam ją tu zaprosiłem.

- Mój brat się stał. Nie to że mnie pobił to jeszcze kazał mi się stąd wynosić - tylko moja mama może sprawić, że tu zostanę i dalej będę mógł widywać moją słodką Nicole.

- Jak on w ogóle mógł podnieść na ciebie rękę? Już ja sobie z nim porozmawiam. Gdzie jesteś on jest? - wygląda na nieźle wzburzoną. I bardzo dobrze.

- U siebie na górze i próbuję ocucić swoją żonę, bo próbowała nas rozdzielić i przypadkowo sama oberwała - oby tylko nic poważnego się jej nie stało, bo bym sobie nigdy tego nie darował.

- W tej chwili pójdę do niego i przemówię mu do rozsądku on nie może się tak zachowywać - szybkim krokiem rusza schodami na górę.

No to teraz się zacznie.

Pov Niall

- Koteczku ty mój jesteś pewna, że nie chcesz lekarza - moja malutka uparła się bym nie wzywał do niej doktora.

- Tak - próbuje się podnieść lecz szybko się chwieje. Kładę rękę na jej plecach by ją podtrzymać.

- Okej, ale jak tylko gorzej się poczujesz to masz mi to od razu powiedzieć.

- Tak - po chwili drzwi się otwierają, a w progu widzę moją matkę i tego jej syna. Jeszcze ich mi tu brakowało.

- Jak mogłeś pobić Harry'ego przecież to twój brat? Masz go szanować! - nie no zaraz mnie tu jasna cholera weźmie. Zwaliła mi go tu na głowę by się go pozbyć. A ja nie mam ochoty się z nim użerać.

- Dostał to na co zasłużył. A tak naprawdę to powinienem go zabić za to, że mi tak namieszał w interesach - już na pierwszy rzut oka było widać, że moje słowa ją zaszokowały.

- Zabraniam ci nawet tak myśleć!

- Już dawno minęły czasy kiedy to mówiłaś mi o tym co mam robić - podchodzę do niej i chwytam ją za ramię. - A teraz pójdziemy gdzieś indziej, bo strasznie głośno krzyczysz, a Nikki boli głowa - wprowadzam ją z mojej sypialni i prowadzę do gabinetu.

- Nie szarp tak mną - syczy gdy jesteśmy na miejscu.

- Dwa lata się tu nie pokazywała, a teraz tak po prostu przyjeżdżasz i zaczynasz mi prawić kazania. Jak chcesz udawać przykładną matkę to idź do swojego ukochanego synka i najlepiej będzie jak zabierzesz go stąd.

- Kiedy ty tak się zmieniłeś? Byłeś zupełnie inny - śmieje się na jej słowa.

- Wtedy gdy byłaś tak bardzo zajęta swoją nową rodziną i oddałaś mnie mojej ojcu. Więc teraz zabierz stąd Harry'ego i zniknijcie z mojego życia i to raz na zawsze.

Im więcej waszych konkretnych komentarzy tym szybciej kolejny rozdział

Zapraszam na Tylko moja