Büyük Oyun

6.Bölüm

Gözlerimi açtığımda elimde  serum vardı.
Adel başımdaydı ağlıyordu.
İşte başlıyorduk güçlerim kontrolden çıkacatı çevremde birisi olursa ona zarar vericektim işin kötü yanı eldivlenlerimin elimde olmadığını fark ettim.

Adel uyandığımı görünce bana sarılmak için eğildi.
Onu ittim ve koşmaya başladım insanlardan uzakta kalmalıydım kimseye zarar veremezdim.
Üstünmde halen şortum ve sıfır kolum vardı.
Eldivenlerimi serum takmak için çıkarmış olmalılardı.
Tuvaleti görünce orya doğru koştum.
Şanslıydım içeride kimse yoktu çıplak ayakla hastahane tuvaletine girmek iyrençti.
Çok şanslıydım içeride kimseler yoktu.
Gözlermi kapadım ve içimdeki elektiriğin kimseye zarar vermemesi için sakinleşmeye çalıştı.
Bir an da o kabus geldi gözümün önüne annemin cansız hali.
Artık dayanamazdım sırtımı duvara yasladım ve yere oturdum dizlerimi kedime çektim.
Gözlerimi sımsıkı kapadım .
Tavandaki lambanın patlama sesiyle irkilerek gözlerimi açtım.

Aynı sözleri tekrar ediyordum sakinleş sakinleş kontrol edebilirsin.

İyi olduğumu hissedince ayağa kalktım.

Işıklar olmadığı için hafif karanlıktı.
Aynadan kendime baktım bir enkazdan farksızdım.
Tam bu arada kapı açıldı içeri Adelin girdiğini gördüm.
Neden koşarak gittin dedi.
Midem bulandı diye geçiştirdim.

Her ne kadar anneme sinirli gibi davransada onu çok seviyodu hangi çocuk sevmezdiki annesini.

Eldivenlerimi bana uzattı.

Bana sarıldı ve ağlamaya başladı o an gerçek iki kardeş olmuştuk.

Dışarı çıktığımızda neye mââl olduğumu gördüm.
Bütün ışıklar patlamıştı.Bilmiyormuş gibi yapıp ona sordum ne oldu burda Adel aşırı yükleme olmuş dedi.

Beyaz önlüklü adam bize yaklaştı ve klasik bir konuşma yaptı.
Annem artık yoktu o gitti ve asla gelmiyecekti o an kendimi öldürmek istedim ama Adel için güçlü durmalıydım.
Bir an da gözüm karardı.
                         ☆☆
Gözlerimi açtığımda halen hastanede olduğumu gördüm ağlamaktan üzüntüden bayıldığımı anladım.

Kapı açıldı içeri Adel girdi o da benden farksızdı.
Elini tuttum.
Arya ,babam geldi.dedi
Ne-neden? diyebildim.
Cenaze işleriyle uğraşacak..

Bir şey söylemek istiyodu ama çekiniyordu.

Söylesene Adel?

Bizi götürmeye geldi.

                       ☆☆☆

O karanlık günden sonra tam bir hafta geçmişti.
Cenaze işleri bitmişti bizim evdeydik.
Üçümüz birlikte sesizce oturuyorduk.
Bizi götürmek istediğinde yagarayı kopardım.
Başta beni sakinleştirmek için hiç bir yere gitmeyeceğimuzi söylemişti.

Arya dedi o adam.

Sadece yüzüne baktım ne söyleyecek diye.

Biliyorum buraya çok alıştın kurulu bir düzenin var dedi.

Hemen lafına dalarak mümkünse böylede kalsın dedim.

Bak anlamıyorsun on sekiz yaşından küçüksünüz burda tek kalamazsınız dedi.

Benim burda çalıştığım bir işim var farkında mısn bilmem ama dünya kadar para alıyorum arada sözleşme var.
Burda dans stüdyom var burda evim var anılarım var.

Busefer Adel konuştu.
Arya biz seninle pek anlaşamıyoruz ama sen benim kardeşimsin, ikizimsin biz ayrılamayız dedi.

O zaman kal Adel gitme kaldığımız yerden devam ederiz.
derken lafımı yarıda kesti.

Arya bu ev bana annemi hatırlatıyor dayanamıyorum onsuzluğa.

Adın gibi emindim Adelin aklını buladırdı beni ikna etmesi için tembih etti.
Ağlamaklı bir sesle peki diyebildim sadece.

O adam hemen lafa atladı ,oynadığın film sezon finalinde şimdilik sorun olmaz dedi.

Ona nefret eden gözlerle baktı.
Tek kelime söyleyebildim.

Yine hayatımı darmadağın ettin Gökhan Türkay tebrikler deyip ayıplar gibi alkış çaldım.

Adel ne zaman gidiyoruz diye sordu.
Hemen şimdi dedi Gökhan kişisi.
Ona baba diyesim gelmiyordu.
Bu lafa çok uzaktı.

Ne acelemiz var diye sorduğumda Türkiyede yarın okulların açıldığını söyledi.
Ondan bu akşam dönmek istediğini söyledi.
Ama onlardan tek bir şey istedim.

Sadece burdan ayrılabilmek için bir hafta daha istiyordum.

Buraya veda edebilmek için onlardan bir hafta istedim ikiside fikrimi değişmiyim diye kabul ettiler.

Onlar gittikten sonra gözümün önüne bu evde ne kadar güzel zamanlar geçirdiğimiz geldi.

Neden dedim sadece neden?

Hayat en güzel çiçeği neden benden koparıp almıştı?