My false truth [ yoonsoo ] ✓

twenty five. ❧ the end

İlk gün yaralar açardın, sarmadan bırakırdın,

Şimdi sarıyorsun,
kalbimi yeniden yaşatıyorsun.

§

Hayal kurardım, kırıklar ile sonlanırdı. Umudumu besleyip büyütürdüm, solup giderdi. Gülüşlerime hüzünlerimi saklamaya çalışırdım, kırıklar gülüşüme batıp derimi değil kemiksiz olsa bile binlerce kez çıtırdayarak kırılan kalbimi kanatırdı. Kalp, kan kırmızısı rengini, aldığı acılarla kül grisine dönüştürmüştü. Ve birer sevgi tohumu, tüm külleri temizleyip aydınlığın ve huzurun tekrar yuvası yapmıştı kalbimi.

Şu çok garipti ki, bir ara yaşattığı şeyler yüzünden kalbimi hissettirmiyorken bana, şimdi en çok varlığı ile sevgisini derin bir şekilde sızlatıyordu kalbimde, o.

"Yemin ederim, o balonların biri kulağımın dibinde patlarsa, kan çıkartırım." dedim işaret parmağımı kaldırıp uyarıcı bir şekilde Jimin ile Taehyung'a sallarken.

İkisi de birbirine bakıp haince gülmeye başlamıştılar. Sebebini anlamazken, kulağımın dibinde patlayan balonla boğazımı acıtacak bir şekilde çığlık atmıştım. Kahkahalara boğulan üç küçük ergene sinirle bakarken "Sizi uyarmıştım, değil mi?!" deyip, elimdeki meyve bıçağını kaldırdım.

"Büyüksün, Noona, ama biz bir şey yapmadık Jeon andaval Jungkook kerizi patlattı, onu bıçakla."

Jimin, çoktan Jungkook'u satışa geçmişken, Jungkook arkadaşına gözlerini kısarak bakıyordu.

"Ulan, sen ne biçim insansın be, daha az önce bana 'yap' diye tutturan kimdi acaba?"

Aniden Jimin'e döndüğümde irkilerek birkaç adım arkaya attı.

"Pekâlâ, benim şeyi şey yapmak için gitmek gerek."

Odadan çıktığında, küçük bir cüce gibi koştuğu için engelleyememiştim. Fakat, az sonra t-shirt'ünün ensesinden tutup içeriye Yoongi tarafından sürüklenirken, kendimi tutamayarak gülmüştüm.