နဒီ

559 34 9
                                    

June 2018....

အေမွာင္ ... ေမွာင္သည္။
ေမွာင္သည္ဆိုတာ...
ဘယ္အရာကိုမွ်မျမင္ရ ၊ မေတြ႕ရတာ အေမွာင္ေပါ့။
အေမွာင္ဟာၿငိမ္သက္ေနသည္ ။
အေမွာင္ဟာေအးစက္ေနသည္။
အေမွာင္ဟာမြန္းၾကပ္ေနသည္။

ၿငိမ္သက္လွ်င္ေမွာင္တတ္သည္ ။
ေအးစက္လွ်င္ေမွာင္တတ္သည္။
မြန္းၾကပ္လွ်င္ေမွာင္တတ္သည္။

အေမွာင္နဲ႕ေဝးမည့္ေနရာရွာေဖြၾကည့္ရင္း ပိုတိုးကာေမွာင္လာသည္။
ဆိုနင့္မႈရဲ႕ ထုထည္ႀကီးမားျခင္းေၾကာင့္ ၊
အေမွာင္ထဲမွလြတ္ေျမာက္လိုစိတ္ဟာ
ျပင္းျပေနသည္။

'စိတ္' ။ စိတ္ဆိုတာ ဘာလဲ ။
စိတ္ကိုမသိဘဲ လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္တဲ့လား ။
ဟားဟား... ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာ ။
ရယ္စရာ ၊ ရယ္တယ္... ရယ္တာကဘာလဲ။
ဟာ... မသိေတာ့ဘူး ။
ဘာကိုမသိတာလဲ ၊ မသိတာကဘာလဲ ။

"အား...''

စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံႏွင့္
အလင္းေရာင္ကၿပိဳင္တူေရာက္ရွိလာသည္။
လင္းၿပီ ...အလင္းေရာင္ေရာက္လာၿပီ ။
သို႔ေပမဲ့... ၿငိမ္သက္ေနဆဲ ၊ ေအးစက္ေနဆဲ ၊
မြန္းၾကပ္ေနဆဲ ။

သူမသည္ အိပ္ရာထဲမွအလွ်င္အျမန္ကုန္း႐ုန္းထလိုက္သည္။ ဆံႏြယ္ရွည္တခ်ိဳ႕ဟာသူမမ်က္ႏွာႏွင့္ပုခုံးတို႔ကို
လႊမ္းၿခဳံအုပ္သည္။ ေခြၽးသီးေခြၽးစက္ေတြဟာ
သူမနဖူးစပ္မွေန တစ္လိမ့္လိမ့္စီးက်ေနသည္။
ပူးႏြေးေသာအရည္စီးေၾကာင္းမ်ား ပါးျပင္ေပၚသို႔
သြယ္ဆင္းျဖတ္သန္းေလသည္။
ေလကိုရႉသြင္းတြန္းထုတ္ေနေသာပုံစံသည္
ပင္ပန္းလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္းပင္ ။
သူမမ်က္ဝန္းေတြဟာ ၿငိမ္သက္ေနသည္ ။
ေသြးစတခ်ိဳ႕ႏွင့္နီေထြးေသာႏႈတ္ခမ္းပါးႏွစ္လႊာက
ခပ္ပါးပါးၿပဳံးထားသည္။ မ်က္ခြံမ်ားမို႔ကာ ရဲရဲနီနီေလးျဖစ္ေန၏။ သူမထိုင္ေနသည့္သင္ျဖဴးဖ်ာကို လက္သည္းမ်ားျဖင့္ကုတ္ျခစ္ေနရင္း ၊ ၿငိမ္သက္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ ပ်ဥ္ခ်ပ္နံရံေပၚမွ ပိုစတာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သမုဒၵရာေရျပင္က်ယ္ကို အေပၚစီးမွမွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ေကာင္းကင္ဓာတ္ပုံပိုစတာ။ ျပာလြင္ျပန့္ျပဴးတည္ၿငိမ္သည့္ပိုစတာတစ္ခ်ပ္က သူမအျမင္အာ႐ုံကို ဆြဲခ်ဳပ္ထား၏။

အနက်ရှိုင်းဆုံး နဒီDonde viven las historias. Descúbrelo ahora