¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"როცა დავბერდებით მინდა პატარა ქოხში ვიცხოვროთ, ტყესთან და მდინარესთან ახლოს, მხოლოდ მე დაშენ. ირგვლივ სიმწვანე. ზამთარში თეთრი თოვლი რომ დაფარავს, მარად მწვანე აბელიის ბუჩქებს. წარმოგიდგენია რა სილამაზე იქნება? მისი თეთრი ყვავილები და თეთრი თოვლი. თუაბელიის ტყესთან ახლოს არ ვიცხოვრებთ, რამდენიმე ძირი ეზოში დავრგოთ."
"გუკრატომ გიყვარს ასე ძალიან ეს ყვავილები?"
"ლამაზია, შენასეარ ფიქრობ? მარად მწვანეა, ისევე როგორც ჩვენი სიყვარული. თან კარგი სურნელი აქვს."
ნათელ ღიმილს ჩუქნის თეჰიონსბიჭი.
"მიყვარს როცაასე საუბრობ... მომავლის მეშინია. მეშინია რამე ცუდი არ მოხდეს. მაგრამ, როცა შენი სიტყვები მესმის ყველანაირი შიში მავიწყდება."
"ნურაფრის გეშინია თე... ჩვენ ერთად ვართ, მთავარი ესარის."
"მეშინია, როცა დრო გავა..."
"არასდროს, გესმის? არასდროს."
თავს სწევს ბიჭითეჰიონის კალთიდან დაპირდაპირმის სულში იყურება თვალების გავლით.
ირგვლივ სიმშვიდეა, მარად მწვანე ბუჩქები ჯერ არ აყვავებულა, ჯერ არდამთბარა საკმარისად.
