Don't take it personal

Part 1

Voordat ik echt begin wil ik nog even zeggen dat dit pas mijn eerste boek is en dat alle hulp welkom is!

"Liv er staat iemand voor je aan de deur!" hoor ik mijn moeder vanaf beneden roepen. Ik sprint de trap af want ik weet allang wie er aan de deur staat. Wanneer ik de gang in loop zie ik hem staan. Jack. Jack met zijn mooie donkerblonde krullen en zijn engelachtige blauwe ogen. Hij heeft een bos bloemen in zijn handen en geeft me meteen een knuffel en een kus.                          "Waar heb ik dit dan allemaal aan te danken?" vraag ik naar de bos bloemen wijzend. En in een keer komt het bij me binnen, we zijn vandaag zes maanden samen! Ik roep "SHIT!" iets te hard en Jacks gezicht betrekt meteen. "Je bent het vergeten of niet soms?". "Nee... Oké misschien een klein beetje." zeg ik beschaamd. Opeens haalt Jack een grote glimlach tevoorschijn. "Dan is het maar goed dat ik er wel aan gedacht heb." zegt Jack terwijl hij twee kaartjes achter zijn rug vandaan haalt. 

Als verrassing heeft Jack ook nog een nieuwe jurk voor me gekocht die ik vanavond van hem aan moet doen. Ik heb nog drie uur om me klaar te maken dus besluit ik om eerst nog een uurtje netflix te kijken en dan te beginnen.

Ik krul eerst mijn lange blonde haren en steek ze dan half op in een knotje. Het jurkje is zwart met kanten driekwart mouwen en valt tot net boven mijn knieën. Mijn make-up houd ik gewoon simpel met een klein beetje oogschaduw, wat mascara en een zachtroze lippenstift. Op het moment dat ik mijn lippenstift net op heb gedaan en hem weg wil leggen komt Jack binnen. "Wauw je ziet er prachtig uit Liv." Ik moet ervan blozen en bedank hem. Ik geef hem een snelle kus en trek hem mee naar beneden want het is eindelijk tijd om te gaan. 

Jack en ik rijden in zijn jaguar naar het concert in Amsterdam. Dat is vanuit mijn huis zo'n anderhalf uur rijden. Op weg naar het concert krijg ik de lach niet meer van mijn gezicht. Hij heeft me kaartjes gegeven voor The Vamps wat echt mijn lievelingsband is. Ik had al kaartjes willen kopen maar ze waren meteen uitverkocht. Jack zit achter het stuur en kijkt naar me, "wat zit je daar nou te lachen?". "Oh gewoon dat ik naar het concert ga waar ik al heel lang heen wil en dat mijn vriendje dan spontaan met kaartjes voor dat bepaalde concert aan de deur staat enzo." Jack moet lachen en zet de radio aan. 

"Hoe kom je eigenlijk aan die kaartjes? Toen ik ze wilde bestellen waren ze al uitverkocht." vraag ik terwijl we door de ingang van het concertgebouw lopen. "Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet." zegt-ie mysterieus. Ik kijk nog eens goed naar de tickets en zie dat we ook nog eens helemaal vooraan bij het podium staan. Deze avond kan gewoon niet meer beter worden.              We lopen door de gangen van het gebouw naar de concerthal en gaan in ons vak staan. Het is al vrij druk en we hoeven niet lang te wachten of het voorprogramma begint al. New Hope club begint met hun nieuwste nummer Love Again en eindigt met Fixed. Na het laatste nummer wordt het donker en beginnen er lampen te knipperen. De lampen schijnen op een doek waar de instrumenten achter staan. Na een paar keer van het uit en aan gaan van de lampen zie je de silhouetten van de vier jongens achter het doek verschijnen en beginnen de eerste klanken van het nummer Just My Type. Het doek valt en de jongens springen het voorste deel van het podium op. 

Af en toe Loopt Dean voor ons langs om een foto te maken van de Brad, James, Connor of Tristan op het podium. Ze lijken zo veel plezier te hebben met zijn vieren als ze aan het spelen en aan het optreden zijn. Hun Blijdschap is besmettelijk en heel de zaal kan ervan meegenieten. Zelfs Jack staat naast me vrolijk alle nummers mee te zingen terwijl hij niet perse van hun muziek houdt. Na ongeveer twee uur is het alweer tijd voor het laatste nummer All Night. Bradley komt van het podium af en loopt rond de hekken van de eerste rij en gaat de eerste rij langs. Na een tijdje is hij bij ons en ik pak zijn hand vast. Ik voel Jacks blik mijn richting op gaan en voel dat hij een beetje jaloers is. Bradley kijkt me recht in mijn ogen aan en ik kan niet wegkijken. Jezus hij is echt knap. Wanneer hij weer verder loopt voel ik dat hij iets in mijn hand achterlaat, een briefje. Ik stop het snel in mijn jaszak zodat ik het niet kwijtraak en besluit om thuis te kijken wat erop staat. 

All Night is altijd het laatste nummer dus wanneer Brad weer het podium opgeklommen is en klaar is met zingen buigen de jongens en lopen ze het podium af. Dat was het dan. Dat is altijd jammer aan zo'n avond, je wilt niet dat hij eindigt. Jack haalt me uit mijn gedachten door mijn hand vast te pakken en me mee naar buiten te nemen.                                                                                       "Zullen we nog wat gaan eten?" vraagt-ie terwijl we naar de auto lopen. "Ja, ik heb eigenlijk wel honger gekregen." Op de snelweg komen we langs een McDonalds en besluiten we om door de McDrive te gaan zodat we de auto niet uit hoeven. We eten het op op de parkeerplaats en dan rijden we door naar huis. Jack zet me thuis af en geeft me in de auto voor de deur nog een zoen. "Dankjewel voor deze geweldige avond".                                                                                                                   "Voor jou altijd liv."                                                                                                                                                              Ik ben zo moe dat ik meteen in mijn bed plof en inslaap val.