Don't take it personal

Part 10

Sam en ik genieten ervan om de jongens in hun natuurlijke habitat te zien. Ze krijgen energie van het publiek en zij ook van hen. Het is heerlijk om naar te kijken. "Liv, weet je welke show dit is?" Ik zou het echt niet weten. "Sam deze vraag is zo random maar oké. Nee ik weet het niet, hoezo?" Ze lacht geheimzinnig naar me en zegt dan "Dit is de laatste show van de tour, weet je wat dat betekent?" En toen kwam het pas bij me binnen. Bij de laatste show van de tour haalt de crew altijd grappen uit bij de jongens en het is altijd zo grappig. Net wanneer ik tegen Sam wil zeggen dat ik nu doorheb wat er aan de hand is komen de jongens van New Hope Club backstage gelopen. Ze hebben zich elk verkleed als meisje. Ze lopen het podium op en iedereen barst in lachen uit. 

Brad staat naast Reece die zich voorstelt als Brenda, George heet nu Matilda en Blake is Rosie. Tristan staat naast Brad met aan zijn zijde Rosie. "Rosie is mijn favoriete" zegt Tris in de microfoon en dan geeft-ie stiekem een knipoog naar Sam. Ik zie haar gewoon weg smelten. "Ik heb het idee dat ik jullie al ooit eerder heb gezien." zegt Bradley en hij duwt de microfoon onder George's neus om hem te laten antwoorden. "Nee, wij hebben elkaar nog nooit gezien." zegt George met een heel hoog stemmetje. Iedereen gaat stuk om het tafereel dat zich nu op het podium afspeelt. Ze maken een groepsselfie en dan loopt New Hope Club het podium af, behalve Blake. Blake doet alsof-ie een fan is en wil Brad een knuffel geven. Brad pakt Blake's Pruik en gooit hem de coulisse in waarna Blake gillend wegrent. Hilarisch.

Na een paar nummers wordt het volgende fiasco alweer in gang gezet. Opeens rennen er alle crewleden en New Hope Club het podium op verkleed als politieagenten. Het is een heel grappig gezicht, maar de leukste prank is pas bij het laatste nummer. Brad zit achter de piano en start met het zingen van Stolen Moments als zijn gitaar techneut het podium op komt lopen met een pruik op en vrouwenkleding aan. Brad (en de rest van de zaal) moet lachen. De man doet alsof-ie Bradley wil verleiden en gaat zelfs op de piano liggen. Ik hoor Brad en de andere vier jongens alleen maar lachen en kom zelf ook niet meer bij. De prank-shows van de tours zijn altijd erg leuk en volgens mij vond iedereen het geweldig. 

Na afloop komen de jongens helemaal bezweet backstage. Connor loopt meteen naar me toe. "kunnen we zo even praten?" Ik knik en hij zegt weer: "Oké cool, ik ga me eerst even opfrissen." Ik glimach. "Ja is goed hoor, ik wacht op je." Con lacht terug en loopt dan weg om zich alvast op te frissen. Dan komt James ineens naar me toe. James en ik hebben nog niet echt zo veel met elkaar gesproken maar ik mag hem wel heel graag. "Hé Liv, ik wilde nog even iets tegen je zeggen." Ik ben een beetje verbaast dat hij in een keer contact met me zoekt maar vind het wel fijn aangezien hij de enige jongen van de band is waar ik nog niet echt mee gepraat heb. "Ik weet dat Brad soms heel jaloers is, maar daar heeft hij zo zijn redenen voor. Hij moet je dit zelf maar vertellen, maar ik wilde niet dat je hem er meteen op zou afrekenen. Ik wil dat hij een eerlijke kans van je krijgt." Het is heel lief dat-ie dit zegt maar ik ben nu wel heel benieuwd wat die redenen dan zijn. Misschien dat ik hem er later wel naar vraag. "Het is lief dat je dit zegt James, je bent echt een goede vriend. Ik heb wel gemerkt dat hij nogal jaloers kan zijn maar ik was niet van plan om daarom ons contact te verbreken." zeg ik dan. James kijkt me gerustgesteld aan en lacht naar me als ook hij weer verder loopt om zich op te frissen. Dan komt Bradley naar me toe. "En hoe vond je het om alles een keertje niet vanuit het publiek te zien?" Ik vertel dat ik het erg leuk vond en dat Sam en ik echt hebben genoten. Ondertussen lopen we naar de kleedkamers toe en Brad slaat zijn arm om me heen. Hij is erg bezweet maar het maakt me niet eens uit. 

In de kleedkamer zie ik dat Connor al klaar is en hij vraagt of ik met hem mee wil lopen. Voordat ik met hem mee kan lopen geeft Brad me nog even snel een kus. Waarschijnlijk om zijn territorium af te bakenen. Ik loop met Connor mee en we eindigen uiteindelijk op de rand van het podium waar ze net nog gespeeld hebben. "Dus waar wilde je het over hebben?" vraag ik meteen. Con lacht een beetje nerveus. "Ik... ehm... ik weet niet zo goed.... ik... Liv..." Hij is echt heel nerveus en stottert bij elk woord dat hij weet uit te brengen. "Con gaat het wel? Je hoeft niks te zeggen hè als het niet lukt." Volgens mij schaamt-ie zich een beetje omdat zijn openbaring niet echt soepel verloopt. "Oké, Liv, ik gooi het er dan maar meteen uit want dan ben ik er maar vanaf." ik wordt een beetje zenuwachtig hiervan. "Liv. Ik weet dat je met Brad bezig bent maar ik moet het toch zeggen. Ik vind je leuk. En ook niet een klein beetje. Ik kan niet stoppen met aan je te denken. Ik wilde het eerst niet zeggen omdat ik bang ben dat ik dan mijn vriendschap met Brad verpest maar ik vind dat ik ook een kans verdien." Dit had ik niet echt verwacht. Ik weet ook niet zo goed wat ik terug moet zeggen. Ik heb nooit zo over hem nagedacht maar nu dat hij dit zo zegt kan ik me er wel iets bij voorstellen. "Con, ik zal ook eerlijk zijn aangezien jij dat ook bent. Op dit moment voel ik meer voor Bradley en wil ik graag zien hoe dat loopt. Het spijt me echt heel erg." Con kijkt me teleurgesteld maar toch begripvol aan. "Ik snap het. Als het ooit misloopt met Brad weet je me te vinden." Hij knipoogt naar me en dan lopen we samen terug naar de kleedkamers. 

Brad komt meteen naar me toe als we de kleedkamer weer inlopen. "Waar wilde Con het over hebben?" Ik zal ook tegen Brad maar meteen eerlijk zijn. "Hij heeft me verteld dat hij gevoelens voor me heeft." Bradley's gezicht betrekt en er komt een soort woede bij hem op. "Ho, Brad er is niks aan de hand. Ik heb hem verteld dat ik niks voor hem voel en dat ik graag wil zien waar dit heen gaat." Dit stelt hem enigszins gerust maar toch blijft-ie naar Connor kijken met een soort woede in zijn ogen waar je bijna bang van wordt.