Don't take it personal

Part 5

De volgende dag word ik wakker met gemengde gevoelens. Aan de ene kant ben ik super blij dat ik iets met Brad aan het opbouwen ben en aan de andere kant voel ik me echt heel schuldig tegenover Jack. Ik wil Jack eigenlijk meteen een berichtje sturen om sorry te zeggen maar besluit toch maar om het niet te doen en om hem wat ruimte te geven. Brad stuur ik daarentegen wel een berichtje.

Ik denk dat we nog even moeten praten over wat er gisteren gebeurd is. X

Ja, lijkt me een goed plan. Zal ik naar jou toe komen? X

Nee ik kom wel naar jou toe. X

Oké, zie je zo. X

Ik ga even snel douchen, trek wat leuks aan en breng wat lichte make-up op. Mijn moeder zit beneden en ziet dat ik haastig de autosleutels pak en naar buiten toe wil lopen. "Liv wacht, waar ga je heen?" Oh fuck, ik heb haar nog helemaal niks verteld hierover. "Sorry mam, ik heb haast en moet nu echt snel gaan maar ik vertel het je vanavond!" roep ik terwijl ik snel de gang doorloop en de deur achter me dichttrek. De auto staat recht voor de deur en de rit naar Brads huis is ongeveer twintig minuten. Wanneer ik de auto geparkeerd heb en voor de deur sta wordt ik een beetje zenuwachtig. 

Ik bel aan en Tristan doet de deur open. "Brad Liv is hier!" roept-ie en ondertussen gebaart hij dat ik binnen mag komen. Brad komt uit de deuropening van de woonkamer en loopt naar me toe. "Zullen we naar boven gaan?" Vraagt-ie. Ik hoor luid gejoel vanuit de woonkamer en van Tristan, die denken vast dat we het gaan doen ofzo. Ik rol met mijn ogen en loop achter Bradley aan de trap op. Ik ben nog nooit op zijn kamer geweest bedenk ik me net. Wanneer we boven zijn lopen we een gang door en Brad loopt de tweede kamer aan de linkerkant binnen. Het is een grote kamer met drie witte muren en een zwarte namelijk de muur waar zijn grote bed tegenaan staat. Ik zie ook een aantal gitaren en een piano in de kamer staan. Brad gaat op het bed zitten en gebaart dat ik naast hem moet komen zitten. "Je wilde het hebben over gisteren?" vraagt-ie een beetje onzeker. "Ja het leek me wel slim om even te bespreken hoe het nou tussen ons zit en hoe ik dit met Jack aan ga pakken." Brad krimpt een beetje in elkaar bij het horen van de naam Jack. "Brad het spijt me echt maar dat dit nu gebeurd is betekent niet dat mijn gevoelens voor Jack gewoon zijn verdwenen. Ik ken je pas net en ik vind je wel echt leuk, maar ik weet nu nog niet zo goed wat ik wil." Ik kijk naar hem op en hij ziet er verdrietig maar toch begripvol uit. "Ik snap het, ik wil je ook graag de tijd geven om je uit te laten vogelen waar je precies aan toe bent. Weet wel dat ik voor je zal vechten als het nodig is." Deze jongen hier voor me met zijn chocolade bruine ogen en zijn bruine krullen is alles waar ik van gedroomd heb. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Hij zegt dat hij me echt leuk vindt en voor me wil gaan en ik zit hem zo'n beetje af te wijzen. Ik heb tijd nodig om na te denken. Ik bedank hem en zeg dat ik weer naar huis moet zodat ik op tijd terug ben voor het eten.  

Wanneer ik thuis kom wordt ik verrast door onaangekondigd bezoek.