Don't take it personal

Part 4

Een paar dagen gaan voorbij. Brad heeft me ondertussen nog geappt en we hebben ook nog een keer afgesproken. Ik heb Sam alles gedetailleerd verteld en ze werd helemaal gek. Ze vroeg ook meteen of ik haar aan de band voor kon stellen. Ik begin Brad steeds leuker te vinden en voel me steeds schuldiger tegenover Jack. Ik moet het afkappen met Brad of het uit gaan maken met Jack want een van de twee aan het lijntje houden is echt niet oké. Ik loop naar de douche en ga eronder staan. De douche is de beste plek om na te denken. Even alles op een rijtje zetten. Ik besluit om vanavond jack uit te nodigen zodat ik kan kijken hoe ik me bij hem voel en of ik nog hetzelfde voel. 

De bel gaat en ik doe open, maar zie daar niet degene staan die ik had verwacht. Brad. Zonder iets te zeggen loopt ie naar binnen en gaat op de bank zitten. "Kom maar binnen hoor" zeg ik terwijl ik de deur verbijsterd dicht doe. "Liv sorry maar ik kan dit niet meer doen zo. Ik vind je echt leuk en ik wil gewoon bij je zijn." Ik voel de vlinders in mijn buik rondfladderen. Jezus ik vind deze jongen echt leuk. Opeens herinner ik me weer dat Jack letterlijk elk moment aan de deur kan staan. "Sorry Brad niet nu Jack kan hier elk moment aan de deur staan." Ik probeer hem van de bank af te trekken maar het lukt niet. Hij is te zwaar voor me. "Liv ik ga niet weg. Ik, ik denk dat ik echt voor je aan het vallen ben." Dit gaat niet goed. Aan de ene kant is dit geweldig natuurlijk maar Brad moet hier weg. Nu. Jack kan hier elk moment zijn en wat zal hij wel niet denken als hij Brad hier ziet zitten. ik probeer Brad weer van de bank af te trekken en naar de deur toe te werken maar het lukt me niet. In een keer staat Brad op en trekt me naar hem toe. "Zeg me dat je me niet leuk vindt en ik ga." Hij duwt mijn gezicht zo dat ik hem aan moet kijken. "Kijk me recht in mijn ogen aan en zeg dat je me niet leuk vindt." Ik kijk weg. Ik kan het niet. Ik kan niet tegen hem zeggen dat ik hem niet leuk vindt want dat zou een leugen zijn. Hij pakt mijn kin en draait mijn hoofd weer naar zich toe. Nog voordat ik weet waar ik mee bezig ben leun ik naar hem toe en kus ik hem. Het is een gepassioneerde, vurige zoen en het voelt goed. Het voelt heel erg goed. Beter dan goed. Fantastisch.

We worden ruw onderbroken door de deurbel. Shit. Jack. Ik kijk naar Brad die geschrokken terug staart. Ik kijk in de gang nog even snel in de spiegel of ik er niet te verhit en verwilderd uit zie en kijk nog even naar Brad die snel naar boven is gerend. Ik doe de deur open en Jack geeft me meteen een kus. "Hé, gaat het wel Liv? je ziet er een beetje koortsachtig uit." Ik schrik, zou hij het doorhebben wat er zojuist is gebeurd? Nee dat kan niet. "Ja, ja het gaat hoor. Het gaat goed." zeg ik snel. Ik loop snel naar de keuken toe en vraag vanuit daar of Jack iets wil drinken. Hij wil thee. Mooi, het duurt wat langer om het water te koken en dan heb ik even wat tijd om tot rust te komen. Als de thee klaar is voel ik me weer wat beter en kan ik Jack onder ogen komen. "Jack, Ik ehm Ik moet je wat vertellen." En net op het moment dat ik wil beginnen met mijn verhaal hoor ik dat er boven iets valt. "Wat was dat?" vraagt Jack meteen. "Oh, dat is vast de kat ofzo" zeg ik in paniek. "Liv jullie hebben helemaal geen kat." Jack staat op en loopt meteen naar de trap toe. ik probeer hem nog tegen te houden door te zeggen dat het vast niks is en dat hij weer moet gaan zitten maar hij luistert niet. Op het moment dat Jack mijn kamerdeur opendoet zie ik Brad lichtelijk gestressed op mijn bed zitten, en Jack ziet dat dus ook. Eerst staat zijn blik op onweer en ben ik bang dat hij in woede uit zal bartsen, maar dan veranderd zijn blik in iets veel ergers. Hij is gebroken. De pijn in zijn ogen is hartbrekend. Hij kijkt naar mij dan weer naar Brad en dan weer naar mij. Daarna loopt-ie mijn kamer uit, de trap af en door de voordeur naar buiten. Ik ren achter hem aan roepend dat ik het uit wil leggen maar het heeft geen zin. Ik heb hem ongelooflijk veel pijn gedaan en dat is onomkeerbaar. 

Ik wou dat ik het anders had aangepakt maar het loopt nou eenmaal zoals het loopt. Brad is kort na de situatie ook maar naar huis gegaan zodat ik even tijd had om over alles na te denken. Ik bel Sam om het er met haar over te hebben en dat helpt wel. Ze zegt dat ik gewoon mijn gevoel achterna moet gaan en op dit moment zegt mijn gevoel Bradley Will Simpson.