Don't take it personal

Part 34

Jack zit nu een maand in de kliniek. Vanaf nu mag hij een paar keer per maand naar huis en naar buiten. Jack zelf heb ik niet meer gesproken maar ik heb wel nog contact gehad met Helène. Ze zegt dat het veel beter met hem gaat en dat hij ook zijn medicatie slikt. Daar ben ik heel blij om. Tristan is ondertussen ook helemaal hersteld. Sam is nog steeds veel bij hem en heeft heel goed voor hem gezorgd tijdens de periode dat hij net uit het ziekenhuis kwam.

Vandaag heeft Brad aan me gevraagd of we even bij jack langs zullen gaan. Er is nu al een periode overheen gegaan sinds dat alles gebeurd is en aangezien we gehoord hebben dat het beter met hem gaat leek het hem een goed idee om met hem te gaan praten. Misschien kunnen we inderdaad wat dingen opklaren en een einde maken aan deze periode. Nu zit ik achterop de fiets bij hem op weg naar de kliniek. Ik sla mijn armen om hem heen en hij hem stevig vast. De kliniek is vrij dichtbij en is maar een paar minuutjes fietsen.

We komen binnen in een soort halletje met een balie. Brad en ik lopen erheen en zeggen dat we voor Jack komen. De vrouw achter de balie laat ons binnen. We lopen een gang door en komen dan via een doorgang in een soort openbare ruimte waar meerdere patiënten zitten. Jack zit daar op de bank te lezen. Hij ziet er goed uit. Ook hij is hersteld van de verwondingen die Brad en Tris hem hebben aangedaan. Voordat we binnenlopen pak ik Bradleys hand nog even vast. Hij kijkt me aan en knijpt er even in. Dan lopen we naar binnen.

'Hi Jack.' Jack draait zich om en ziet ons dan hand in hand staan. Ik had een boze of jaloerse blik verwacht maar die kwam niet. 'Hé Liv, Brad.' Brad en ik gaan tegenover hem zitten op een andere bank. 'Hoe is het met je?' Vraagt Brad aan hem. 'Ja het gaat eigenlijk wel goed. Sinds ik hier zit en medicatie heb zijn er geen uitbarstingen meer geweest.' Ik vind het oprecht fijn voor hem dat het beter gaat, Brad vind dat ook merk ik. 'Brad ik wilde nog mijn excuses aanbieden voor wat er de laatste keer gebeurd is toen ik je zag. Ik verloor mijn beheersing, ik weet dat dat geen excuus is maar ik kon mezelf niet meer tegenhouden op dat moment.' Brad luistert aandachtig. 'Ik wil niet zeggen dat het oké is, want dat is het niet. Maar ik ben wel blij dat je je excuses aanbiedt en dat je zelf ook ziet dat dat echt niet door de beugel ging.' Jack knikt en richt zich dan op mij. 'Liv, jou wil ik al helemaal mijn excuses aanbieden. Wat ik je heb aangedaan verdiende je absoluut niet.' Het is fijn dat hij zijn excuses aanbiedt en dat hij zijn fouten inziet. 'Thanks Jack.' Jack knikt en dan is het even stil. Het lijkt of hij weer iets wil gaan zeggen maar dan doet hij zijn mond weer dicht. Het volgende moment besluit hij blijkbaar om het er toch uit te gooien. 'Brad je verdient het echt om samen met Liv te zijn. Dat zie ik nu. Je maakt haar echt gelukkig en dat is uiteindelijk waar het om gaat.'

Op de fiets zeg ik tegen Bradley dat het een goed idee was om naar Jack toe te gaan. Hij vond het ook fijn om het afgehandeld te hebben en hij vond het natuurlijk ook prettig dat hij zijn excuses aangeboden heeft. Later stuur ik Helène ook nog even een kort berichtje dat we langs zijn geweest en dat het goed gegaan is. Dat vond ze fijn om te horen.

Eenmaal thuis horen we dat Sam, Tristan, Con en James er zijn en het klinkt heel gezellig. We lopen de woonkamer in en zien dat ze een fles wijn hebben opengemaakt. 'Jaaaaaa Brad en Livvie zijn terug!' Tristan schenkt meteen twee glazen vol voor ons. Ik twijfel eerst of ik nu wel wil drinken maar denk dan, joh waarom ook niet? Ontspannen mag best even na alles wat er gebeurd is. Ik neem een slok en zie dat er niet genoeg plek is om te zitten dus ga ik bij Bradley op schoot zitten. 'Jullie zijn oprecht een cute stel.' Sam is al redelijk aangeschoten en dan krijgt ze altijd van die liefdes uitbarstingen. 'Jongens ik hou van jullie, weten jullie dat?' Iedereen moet lachen. 'Jaa Sam wij houden ook heel veel van jou.' Tris geeft Sam een klein kusje. 'Jullie zijn pas een cute couple!' roept Brad terug. 'Ach hou je mond Brad.' Roept Tris lachend terug. 'Ah is Trissie een beetje verliefd?' Vraagt Connor dan voor de grap. Tristan wordt verlegen en gooit het dichtsbijzijnde kussen dat naast hem op de bank ligt tegen Cons gezicht. 'Ach hij wordt verlegen.' Zegt James. 'Jongens stop met Tris plagen, hij bloost er helemaal van.' zeg ik. Het is echt heel schattig dat ze elkaar helemaal gevonden hebben.

Na een uurtje besluiten we dat het tijd wordt om te eten. 'Brad heb jij eigenlijk al een keer voor Liv gekookt?' Ik zeg meteen dat hij dat nog nooit gedaan heeft. 'Nee Tris ook nooit voor mij. Misschien moeten de jongens vandaag maar iets voor ons koken. Oeh en James, nodig Kirstie uit!' roept Sam dan. 'Oké dan moeten we eerst boodschappen doen. Liv en Sam blijven jullie hier? Dan kunnen jullie dalijk de deur opendoen voor Kirstie?' We antwoorden dat we hier zullen zijn en dan gaan de vier jongens op pad naar de supermarkt.