Don't take it personal

Part 20

"Nou het begon allemaal op dat feest van jullie waar hij ook was. Hij kwam daar al naar me toe en stelde zichzelf voor. Toen was er nog niet zo veel aan de hand. De volgende ochtend kreeg ik een appje van Liam en hij vroeg of ik tijd had om wat af te spreken. Daar ging het mis." Bradley luistert ademloos naar mijn verhaal. "Hij vertelde me dat toen jij en Lauren nog bij elkaar waren, Lauren een filmpje heeft gemaakt van toen jullie... Je weet wel.." Gelukkig begint Brad te knikken en te gebaren dat ik door moet gaan en hoef ik het niet uit te spreken. "Nou, Liam heeft dat filmpje dus in zijn bezit en heeft me er een soort van mee gechanteerd." Brads gezicht gaat van geschokt naar woedend en dan weer naar begripvol. "Sorry Liv dat je dit moest doorstaan vanwege mij." Hij doet met zijn hand mijn haar achter mijn oor. "Nee Brad, het is niet jouw schuld. Jij kan er ook niks aan doen." Brad pakt mijn handen vast. "Dankjewel dat je me dit verteld hebt. Oké dan nu het volgende. Hoe gaan we dit oplossen?" 

We zitten met zijn allen aan de tafel bij Brad en Tris thuis. "Oké jongens, we moeten even een plan bedenken om Liv uit deze situatie te halen." zegt Bradley. Iedereen begint te brainstormen maar we komen er nog niet echt uit. Het beste idee tot nu toe is om in Liams huis in te breken en dan al zijn elektronica te stelen en dan het filmpje te verwijderen. Maar als hij ons zou betrappen hebben we nog een groter probleem. "Is chantage niet strafbaar?" vraagt Connor dan ineens. "Ja het is strafbaar, maar als we naar de politie stappen nemen we wel een risico." zegt James dan. "Klopt, maar ik denk dat dat de enige echte goede optie is." zegt Sam. We zijn eruit, we stappen naar de politie. 

Bradley en ik gaan met z'n tweeën naar het politiebureau want het leek ons geen goed idee om met een hele groep erheen te gaan. Daarnaast draait deze situatie ook vooral om ons en Liam. We besluiten om erheen te lopen want het is niet zo ver van hun huis vandaan. "Liv, ik waardeer het heel erg dat je alles over Liam verteld hebt en daarom wil ik jou nu wel vertellen over wat er nou helemaal precies is gebeurd met Lauren." "Brad, als je er niet over wilt praten dan snap ik dat hè. Dat is ook goed." Hij pakt mijn hand vast en begint dan gewoon te praten. "Lauren was het eerste meisje dat ik echt leuk vond. Liam was toentertijd een goede vriend van me en hij wist ook van de gevoelens die ik voor haar had. Toch besloot hij om achter mijn rug om achter haar aan te gaan. Ik wist er helemaal niks van totdat Liam Lauren dwong om me het op een vreselijke manier te vertellen. Het ging eigenlijk een beetje zoals bij jou. Op een feest riep Liam of hij de aandacht van iedereen kon krijgen en toen vertelden ze dat ze een stel waren. Dat was echt een verschrikkelijke avond voor me." Het is echt fijn dat Bradley zich zo voor me openstelt. "Dankje dat je me dit verteld hebt Bradley." Ik geef hem snel een kus op zijn wang.

"Hallo, wat kan ik voor jullie doen?" vraagt de vrouw achter de balie. "Hai, ik wil graag aangifte doen." zeg ik dan. Ik vind het een beetje eng. Wat nou als Liam erachter komt? "Waar wil je aangifte van doen?" De vrouw is erg aardig en behulpzaam. "Chantage." 

Wanneer Bradley en ik aangifte hebben gedaan en weer naar buiten lopen krijg ik meteen een berichtje van Liam. 

Vanavond om 22.00 uur bij mij thuis. Moet even met je praten.

Oké is goed.

Liam is meer kortaf dan normaal. "Liv wie was dat?" Brad klinkt bezorgd. "Dat was Liam, hij  vraagt of ik vanavond naar hem toe kom." We kijken elkaar aan en denken volgens mij allebei hetzelfde. Zou hij het doorhebben? Het is wel heel toevallig dat hij appt op het moment dat we letterlijk het politiebureau uitstappen. Bradley probeert me gerust te stellen. Terwijl we weer verder lopen terug naar Brads huis pakt hij me vast en zegt-ie: "Liv het komt goed." Ik hoop het maar.

Het is al veel sneller tien uur dan ik zou willen. Brad wilde me per se naar het huis van Liam toebrengen zodat hij in de buurt is als het nodig is. Hij zet me om de hoek af zodat Liam niet ziet dat ik uit Brads auto stap. Ik loop het stukje naar Liams huis en bel dan aan. Het duurt even voordat de deur opengedaan wordt maar dan doet Liam de deur open. Hij is niet bepaald vrolijk. Hij pakt me meteen bij mijn arm en sleurt me mee, maar niet naar binnen. We lopen naar zijn auto. "Liam! Wat doe je? Laat me los!" Hij zegt helemaal niks terug en kijkt schichtig om zich heen. Pas als we in zijn auto zitten begint hij met praten. "Wat dacht jij wel niet? Ik had niet gedacht dat je zo dom zou zijn. Een beetje iedereen over ons dealtje lopen vertellen hè?" Hij is echt kwaad. "Hoe weet je dat?" vraag ik nieuwsgierig. "Ik heb zendertjes op je tas en je kleding geplakt. Je denkt toch niet dat ik zo dom ben om jou gewoon je gang te laten gaan." 

De rest van de rit rijden we in stilte verder. Dan komen we opeens op een groot industrieterrein. Zo een die je ziet in horrorfilms. Ik wil uit de auto stappen en wegrennen maar iemand is me te snel af. Liam heeft zijn vrienden erbij gehaald. Iemand tilt me op een draagt me weg. "Laat me Los! ZET ME NEER!" maar de persoon die me vast heeft is te sterk. Uiteindelijk wordt ik een gebouw binnengedragen en dan nog een deur in. Dan wordt ik eindelijk neergezet en komt Liam ook in de ruimte staan. "Liv weet je waar we zijn?" Ik weet het niet en schud mijn hoofd. "Dit was ooit een ijsfabriek. En dit hier, hij wijst om zich heen naar de ruimte waar we in staan, was ooit de opslagruimte. Ijs moet natuurlijk koud bewaard worden, dus veel plezier liv." Hij loopt weg en gooit de deur achter zich dicht. Het is hier echt heel erg koud en ik kan er niet uit. Shit.