Chapter 2
"A-Ayoko na, please V-Vian, t-tama na..." Umiiyak na pagmamakaawa ko sa kanya pero parang wala siyang naririnig dahil tuloy lang siya sa kanyang ginagawang pagmomolesta sa aking katawan.
"This is what you get, Lean." Nakangising saad niya. Napapikit ako nang naramdaman ko ang kanyang kamay na dumapo sa aking pagkababae.
"W-Wag..." Nahihirapang saad ko nang ipasok niya ang kanyang daliri sa loob ng panty ko, "Please don't d-do this to me..." Umiiyak na pagmamakaawa ko, tinangka ko muli siyang itulak pero wala na akong natitirang lakas pa sa katawan.
"Stop resisting, bitch." Tinignan ko ang kanyang mukha hangga't sa dumapo ang mga tingin ko sa kanyang mata... at nagulat ako nang mapansin kong ang kanyang mata ay punong-puno ng pagnanasa. It was not love, but lust.
Naiiyak na lang ako sa sakit na aking nadarama. He was harassing my body, but why am I still willing? Dahil ba ito sa matinding pagmamahal ko sa kanya na kahit saktan niya ako ng ganito ay napapatawad ko pa rin siya?
Naramdaman ko ang pagpunit ni Vian sa aking panty, pumagitna siya sa aking hita at hinubad niya ang natitirang saplot sa kanyang magandang katawan, his boxer. "I'll fuck you now, bitch." Napapikit ako nang ipasok niya ang kanyang pagkalalake sa akin.
It hurts like hell. It damn hurts.
"T-Tama na!" Umiiyak na pagmamakaawa ko sa kanya, pero bakit parang wala siyang naririnig? Vian is like a beast in bed as he pound himself to me.
"A-Ahh... fuck it, Lean! Y-You're so tight, baby! A-Ahhh..." Halinghing niya habang ang kanyang kamay na isa ay parang paang naglalakad sa aking tyan papuntang dibdib, naramdaman ko ang kanyang pagtanggal sa aking bra, kinapa niya ang aking dibdib at nilapit ang mukha't parang sanggol na gutom sa gatas na kinagat ang aking hinaharap.
Hindi ko alam kung matatakot na ba ako dahil dito. Pero may umano akong nararamdaman, I was getting aroused. Only Vian could make me feel this way...
Napaungol na rin ako kahit na pinipigilan ko lang, he was giving me so much pleasure I am forgetting the pain my body is receiving.
Naramdaman ko ang pagkagat ni Vian sa aking dibdib na para bang sinasabi niyang 'akin lang ito at wala nang iba pa', he was marking my body as his and only his territory.
Alam kong nag-iinit ang aming katawan, it was cold in the room pero para kaming tumakbo ng ilang kilometro sa mga pawis na tumutulo sa aming katawan, pero wala pa ring tigil si Vian sa kanyang ginagawa.
He claimed my lips and thrusted his tongue inside me. Hindi ako maka-resist, bakit ba kapag siya hindi ko siya magawang labanan?
Pero hindi ko na alam basta... I kissed him back.
"A-Ahhh..." Ungol ni Vian, nakaramdam ako ng matinding sensasyong bumabalot sa aking katawan, "I-I'm coming, L-Lean..."
"Ahhh..." Bigla akong makaramdam ng mainit na likido na pumapatak sa aking hita, did we reached our climax already?! Bigla akong napatingin sa aking itaas nang makita ko si Vian na napahiga sa aking katawan, halata ang kanyang pagkapagod sa mukha at biglang nakatulog siguro dahil nga rin sa pagod, napangiti na lang ako kahit na sumasakit ang aking katawan, inintindi ko na lang ito at hindi pinansin ang sakit, "I love you, Vian... kahit saktan mo pa ako ng ganito, I will still love you..." Pinagmasdan ko ang kanyang mukha.
Matangos na ilong. Mahahabang pilik-mata. Isang labing mapang-akit. Strong jawlines. He was manly. Pati ang kanyang katawan, ramdam ko ang kanyang biceps dahil sa nakapatong at higa siya sa akin, pati ang kanyang 6 packs abs at torso, ramdam ko ang lahat ng angles ng kanyang katawan, I even feel his manhood that claimed me a while ago.
I feel safe with him -para bang ina-assure ako ng init ng kanyang katawan na ngayo'y nadarama ko, hindi ko alam kung bakit bigla na lang siyang naging ganito karahas at kalamig sa akin but I won't give up, I'll still love him even if it kills me.
Alam ko namang mahal niya ako, he just don't know how to show it like years ago, siguro dahil sa namatay ang kanyang kambal na lalake dahil sa car accident, he was still traumatized dahil kasama siya sa aksidente noon pero sa awa ng Diyos ay nakaligtas. But I understand his feelings kaya hindi ako mapapagod at magsasawang mahalin siya. It is a wife's duty to love her husband.
Nagulat ako nang bigla na lang humilik na parang bata si Vian at natawa, hinaplos ko ang kanyang buhok, "Sweet dreams." Bulong ko sa kanya at niyakap siya ng mahigpit mula sa kanyang pagkakahiga sa aking katawan.
Bigla na akong napapikit dala ng matinding pagod at dahil bumibigat na rin ang aking mga mata...
"I may not be the best husband you will ever have, but I promise, Lean, I promise I will make you the happiest woman, I will make you my only princess, my last name is the only thing I can offer you for now, but please... will you marry me?" He knelt down and showed me a beautiful ring.
Para akong nasa loob ng isang fairytale book, but this was reality. Hindi ako makapagsalita dahil sa pagkakagulat, Vian is proposing to me?!
Ngumiti ako. Tears suddenly escaped my eyes. "Yes, Vian. Papakasalan kita."
Hope and happiness was visible in his eyes as he inserted the ring to my finger, it perfectly fitted me. Tumayo si Vian at niyakap niya ako.
"I promise you won't regret saying yes to me, Lean. Mahal na mahal kita!" Masayang sigaw niya. "I will make you the happiest wife alive. I promise."
With that, we sealed the night with a warm passionate kiss, it was slow, lovely, and worth to remember. Hinawakan ko ang kamay ni Vian at pinaglaruan ito, I still can't believe that papakasalan ko ang lalake na matagal ko nang minahal at hinangaan mula sa malayo.
"I love you, my future wife..."
***
