LİMON

15

Gözlerimdeki yaşlar durmaya başlarken kendimi sahil kenarında buldum. Bulduğum boş bir banka oturdum ve hırçın denizi izlemeye başladım.

Bu iyi geliyordu.

Kendime gelmiştim ki yanıma birinin oturmasıyla gözlerim o tarafa kaydı. Gördüğüm kişiyle bir an afalladım.

Çınar.

O konuşmayınca ben de konuşmadım ve denizi izlemeye devam ettim. Tabii bu arada kalbimin göğsümü yaracak şekilde çarpmasını saymıyorum bile.

Sonunda konuşma gereği duyarak "Selam" diyiverdim. Denizle aynı renk gözlerini gözlerime çevirdi. "Selam" diye karşılık verdi.

Gülümsedim.

Gülümsedi.

"Biliyorum," dediğinde ne dediğini anlamamıştım.

Anlamaz gözlerle ona baktığımda "Neden burda olduğunu biliyorum," dedi.

Şaşırmıştım. Nerden biliyordu ki neden burda olduğumu?

"Her ağladığında buraya gelirsin. Sebebi de baban," dedi usulaca. Şaşkınlığım artarken kalbimin göğsümden fırlamasına sebebiyet verecek o cümleyi söyledi.

"Ağlama, gözlerindeki deniz gözyaşlarınla dolunca ben orda boğuluyorum."

...

Sizi seviyorum.