The Accidental Callboy [ Completed] © Cacai1981

Chapter 1

Robyn was stacking up the last set of books on the shelves. She stepped back at tiningnan ang neatly stacked books niya. She turned around her hands on her hips and checked that everything was perfectly in place.

She couldn't believed it! she's finally and officially moved in, sa kanyang sariling bahay! Ang excited niyang sabi sa kanyang sarili. After twenty eight years of living with her family sa isang mansion sa San Juan, ay naisipan na niyang bumukod ng bahay. After all she's been a young professor for two years sa isang kilalang state university sa Maynila. Kinailangan na niyang gawin ang step na ito, para na rin magkarun siya ng freedom.
Freedom sa pagdidikta ng kanyang mga magulang, freedom na magdesisyun para sa kanyang sarili, at freedom sa lalaking obviously ay gustong ipakasal sa kanya ng kanyang mama. Minsan talaga, ang manggaling sa isang marangyang pamilya ay di rin naman langit sa pakiramdam ang malungkot na sabi niya sa sarili. Lahat na lang ng kilos mo kailangan may approval ng pamilya, ng kamag-anak, at mga kakilala sa lipunan. Hindi siya nagsisisi sa pamilyang kinalakihan niya, no, she's very fortunate, Robyn said, and wala siyang pinagsisisihan sa upbringing sa kanya ng mga magulang, who were very strict and religious.
Pero minsan, nakakasakal na rin, sa edad ba naman nyang twenty eight, ay kailangan pa niyang magpaalam sa mga magulang in FULL DETAILS kung saan siya pupunta, sino ang kasama niya, at dapat on time siya umuwi. Ni wala siyang social life, ni wala nga siyang social media account, school-bahay ang naging buhay niya noong bata pa siya, ngayon naman bilang young professor, ay trabaho-bahay ay naging sistema ng buhay niya. Ni wala siyang group of friends, much more of a bestfriend, puro acquaintances lang from her co-workers. Minsan nga naiinggit pa siya sa kanyang mga estudyante sa unibersidad, though hindi galing sa mayayamang pamilya, halata at kita naman sa mga mukha nito ang saya, lalo na kapag magkakasama ang mga magkakabarkada, kitang-kita ang genuine na samahan ng mga ito, lalo na sa mga block sections na nahahandle niya. Di tulad ng mga kaibigan no, hindi kaibigan, more of an acquaintance, dahil hindi naman niya ito makakasama ng matagal at wala siyang ka close sa mga iyun. Kaya ang mga acquaintances niya na mula sa mayamang pamilya, na tila ba nilagyan ng tape ang mukha para lang ma-maintain ang plastic na ngitian nila sa bawat isa. Kaya masama man ang loob ng kanyang mga magulang sa kanya, dahil di nila maatim na ang nag-iisa nilang anak ay bubukod na, at di na nila makokontrol pa. Isang umaatikabong dramahan muna ang nangyari sa mansion, at sumbatan ang naganap, lalo na sa bibig ng kanyang mommy, bago pa niya nailabas ng bahay ang kanyang dalawang maleta, at ilang maliliit na kahon.

And now, she's free!, ang sabi ni Robyn sa sarili na nakangiti, bago siya huminga ng malalim. Excited siyang lumipat sa bahay na ito, nabili niya ang pre-owned na bahay, mula sa kanyang sweldo at ipon since high school siya. Hindi siya humingi ng pera sa kanyang mga magulang, kahit pa ang Trust fund niya ay hindi niya hiningi sa mga ito, gusto niya na ang kanyang unang bahay, pre-owned man, ay galing sa kanyang sariling pawis at ipon.
At, maganda ang location nito, dahil, fifteen minutes drive rin lang ito sa University na pinapasukan niya, kaya binili niya ito agad. Robyn decided na, saka na lang niya uunti-untiin ang pagrenovate ng bahay, kapag nakaipon na siya ulit, ayaw niyang galawin ang savings na galing sa kanyang mga magulang. Siguradong mula ulo hanggang paa na panunumbat ang matitikman niya. She looked around her surroundings, kahit pa medyo luma at outdated na ang design ng bahay, it was still liveable, and she's so happy because she's living alone and free.

Kinuha ni Robyn ang isang maliit na box mula sa dala niyang maleta, nakalagay doon ang mga importante niyang papers. Ibinuhos niya ang laman sa kanyang kama, and sorted the letters and papers. May mga bills, certificates, thank you letters, and invitations. Then suddenly, a piece of paper caught her eyes, isa iyong invitation letter na iniregalo sa kanya ng isang kakilala. Sino nga ba ang nagbigay sa kanya nito? Robyn thought, hindi na niya matandaan, the invitation was two years old already. No, hindi ito invitation for weddings, birthdays, and such. But it was an invitation sa isang establishment or bar, who only caters to woman. Hindi pa siya nakapunta sa isang bar, much more sa isang gay bar or bar na exclusive for girls. But she heard one of her rich girlfriends who were gossiping with other girls, about their escapades sa isang club. Even if it's forbidden the experience was worth the trouble and being grounded for a month that's what she heard from their red tainted lips.

Robyn looked at the invitation again, wala namang expiration date ang invitation, so she assumed na pwede pa ito. But, she's a professor, paano kung may makakita sa kanya, but it says in the paper na no camera or recording inside. And it's definitely discreet and private and para lang sa mga members ang club. Ang invitation ay para sa mga non-member, for them to try, what the club's offering.
Napabuntong-hininga si Robyn, she's been living a life of a saint for twenty eight years, she debated with herself.
Pero, hindi ba para sa mga babaeng liberated lang ang ganun na mga lugar? Ang nag-aalangan niyang sabi sa sarili.
Naguguluhan na siya, the miss goody two shoes, side of her tells her not to go that, it's not right and proper. But, the rebellious side of her, tells her to go for it, and this things, doesn’t happens all the time.
"Grrr, ano ba?" ang inis na tanong niya sa sarili, at tinitigan niya ang hawak na papel.

"What the hell!" Robyn said outloud, and she opened her closet, para mamili ng isusuot na damit.