EBYAZ

4. Bölüm - Mektup

"Sevgili torunum Açelya'ma.

Açelya'm. Benim Kızıl Güzelik'im. Satırlarıma başlamadan önce, seni ne kadar çok sevdiğimi bir kez daha hatırlamanı isterim. Sana ne kadar değer verdiğimi ve ne kadar yanında olduğumu bilmeni isterim.

Eğer bu mektubu okuyorsan, Uriel bir şeyleri başarmış demektir. Ya da halan, anahtarı seninle buluşturmuş yani onlara vasiyetimde buyurduğum üzere. 22 yaşında geldiğinde ev mirasını üstlenmişsindir. İkinci durumu düşünmek istemiyorum, çünkü kötü bir şey düşünmek istemiyorum. İnanıyorum ki sen başarıyorsundur.

Sevgili kızım, lütfen meleğin sözünden çıkma. Sana yaklaşımı gittikçe açılacak ve çok sıcak bir bağ kuracaktır. Benim yokluğumla beraber bazı şeyleri, senin taşıyabileceğine inanana kadar sana söylemeyecektir. Benim en büyük dostum o oldu. Birçok kişi geldi gitti fakat o, her zaman bambaşka bir değerde sahiplendi. Senden bir şeyler gizleyecektir, eminim. Onu suçlama. Konuşma tarzı da çok farklıdır. Bir zaman sonra çok rahat şekilde anlamaya başlayacaksın. Bu kez de bu durum hoşuna bile gidecek, emin ol.

Her şeyi ben istedim ondan. Seni, ona emanet ettim. Eminimki bir saniye bile olsun emanetine hıyanet etmeyecektir. Ben de 22 yaşımdayken tanıştım onlarla... Bu yüzden aynı yaşa geldiğinde bu eve taşınmanı istiyorum. Bir yıl daha erken olasaydı eğer çok daha farklı boyutlara geçeceğimize inanıyordum. Bu sebeple benim bitirmek için kalmayan zamanımı sana yükledim. Özür dilerim...

Bu yüzden biraz daha erken geldiler yanına. Bunu ben istedim. İlk yıl hazırlanışın olacaktır.
Üstesinden gelebileceğini biliyorum, benim biricik torunum. Sen çok daha farklısın. Çok erken görmeye başladın. Yaşıtlarından daha içe dönük oluşunu, ben her zaman buna yordum. Zaman geçtikçe diğer Nabiz'lerle de karşılaşacaksın. Dikkat et, Nabiz'lerle olduğun kadar düşmanlarla da iç içesin. Bu sebeple bu evde kalmanı istiyorum. Korumaya aldığım ilk yer. Güvende olacaksın. Sen de öğreneceksin. Ama önce sıkı sıkıya eğitilmen gerekiyor. Sabret. Sadece sen değil her Nabiz bu yoldan geçiyor. Bir şeyleri başarabilmek için önce öğrenmemiz gerekiyor.

Bu arada, Açelya'm. Uriel varsa yanında, eminimki Sekhmet de beraberinde gelmiştir.
Ben Sekhmet'e fazla yüz vermeyerek tamamlıyorum görevimi. Onun, bu durumdan ne kadar üzüldüğünü görüyorum, fakat bir kişi için tüm cihanı tehlikeye atamazdım. Kendini bildi bileli İntikamcı olduğunu söyleyen birine nasıl güvenebilirdim ki?

Kimseye söylemediğim bir şeyi tam şu anda sana yazıyorum;
Sekhmet çok farklı bir şeytan. Eğer evimi dolaştıysan duvara astığım Yin Yang tablosunu muhakkak görmüşsündür. Her iyinin içinde bir kötülük, her kötünün içinde bir iyilik vardır... Bunun en bariz örneği yanına gelen o şeytan. Uriel'e bakma, ben onda siyah bir nokta göremedim lakin, bazı davranışları o siyah noktayı sergilese de sonucu yine beyaza bürünüyor. Bazen iyilik için kötülük yapmak gerekir. Benim Sekhmet'e yaklaşımım gibi.
Uriel de öyle, bana hep "Susmak, kötülüğün doğuşuna izin vermektir," der. İlk başta anlamasam da ilerleyen zamanlarda bu sözünü de kavradım.
Duvarda asılı o tabloyu Sekhmet de gördü. İlk başta alaylasa dahi, onu tabloya bakarken çok yakaladım. Kabul etmiyor olsa da içinde beyaz bir noktası var. Bunu hissedebiliyorum. Ne yazık ki, gözünü kaplayan o kin, kendisini kilitli bir sandığa kapatmış.

O beyazlığını büyütmeye cesaret edemiyorum. Başka bir deyişle de korkuyorum kızım...  Ben bunu başaramadan senin yanına geldiyseler, affet beni.

Umarım, o beyazlığı öldürmeden gelirler yanına. Umarım, ikisi arasında  çekişme olmadan kalırlar seninle. Umarım Sekhmet, seni kendi tarafına almaya çalışmadan durur yanında.

Konu davranışlarından açılmışken, Uriel'in sessizliğini hor görme. Eminimki geldiği ilk sene çok yalnız bırakacaktır seni. O bir gökyüzü meleği. İki tarafın zaman kavramı aynı değil. Ve Uriel tek bir melek. Yüksek Konsey'dekiler gibi. Onun görevini başka kimse üstelememeyeceği için gidiyor. Gidiyor ki, zaten bozulmak üzere olan Gök Perde, daha da bozulmasın. Ama son gidişinden sonra her şey bambaşka boyut kazanacak, gör de bak. Ben sabrettim. Bekledim. Lütfen sen de  bekle. Sabret. Öyle ki, şu kırışık ellerimle sana bu yazıyı yazıyorum.

Şu an nasıllar? Uriel iyi mi? Sekhmet beyazlığı eline aldı mı? Yoksa yine kinci ve kıskanç hallerine devam mı ediyor?

Sen nasılsın küçüğüm? Başta soramadığım için affet büyükanneni. Ama kimse gelmeden bu mektubu yazmam gerektiği için konuya girmek istedim. Güvenimi boşa çıkarmayacağını biliyorum.

Tabloları iyi incele. Onları senin için yaptım.
Her şeyi sakladım.
Ucunu yakaladığım bir ip var. Umarım o ipi sana vermeden devamını getirebilirim. Ama bunu başaramadıysam lütfen benim için incele ve devam et. Bunu Uriel'e de söyledim, lakin şu anda her ikinize de kesin bir şekilde ne olduğunu, ne yazabilirim ne söyleyebilirim. Beni affedin. Bu arada, evi iyice kurcala.

Umarım bu mektup eline geçebilmiştir. Halanların karıştırmayacağından eminim, bu sebeple açık konuşuyorum. Yine de umarım başka bir gücün eline geçmeden sen okursun. Ki inanıyorum, Uriel görevini güzelce yerine getiriyorsa mektubu yine ilk sen okuyacaksındır. Sen hepimizin gözleri önünde büyüdün. Bu sebeple çok daha ayrısın. Uriel sana, erken yaşta kaybettiğin baba şefkatini verecek, seni kollayacak, eline sıkıştırdığı balonlarla çocukluğunu yeniden kazanmanı sağlayacaktır... O günleri ve sizi görmeyi çok isterdim. Ne de güzel olmuşsundur şimdi sen...

İkinci bir mektup yazabilir miyim, bilmiyorum... Ama ilerleme kaydedersem, bunu hemen vurgulayacağım.
Kendine iyi bak Kızıl Güzeli'm.
Uriel'e benim için sarıl. Ve Sekhmet'in beyaz yönünü ortaya ser.

Sana inanıyor ve seni seviyorum.

Sevgiler, büyükannen Naime..."