EBYAZ

19. Bölüm - Melez

•Ailemizi birlikte büyütelim!

Satır arası yorum yapıp, oy vermeyi unutmayın.

Satırlarıma yeniden hoş geldiniz Fâni Güzelleri'm.

Keyifli okumalar...

-———

"Şimdi ne olacak?" diye sordu kız. Gözleri, koltukta yarım yamalak şekilde uzanmış bedende takılı kalırken gelen cevaba odakladı kulaklarını.

"Hızlanacağız," dedi Cesaret Meleği. Dostunun baş ucunda, bir ileri bir geri yönlendirdiği adımları durduğunda derin bir nefes aldı. "Eğer, Akatriel'in gerçek yüzünü konseye gösteremezsek, savaş dahil her şeyi kaybederiz."

"Tamam ama nasıl olacak?" diyerek araya giren Labezerin, yaşadığı ve duyduğu her şeyi bir ip üzerinde bağ kurup, oluşan her düğüme cevap aramaya çalıştı. "Uriel cezalandırıldı. İster istemez bu durumu yaşayacak ve toplamasını beklediği gücünü daha da kaybedecek. Aras zaten günlerdir bu durumdaydı. Eski halinden giderek güçsüzleşiyor."

"Sen öyle san," dedi anında, Ebyaz. "Güçsüz saydığın bu halimle kaç kişiyi öldürdüm, ben." Sözlerini kararlılıkla bitirse de yarım yamalak bakışlarını, genç kıza yönlendirdi. Farklı bir anlam çıkarmasından çekinirken Uriel'in bedeninden ayırmadığı gözlerinde herhangi bir kıpırtı göremeyişi, onu biraz olsun rahatlattığında devam etti, "Beni güçlü kılan şey, insani özelliklerim değil, melek."

Uriel, solgunlaşan yüzünde daha da belirginleşen siyah kipriklerini aralarken gülümsedi. "Doğru," dedi sessizce. "Bizi güçlü kılan şeyler, insani reaksiyonlar değil. Bize güç veren olmadıkları gibi gücümüzü de alamazlar." Ona destek veren sözleri kulağına ulaştığında, gizli bir tebessümü çehresine yerleştirdi, Aras. "Planlar kaldığı yerden devam etmeli ama aynı zamanda ikinci bir plan da sessizce ilerlemeli."

Tibet, oturduğu koltukta ileriye eğilip, dizlerine dayadı dirseklerini. "Senin aklında bir şey var, değil mi?"

"Hayır, hepimizin aklında aynı şey var," dedi Uriel. Erelim ve Ebyaz'a baktıktan sonra gülümseyerek devam etti. "Akatriel dahil tüm meleklere aldığımız cezayı kabullenip, normal bir şekilde savaşı engellemeye yönelimimizin devam ettiğini göstereceğiz ama bunu yaparken de onu, bizim avucumuza çekecek çok istediği bir kozu eline vereceğiz."

Açelya, aklına iyice kazıdığı planı hafif bir baş hareketiyle onayladıktan sonra, "Akatriel'in isteği Aras mı?" sorusunu sorduğu sırada bakışları Ebyaz'ı bulduğunda endişeyle doldu. "Ondan tam olarak ne istiyor?"

"Basit." Erelim, kıza döndükten hemen sonra omuz silkip, önünde bağladığı kollarını indirdi. "Beyazın içindeki siyah, siyahın içindeki beyazı istemiyor. Bu, onu rahatsız ediyor ve karşı bir tehdit olarak algılıyor."

"Ya öldürürse?" Endişeyle dolan bedeni daha da gerilirken kulağına gelen sözler kor ateşi konuk etti bedenine.

Uriel, "Korkma. Ölmesine göz yummayız," diye cevapladığı sırada, derinlemesine bakan gözlerini hiç kırpmadan alaycı bir sırıtışı masum gibi gözükse de tokat atarcasına yerleştirdi çehresine. Ortamda bulunan herkes, gelen cevabın hangi geçmişin kırbacından yükseldiğini saniyesinde anlamıştı. "Sonucunu bile bile, onu bu yangının içine atmayacağız."

Erelim, en ufak bir mimik bile değiştirmeden Uriel'in yanındaki boşluğa oturduğunda, ayağa kalkan yeni isim Aras oldu. "Açıkça dile getirsene, şunu." Kimsenin beklemediği anda yükselen ses, "Artık, haykırsana. Bağırsana!" şeklinde devam ederken meleğe doğru birkaç adım attı. "Sessizliğin arasındaki ani vurgunlarınla cezalandırmak yerine esip, gürlesene!" Oldukça hiddetli çıkan sesine rağmen gözlerindeki parlak birikinti, durumun ciddiyetini hafifletiyordu. Açelya, Aras'ın görüşüne katıldığını içten içe hissederken meleğin onlara gerçek anlamıyla bağırıp, hesap sormasını istedi. Endişeli gözleri Ebyaz'dan ayrılıp, Uriel'e kaydığında yüzünde gördüğü ifade, onu hem rahatlatmış hem de daha da germişti. Ciddiyete bürünen mimiklerini hiddetlendiren bir dalga yavaşça yükselirken ona bağırana döndü melek. "Bak! Evet, bak!" diye yakındı Ebyaz. "İçinde bulunduğum bu durumu benden çok daha iyi biliyorsun, melek! Gözlerime bak! Bu rahatsız edici birikintiler neden var?"