სანის pov
იმ საღამოს სტუმრები გვიან წავიდნენ. ქორწილი ერთ კვირაშია, არც ისე ცუდი ხალხი აღმოჩნდა, როგორც მეგონა, მაგრამ ბატონ ჯონსუკზე წარმოდგენა მაინც არ შემეცვლება. იმ საღამოს მინამ დამირეკა.
მინა: ჰეი სან, როგორ ხარ?
მე: რავი ძველებურად. დღეს კიმების ოჯახი იყო მოსული-- მეც ყველაფერი მოვუყევი.
მინა: ეს რა ამბები მომხდარა. ქორწილი როდისააა
მე: ერთ კვირაში, ზეგ კორეში ჩამოვალ.
მინა: ვააა მაგარია, თუ მოვახერხე დაგხვდები
მე: არა იყოს თეჰიონი დამხვდება, ალბათ
მინა: თეჰიონი როგორ დაგხვდება, მანდ არის არიზონაში.
მე: რაააა დედამისმა, კორეაში წავიდაოო
მინა: არა გოგო მამაჩემმა მითხრა ყველა მაქ არის.
მე: ხოოო რავიცი.
მინა: გინდა თეჰიონის ფოტო გამოგიგზავნო?
მე: არა იყოს, როცა ვნახავ მაშინაც მეყოფა
მინა: აუუ სულ არ გაინტერესებს როგორია?
მე: მა ინტერესებს მარა, რომ არ მომეწონოს. შენ ამიღწერე მე წარმოვიდგენ.
მინა: მოკლედ არის მაღალი, ყავისფერი თმა აქ, გრძელი თითები, ააიი გამოხედვა აქ დაგკლავს ადგილზე დიდ
მე: აუჰჰჰ რას ღადაობ ერთი თუ ძმა ხარ რაააა.
მინა: მარა შენ იმნაირი ხარ მის ქცევებს ვერ აიტან და გალახავ.
მე: ისე შენთან როგორაა საქმეები მე რომ ამიწყვე აქ მთელი ცხოვრება რას შვება ის შენი სეჰუნი
მინა: რავი ახლა ბალიზეა
მე: ვაათ მერე შენ არ წაგიყვანააა იმ უნამუსომ?
მინა: რავი გოგო გადაღებები ქონდა თან არც მე მეცალა. კაი წავედი მიძინება.
მე: შენ სულ როგორ გეძინება, მე აქ მომწყდა ენა იმდენი რამე გითხარი და ამან მეძინებაო-- არც დამაცადა ისე გამითიშა მეც დავწექი და დავიძინე.
დილას მამაჩემის ყვირილმა გამაღვიძა მეც წამოვხტი და ქვევით ჩავედი.
მე: რა ხდება?
დედა: იცი შენი ძმა გაიპარა
მე: ვაიიმე რააააა-- ვითომ არ ვიცოდი და შეწუხებული სახე მივიღე
მამა: ვერსად ვიპოვეთ. სან შენ ხო არ იცი რამე.
მე: რომ ვიცოდე არ გეტყოდი-- დავიწყე ყალბი ტირილი მივვარდი და დედას ჩავეხუტე.
მამა: ჩქარა წავედით ისედაც დავაგვიანეთ-- უთხრა დედას და ჩემოდნებს ხელი მოჰკიდა.
მე: საით?
დედა: კორეაში, შენ ხვალ უნდა წამოხვიდე არ დაგავიწყდეს.
მე: კაი კარგად.
