||MinSung||

17. Wszystko będzie dobrze

- Tak, Minho. Kocham cię - wykrzyczałem, kiedy drzwi już się za nim zamknęły. W momencie gdy mnie pocałował nie pragnąłem niczego oprócz jego bliskości. Co mnie podkusiło, żeby skrzywdzić, osobę bez której nie wyobrażam sobie życia? W jego spojrzeniu wyraźnie widziałem cierpienie i to wszystko przeze mnie. Potrzebowałem go.
,,Hyunjin miał rację" te słowa ciągle rozbrzmiewały w moich uszach. Zabolało mnie to o wiele bardziej niż gdy wypowiadał to jego przyjaciel.

🌻🌻🌻

Przez myśli kłębiące się w mojej głowie nie mogłem zasnąć. Zegar wskazywał 4 rano. Czułem, że muszę zrobić tylko jedną rzecz... Wybiegłem z domu w samej piżamie. Nie obchodziło mnie, że Minho może już o tej godzinie spać. Liczyło się tylko to, że w końcu będę blisko niego. Nawet drętwiejące z zimna bose stopy mi nie przeszkodzą.

Drzwi otworzyła mi mama chłopaka. Chyba szykowała się do pracy.

- Przepraszam, że przychodzę o takiej porze, ale to bardzo ważne. Mogę porozmawiać z Minho? - kobieta pokiwała lekko głową nadal nie rozumiejąc sensu moich słów. Pobiegłem korytarzem prosto do pokoju mojego ukochanego, który popatrzył na mnie kompletnie zszokowany. Rzuciłem się mu na szyję i rozpłakałem jak dziecko.

- Przepraszam... Kocham cię nad życie. Mam świadomość, że jestem okropnym człowiekiem i całkowicie zrozumiem jeżeli nie będziesz chciał mnie znać. Mam tylko jedną prośbę. Chcę spędzić z tobą tą jedną noc, a raczej już prawie rano. Pozwól mi na to - przytulił mnie mocno do siebie. Czym zasłużyłem sobie na wybaczenie tak idealnego chłopaka? Popatrzyłem mu w oczy i ujrzałem przeogromną radość. To zabawne, że to ja mu ją sprawiłem.
Poczułem jego usta na moich i zdążyłem się za tym cholernie stęsknić. Pocałunkami zjeżdżał do mojej szyi, obojczyków, a kiedy to przestawało mu wystarczać, pozbawił mnie za dużego t-shirtu, który służył mi jako piżama. Położyłem się posłusznie na miękkiej pościeli i wyczekiwałem kolejnych pieszczot.

- Czy nie będziesz miał nic przeciwko, jeśli... - nie dałem mu dokończyć zasłaniając mu usta dłonią.

- Zgadzam się na wszystko. Jestem cały twój - zdjąłem z niego powoli piżamę i delikatnie dotykałem jego klatki piersiowej, co wywołało uśmiech starszego.

- Nie wiesz, co miałem na myśli - wyszeptał i powrócił do całowania mojej szyi.

- I tak chcę... Byle z tobą - odchyliłem głowę, żeby mu trochę ułatwić.

- Jesteś tego pewny? - przyciągnąłem go jeszcze bliżej siebie.

- Nigdy nie byłem niczego bardziej pewny. Chcę być tylko twój, Minho. Masz moje serce i wszystko inne. Ufam ci - i to była najlepsza decyzja w moim życiu, bo miałem okazję przeżyć z nim moment, który z całą pewnością zapamiętam na całe swoje życie.

***
Oglądałam na obozie film z D.O i od jakiejś godziny nadal ryczymy w pokoju XD polecam obozy kpop.