VAN ZACKARY OBSESSION

KABANATA 28

Kabanata 28

"But, you'll live here with me. You go home with me, sleep with me and wake up besides me."

Nabitawan ko ang pagkaka-hawak sa kamay niya, tinaasan niya ako ng kilay at parang pinag-aaralan ang reaksiyon ko. Gulat.

He wants what?

"N-no way." I answer nang ma-proseso ko ang sinabi niya.

"Then no, you will stay here."

"Hindi mo ako pwedeng iwan dito, Van. I.. I have a life." Hoping that he change his mind, pero kahit hindi mag-bago ang isip niya aalis parin ako. Hindi ko nga lang alam ang pauwi.

Hindi niya na ako pinakingan, he continued eating. I took a deep breath at sinimulan nading kumain. Halatang hindi na mag-babago ang isip niya, it seems dapat iyon ang gawin ko dahil iyon ang sabi niya. But, It's my life, and I have a choice.

"Alright, help me get my things." mahina kong basag sa katahimikan.

I have a choice, but I choose to live with him. Because I love him. I really do.

He smile and sip on his coffee, "Good." Tumayo siya at lumapit sa akin para halikan ang noo ko. "I love you." He utter, dahilan kung bakit bumilis ang tibok ng puso ko.

I smile because of that, kahit nuong umalis siya para kuhanin yung susi ay naiwan akong naka-ngite habang  hinuhugasan ang pinag-kainan namin. Saktong pag-katapos ko ng bumaba muli siya.

"Let's go." He handed me my pouch at marahang hinawakan ang bewang para maka-labas.

I smile on him when he open the door and put my seat belt, again he kiss my forehead. He drive silently, so I focus in front. Memorizing the road, make my self familiar. Nagulat pa ako ng sa mismong tapat ng apartment niya ako binaba.

"How did you know that this is my apartment?" I ask, a bit confused.

"I have my ways, hon. I pick you up later. I love you." he said ng maka-baba ako. He didn't let me answer, mabilis siyang umalis.

"I love you too, ingat." I whisper to my self.

I meet Riza, at walang katapusan na sermon ang inabot ko sa kaniya. I explain everything, naikwento ko din na duon na ako titira kay Van. I don't know kung kinikilig siya or what pero wala naman siyang sinabing iba.

Sinamahan ko din siyang mag-shopping at magpa-salon, nag-bonding lang kami dahil bukas ay aalis na naman siya. Sabi niya may problema sa branch nila sa Singapore kaya pupuntahan niya.

"Thank you for today, Sabel. Gosh, mamimiss kita. Next time, ipakilala mo sa akin ang sugar daddy mo." At sinamahan niya pa ng tawa.

"Riza!" banta ko sa kaniya, baka may maka-rinig at isiping may sugar daddy nga ako.

"Kidding. I'm leaving, ingat ka."

"Yah, take care too. Gusto mo ihatid kita sa airport?" I ask, nang papasok na siya sa sasakyan niya.

"Hindi na, I don't want to be sad. Babalik naman ako." She answer at nagawa pang tumawa. I hug her, dahil mamimiss ko talaga siya.

Siguradong ilang buwan na naman kaming hindi mag-kikita. Pumasok na ako ng umalis siya, I check my phone kung may message ba si Van pero wala naman. Naka-pack na ang gamit ko, siya nalang ang hihintayin. I don't know kung tama ba ang gagawin kong pag-lipat sa bahay niya. Pero dahil mahal ko naman siya ay bahala na.

Minutes turns to hours, hindi ko na nga namalayan na naka-tulog na ako kahihintay sa kaniya. "Where are you Van?"

I check my phone again kung mag message siya pero wala naman, pupunta paba siya? Baka naman marami siyang trabaho.

From: Van

Hey, are you coming?

1...2....3.... Still no reply, kaya naman I change my clothes. Nahiga na ako sa kama habang nakatingin sa screen ng cellphone.

"Busy kaba?" kahit wala namang sasagot.

I fell asleep while waiting, tumunog ang alarm ko kaya naman bumangon na ako. Bago mag-ayos ay chineck ko ulit kung may message siya pero wala.

Nakaramdam ako ng bigat.

I took a shower and get my things. Kagabi ay minessage ko si Patrick kung saan kami mag-kikita. Kaya naman nauna na ako duon, wearing my formal attire. Balak kong ipakita sa kaniya ang portfolio ko kaya naman dinala ko nadin.

"Hey? Kanina kapa?" He ask, tumungin pa siya sa relo niya.

"No, kadarating ko lang din. I want to apologize for leaving you that night, something happened lang talaga."

"It's fine, I'm glad you're fine. Nag-order kana ba? I'm hungry." He call the waiter and order what his, inihanda ko na ang wallet ko.

We talk, and I even show him my portfolio. He looks amaze, we finish eating. Tinawag niya ang waiter. Akmang ibibigay ko na ang card ko ng pigilan niya.

"Ako na." Aangal pa ako ngunit naiabot niya na sa waited ang card niya.

"I told you that I'll treat you." Naka-nguso kong anas ng umalis ang waiter at ibalik ang card niya.

"No problem, by the way. You're hired, come with me. Ipapakilala kita sa mga makaka-trabaho mo, they're nice." He suddenly said, sabay kaming umalis at hinatid niya pa ako sa kotse ko.

Hindi kalayuan ang company niya kaya narating namin, ipinakilala niya ako sa makaka-trabaho ko at mukha nga silang mababait. He even show my table. Hindi ganuon kalaki pero okay parin naman.

We bid our goodbye dahil may meeting siya. Bigla kong naalala na ubos na ang primer at toner ko kaya dadaan muna ako sa mall.

Napadaan din ako sa paborito kong brand so I buy some office attire, I need it now because nasa protocol.

Holding the paper bag at handa nang lumabas ng makita ko si Van, wearing his suit with a straight face nakakatakot siya. Mabilis ang lakad niya habang nakakunot ang noo, paniguradong dahil sa kausap niya mula sa cellphone kaya ito ganito kaseryoso. 

Nagtama ang mata namin kaya ang kalmado kong puso ay biglang nagwala, he look at me from head to toe bago muling bumalik sa mata ko at pinag-taasan ako ng kilay. Lahat ng tao na madaanan niya ay tumitingin sa kaniya, sino ba kasi ang hindi mapapatingin kay Van?

Kahit sa seryoso nitong mukha ay kay gwapo parin nitong tignan, then I remember that he keeps me waiting.

He stop infront of me. "Why are you here?"

Itinaas ko ang dala kong paper bag para ipakita kung bakit ako nandito, ikaw bakit ka nandito? Nais ko sanang itanong pero hindi ko na ginawa. I keep my mouth shut, kahit na gusto ko siyang sumabatan. Baka, busy lang siya. Pero kahit na. A text will do, but hindi niya ginawa.