VAN ZACKARY OBSESSION

KABANATA 37

Kabanata 37

"Jhana? Start packing your things. We're going to the Philippines." mahinang untag ko kay Jhana habang tinititigan ko si Yna na masayang nag-dadrawing.

"Philippines mama?"

Nginitian ko si Yna ng ibaling ang atensyon sa akin ng marining ang tinuran ko.

"Yes baby."

"Are we going to live in the Philippines, ma?" medyo gulat at halatang excited na tanong ni Jhana.

"No, sweetie. Magbabakasyon lang tayo. Do you want to live there?"

Hindi niya alam kung iiling o tatango siya. "Kung saan ka po ma, duon din po ako." mahina at kimi niyang sagot.

"Is it far mama?" singit ulit ni Yna.

"Hmmm. Yes, you will meet your lolo and lola there. Are you excited?"

"Yes. Is papa live there too?" tanong niya na halos mag-pahinto sa pag-hinga ko.

"Yna!?" tawag ni Jhana sa kapatid.

"Why?" inosente niyang tanong.

"Nothing baby, sleep na tayo." bago ko sa usapan, I smile at Jhana saying that everything is okay. Na ayos lang, pero deep inside ang gulo na ng takbo ng utak ko. Masyadong nagulat sa tanong ng anak.

"Go to your room, sweetie. Goodnight." I kiss Jhana bago siya lumabas, she look at me with worry on her innocent eyes.

I read Yna a bed time story until she fall asleep, I stare at my daughter innocent face. I thought ayos lang kung wala siyang kinikilalang ama, akala ko hindi na siya mag-hahanap.

I hug her so tight, takot na para sa kinabukasan. Baka mag-tanong na naman siya at wala akong maisagot.

Mabilis lang lumipas ang araw namin, hindi naman na ulit nag-tanong si Yna patungkol sa ama. Hindi ko alam kung ikakasaya ko ba 'yon o mas lalong ikakatakot.

"Welcome to the Philippines, ma'am." The stewardess greet me, tinanguan ko lang siya habang hawak sa kamay si Jhana.

Buhat buhat ni Patrick si Yna na mahimbing na natutulog, kanina lang ay manghang mangha ito at ngayon ay wala na yatang energy na natira.

"You can stay at my condo..." suggestion ni Patrick, tinitigan ko siya kaya naman bahagya itong naubo. "Or I can book you a hotel." dagdag niya at nginitan ako.

"The latter."

"Expected ko ng iyan ang isasagot mo." at sinamahan pa ng tawa.

May sinabi siya sa driver, huminto ang sasakyan sa isang hotel. Tinaasan ko siya ng kilay dahil alam kong mahal dito.

"I'll pay." agap niya, dahil siguro sa tingin ko.

"Regular lang ang kuhanin mo, babayaran kita." hindi na ako naki-pagtalo.

Sobrang dami na ng naitulong niya sa akin, simula palang nuong umalis ako ng Pilipinas until now. Nahihiya na ako, hindi ko alam kung ano ang isusukli ko sa mga naitulong niya.

Nag-hintay kami sa lobby, siya ang nakikipag-usap habang buhat si Yna na mahimbing padin ang tulog. 

The elevator open, halos lumuwa ang mata ko ng makilala kung sino ang lumabas duon. Sarina look at me with the same reaction.

Katabi niya si Ivam na seryoso ang mukha, nag-bago lang ito ng mag-tama ang mata namin.

"Ysabel!?" tawag niya sa pangalan ko. "Oh my gosh, ikaw nga... Kamusta kana?" tanong niya at binigyan ako ng mahigpit na yakap.

"I-I'm good, i-ikaw?" balik kong tanong habang hindi mapa-lagay sa tingin ni sir Ivam. Should I call him sir?

"Gosh, ang tagal mong nawala." she look so overwhelmed. Bumaling ang tingin niya kay Jhana na mangha habang nakatingin sa kaniya.

"Hi? Your daughter?" tanong niya, I just nod. Nasabi ko ba sa kaniya na mag-aampon ako? Pero bahala na.

"I got the key, let's go." nagulat ako ng mag-salita si Patrick na nasa tabi ko. Napawi din 'yon at tinanguan siya, I look at Sarina and Ivam na gulat habang naka-tingin sa akin... sa amin.

Mabuti nalang at tulog si Yna at ang ulo ay naka-harap sa leeg ni Patrick. Nakuha ni Yna lahat ng feature ni Van, para ba na babaeng version ni Van ang anak ko. Kaya bahagya akong napanatag.

"Uh, mauuna na kami... See you around." naka-ngite kong paalam, I hold Jhana at inayos ang buhok ni Yna. Pawisan na ito dahil siguro sa init.

Iniwan namin ang dalawa na gulat. Maliit lang ba ang Pilipinas at nag-kita pa talaga kami ngayon?

"Are you going to stay?" tanong ko kay Patrick nang mailapag si Yna sa kama. The room look cozy. May dalawang kama at isang bathroom. Mabuti nalang at nakinig siya na regular lang ang i-book.

"I have a meeting, dadaan nalang ako mamaya. May kailangan ba kayo?" He ask, kita na sa mata ang pagod. Ilang oras ba ang tinagak namin sa biyahe?

"Pahinga ka kaya muna? You look tired."

Natawa lang siya. "Concern na concern? Isipin ko niyan may gusto kana sa akin."

"As if, sige na... Take care, don't mind us."

Inihatid ko siya sa pintuan, I lock the door ng maka-alis na siya. Nakatulog na agad si Jhana kaya naman tumabi nadin ako kay Yna.

I woke up, medyo malalim na ang gabi. Wala na sa tabi ko si Yna kaya bahagya akong kinabahan. Kahit si Jhana ay wala din sa tabi ko, panic creep inside me.

I get my phone to contact Patrick, duon lang ako nahimasmasan ng makita ang mensahe ni Patrick.

From: Patrick

I'm with the kids, hindi na kita ginising dahil alam kong puyat ka. We grab some dinner, gutom na daw ang mga bata.

Mabilis kong dinial ang number niya at mabilis niya namang sinagot.

"Where are you? Sana ginising mo ako."

"I tried okay, kaya lang mukhang pagod na pagod ka kaya hindi na namin pinilit. You can come if you want."

Sinabi niya kung nasaan sila. Malapit lang kaya nag-palit na ako ng damit. I waited sa elevator, at halos huminto ang tibok ng puso at pag-hinga ko dahil sa sakay ng elevator.

I bit the inside of my lower lip before I stepped in. Ang pabango niya ay amoy na amoy ko sa kinatatayuan ko, dalawa lang kami. Seryoso ang expression niya, hindi ko alam kung nakakitaan ko siya ng gulat o gunuguni ko lang 'yon. Maraming nag-bago sa kaniya. His expression was hard and ruthless, I don't know kung ganito naba siya nuon o dahil sa tagal ng panahon.

I took a heavy sigh. Hindi ko namamalayan, hindi na pala ako humihinga. Pero sa bawat paghinga ko ang pag bigat ng dibdib ko, why I feel this way? Hindi ba parang sobra naman ito? Bakit parang ang sakit, naka move on na ako... Kaya dapat wala na 'to.

Don't get affected, kasal na ang tao. Nasaktan ka niya, sinaktan ka niya. Apat na taon na... Apat na taon na ang lumipas kaya dapat wala na 'to.

Ako ang unang lumabas.

"Welcome back." napahinto ako, nilingon ang pasarang elevator. I close my eyes... Hindi ko alam kung guni guni ko lang o sinabi niya talaga.