EVRENDE YALNIZ DEĞİLİZ SINIRSIZ EVREN

ASLINDA HEPİMİZ UZAYLIYIZ

Aslında hepimiz birer uzaylıydık. Artık bunu biliyordum.

Bazen ben bile beni kendimi  anlamazken elbette başkalarının beni anlamasını beklemiyordum. Bazen kendimi anlıyordum,  fakat bazen anlamakta güçlük çekiyordum.  Bugünü Aslı,  ile konuşup, dertleşerek geçirdim. O beni  anlıyordu. Bende onu.  Bana Mike'dan,  bahsetti. Burada giriş kısmında tanışmışlar. Aslı, su içmek üzere ilerlerken karşısında birden Mike, vampir adam belirmiş. Mike, ırk olarak esmerdi. Portekizliydi. Daha ilk görüşte Aslı'ya,  tutulmuş,  onu beğendiğini  söylemiş. Aslı'da,  haydi  canım ilk  buluşma  da  aşk mı olur? diyerek onunla alay etmeye başlamış. Fakat sonra arada  buluşup,  sohbet  etmeye,  arkadaş olmaya başlamışlar. İşte karşılıklı aşk da böyle başlamış. İkisi de  birbirlerini beğendiklerini  dile getirmişler. Ve bu arkadaşlık ilişkisi de yerini sevgiye bırakmıştı. Ben nedense şu  anda ona Alex'den,  bahsedemiyordum. Aslı'ya, bana Mike'dan, söz etmediği için kızmıştım. Oysa şimdi ben ona aynını yapıyordum. Benimle alay edeceğinden korkmuştum. Çünkü Alex, gibi biri  benimle olmaz, beni istemezdi. Üstelik  Rus,  sevgilisi  vardı. Bana mı bakacaktı?

O  gün Alex,  ile hiç buluşmadım. Daha doğrusu bunu istemedim. Onunla görüşmek istemiyordum. Ondan biraz uzak durmam iyi olacaktı. Ondan kaçmıyordum, sadece mantıklı düşünüyordum. Bu ilişkisi o istese bile yürümezdi. Yani öyle hissediyordum. Duygularıma hakim olamıyordum, tabi orası ayrı. Gönül  bu  doğru kişiye  de  kayardı,  yanlış kişiye  de kayardı  ya,  benimkisi yanlışa kaymıştı. Umarım düzelir,  dedim  içimden. Demek  ki,  burada  da  aşk  vardı.  Galiba aşk, ve sevgi her  yerdeydi. Ve bu duygu,  tutku daima  da, içimizde  olacaktı.

Uzayda  da  olsak,  farklı  bir  gezegende  de,  iş değişmiyordu. İşte  biz uzaylıların da  duyguları  varmış. Bu böylece ortaya çıkmıştı. 

Uzaylılar da aşık oluyorlardı.

Sırlarda ortaya çıkardı. Gün  gelir gizlen,  saklan  nereye  kadar?

Bence öyle. Dün Alex,  ile yaşadıkları  inanılmazdı. Bir  türlü aklından atamıyordu. Çok güzel uçmuşlardı. Havadayken özgür hissetmişti.  Tüm o  boşluk ayaklarının altındaydı, ve adeta yıldızların üzerindeydi. Beraber özgürce uçuyorduk. O  an özeldi, ve  bunu kimseyle paylaşamazdı.  Hayatta bazı şeyler bir sır gibi yaşanmalıydı.

Bazı şeyler hayatta saklı kalmalıydı. Gizli olması iyiydi. Gizli  yaşanması da ayrıca güzeldi.

Böylesi daha tutkulu oluyordu.

Ah bu arzular diye düşündü.

Ben bir uzaylıydım. İnsan değildim. Tepkilerim de,  diğerlerinden  doğal olarak daha  farklıydı.

Artık.

Böyleydi.

RÜYA

Rüyamda çok enterasan bir  şey görmüştüm. Alex'i,  zorla  kaçırmıştım. Çünkü o  beni istemiyordu. Onu  yatağa bağlamıştım.  Kölem olmalıydı.  Ya  da  ben onun kölesi seve- seve olabilirdim.  Ve elimde tabanca  vardı. Eğer benimle birlikte olmazsa ona onu öldüreceğimi söylüyordum. Oda pes  etmiş  bir  vaziyette tamam sen  nasıl istersen,  çöz  artık  beni,  lütfen  öldürme diyerek bağırıyordu. Sonra onu çözmüştüm. Ve tutkulu bir biçimde dudaklarından öpmeye başlamıştım. Derken sevişmiştik, hem de çılgınlar  gibi. Artık oda  tutkuyla karşılık veriyor, ve beni seviyordu. Oda istiyordu.

Kalben...

Uyandığımda ter  içinde  kalmıştım. Direk kendimi  duşa  attım. Rüyalarda  mı orgazm ediyordu insanı?

Bu sadece  bir  rüyaydı,  ne  de  olsa  öyle  değil  mi?

Acaba?

Kim  bilir?

Alex'in,  Rus sevgilisini içimden öldürmek geçiyordu. Hepimiz katildik. Herkes katil. Bunu asla yapmayacaktım,  ama,  istiyordum.

Bu bir kötülük değilde, neydi  yani?

İçimde  evet  bir kötülük vardı,  ve  ben  bunu bastırıyordum. Ortaya çıkarmıyordum.

Bu kıskançlığı.

Çıldırmak üzereydim. Aşk  zaten hastalıktı. Normal  değildi. Delilik  değilde neydi? insana  asla yapmam, denen şeyleri yaptırıyordu.

En özelimsin...