MUCİZEM SENSİN

24 12 22
                                    

O  gün  tüm  gün oturmuş , yazı  yazmıştım. Uzay  gemisi  ise  durmadan hareket  halindeydi. Durmadan ilerlerken bir kez  daha  anlamıştım ki,  Alex,  haklıydı. Bizim  ait olduğumuz yer  burasıydı.

sadece  burası. Burada  zaman kavramı gerçekten  de  durmuş  gibiydi.  Fakat  yaşam işte, o bir  şekilde  devam  ediyordu.

"Cesur  kalem misin sen  yoksa? " diyerek  yanıma  geldi,  kocam.

"Sen  öyle  diyorsan  öyledir".

"Bence öylesin.  Yazdıkların  çok  tatlı,  beğeniyorum".

"Beğeniyor  musun?".

"Evet diyerek  yanıt  verdi, Alex. Tıpkı  senin  gibi  tatlı".

"Sen  okumaktan  pek  hoşlanmıyorsun,  seni zorlamıyorum, öyle  değil  mi?".

"Asla. Okumayı  sevmiyor olmam,  senin  tatlı  hikayelerine göz  atmayacağım  anlamına  gelmez.  İnan  bana içimden  geliyor. Hikayelerini  isteyerek  okuyorum,  yani  sen  bana  okuma  desen  de ben  gene  okurum,  hayatım".

"Sağol".

"Sen  sağol. Beni  mutlu ediyorsun. Ayrıca  tebrikler".

Tekrar  gülümsedim.  Kocam  yanıma oturdu. 

"Bu  oldukça  romantik. Bu  arada hikayelerindeki  kötü ,çapkın  adamlara özellikle  dikkat  ediyorum,onu  hangi  kadın yola  getirecek  diye?".

"Haydi,  ama,  bu  sadece  bir  hikaye  hayal  ürünü. Gerçekle  bir  ilgisi  yok. Gerçek  dünyada gerçi  artık  dünya diye  bir  yer  yok  da  neyse,  kötü  adamlar,  asla  düzelmez.  Ve  onu herhangi  bir  kadında  yola  filan getiremez".

"Sen  beni  getirdin, ama".

"Biz  nasıl  desem  senle,  ben  azınlık olabiliriz".

"Eh  ne  diyebilirim ki  hayatım?  bu  konuda  sen  öyle  diyorsan ,haklısındır  belki. Bu  işlerden  hiç  anlamıyorum. Edebiyata  ilgim  sıfır".

"Sana öğretebilirim".

"Öğretiyorsun  zaten " dedi,  Alex.  Hem  de  yeterince  diye  ekledi,  daha  sonra.

Bu  esnada  gülümsedim.  Alex,  bana  ilham  veriyordu. İyi  ki  hayatıma  girmişti. O  artık  benim  her  konuda  destekçimdi.  Ve  benim hayatımı değiştirmişti. Onun sayesinde   her  şey,  geride  kalmış,  tüm çevrem  değişmişti. Yeni  ortamlara  girmiş,  değişik, çılgın  insanlar  tanımıştım. Halbuki önceden bunu  hayal dahi  edemezdim. Yani onun  gibi  biriyle ilişki  yürütebileceğime  asla inanmazdım. Onu tanımıyorken ,bu  denli güzel  bir kalbi  olduğunu  nereden  bilebilirdim  ki?çapkınlığıyla  ünlü,  çok  zor bir  adamdı,  fakat bir şekilde mucize  olmuştu,  ve  biz  anlaşmayı,  yürütmeyi başarmıştık. O  benim  ikinci  kocam  olmuştu. Şaka gibi, ama,  evlenmiştik.  Biz  birbirimizi  olduğumuz  gibi kabullenmiş,  saygı  duymuştuk.

Bu  önemliydi. Saygı çok  önemliydi. Aksi  taktirde  yürümezdi. 

"Beni  sevdiğin  için teşekkür  ederim,  dedi, Alex".

"Aklıma  Bon  Jovi'nin, meşhur  şarkısını  getirdin". "Thank  you  for  loving me".

"Dinleyelim,  diyerek"  hemen  açtı, Alex.  Hep  böyle  yapıyordu. Onun  huyu  buydu. 

Ben  beni  sevmiyorum,  anlayamıyorum,  bu güzel  kadın  anladı diye  düşündü,  Alex. Ben  kadın  olsam  benle  olmam,   ben  beni  sevmiyorken,  o  kabul  etti, dedi  içinden. Zor  bir  adam  olduğunun farkındaydı.  Fakat yavaş,  yavaş  düzeliyordu. Yaraları  iyileşiyordu.

EVRENDE  YALNIZ  DEĞİLİZ  SINIRSIZ  EVRENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin