EVRENDE YALNIZ DEĞİLİZ SINIRSIZ EVREN

HAYALDİ GERÇEK OLDU

Dünyadayken  de, orada  yaşıyorken birer uzaylı  olabileceğimiz  hiç  aklına geldi  mi? diye  sordum, Alex'e. Alex, bu  sorumun  karşısında gülümsedi, ve belki  de  uzaylıydık,  da henüz  bunun  farkında  değildik, diyerek  karşılık verdi, bana.

Yani  öyleydik  ve  bunu  bilmiyorduk  öyle  mi?

"Aynen  öyle sevgilim". 

Sevgilim  ne  kadar  da güzel  bir  kelimeydi. İnsan  kocasına  ve karısına  da sevgilim,  aşkım diyebilmeliydi,  bence.  Ve  biz  Alex,  ile  bunu arada  hep  birbirimize içimizden  gelerek, içten,  doğal  bir  biçimde  söylüyorduk.

Bazen kısa  süreli  ayrılık yaşıyor  olmamıza rağmen,  birbirimizi  deli  gibi  özlüyorduk. Kalplerimiz aynı  anda karşılıklı  atıyordu. O  benim  kalbimdi.  Bende onun  kalbiydim.

Karşılıklı  sevmek ve sevilmek  kadar  güzel  bir  şey  daha  yoktu. Bu duyguyu  yaşamayan  asla  bilemezdi. Aşk,  sevgi  yoktur  diyen  duygusuz,  kötü  insanlara  inat,  biz  daima  birbirimizi  sevecektik. Bizi  kötüleyenlere,  sevgimizi  kıskananlara  karşı  da ayakta  duracak,  asla  pes etmeyerek,  onlarla  mücadele  edecektik.  Bazen  susuyor,  hiç  onlara  cevap  vermiyorduk.  Çünkü  biliyorduk  ki,  susmak  o  kişiyi  ciddiye  almamak,  kafaya  takmamak,  demekti.  Ve  bazen  susmak  karşındakine verilebilecek  olan  en  iyi  yanıttı.  Ayrıca  herkesten  uzak,  kendi  köşemizde,  yuvamızda biz  aşkımızı,  doyasıya,  tutkuyla  yaşıyor,  onlardan  uzak  durarak  da  intikamımızı  alıyorduk.  Ve  tabi  sevişerek  de,  intikam  alıyorduk.  Yapmak  isteyip  de,  yapamayan,  zevkle  bedenleri  titreyerek  sevişenleri çekemezdi.  Bu  bir  tek  dünyada  değil, farklı  bir  gezegende  yani  burada  da  böyleydi. Evrensel  gerçekler her  yerde  geçerliydi.

Neyse  ki, orada  huzur  vardı.

Varacağımız  yerde  sadece sevgi olacaktı.  Bunlar  olmayacaktı.  Tartışılmayacaktı,  bile.

Sınırsız,  sevgi.

Hoşgörü,  adalet, ve sevgi.

Çünkü  sevgidir ihtiyacımız  olan.

İnsanoğlunun  kötülüğü,  dünyayı  yok  etmişti.  Kötü  kalpli  kişiler  dünyanın  sonunu  getirmişlerdi. Ve  artık burada  egemen  olma  vakti  de gelmişti.

Savaşlar  son  bulmuştu.

"Biliyor  musun  Meleğim?  iyi  hissettiren  insanlar  bağımlılık yapar,  demiş  Wusta. Benim için  hep  öyleydin,  sevgili  aziz  eşim".

"Sende  öylesin  Alex. Ben  senin  kalbine  aşığım.  Bana  hep  benim  bedenime,  vücuduma  değil  de,  kalbime  aşık  olmanı tercih  ederim,  diyordun  ya,  zaten  hep  öyleydi. Sadece sen  çok popülerdin,  ve  buna  inanmakta  güçlük  çekiyordun".

"Ah  güzel  Meleğim,  benimle  sadece param  için  yatan  ya  da  bana  çok  büyük  bir  penise  sahip olduğum  için  değer  veren  binlerce  kadın  varken, aşka  nasıl inanabilirdim  ki? ta  ki  sana  rastlayana,  seninle  tanışıncaya  kadar..."

"Bunu  senden  duymak çok  güzel  Alex".

"Senin  varlığın,  benim  yanımda  olman  bana  inanman, ve  güvenmen  de  beni  ayrıca  hayata bağlayan tek  şey. Senin  olmadığın bir  yerde  yaşamak  istemiyorum. Nereye  gidersek  gidelim,  orada  hep  sen  ol  lütfen".

"Sende  beni  bırakma  Alex.  Her ne  olursa  olsun.   Ne  yaşanırsa  yaşansın".

"Asla  Seni  asla  terk  etmeyeceğim,  beni  duydun  mu?".