▼Şirin Melez▼

Gezginler▼22▼

Fotografta bas kahramanların fotografları var.

Öncelikle arkadaşlar biliyorun geç oldu ama yeni güncelleme yüzünden wattpad'e giremedim. Pc de bozuk oldugu icin suan yazabiliyorum. Bölümleri elimden geldiği kadar uzun tutmaya çalışıyorum. Ama kısa oluyor:( neyse umarım bu bölümü beğenirsiniz ayrıca güzel yorumlarınız icin hepinize çook teşekkür ederim. Beni çok mutlu ediyorsunuz. Vee 34 bin olmuuşuuzzz çok mutlu oldum :D Biliyorum 34 bin belki diğer kitaplara göre çok az bir sayı ama bana göre yüksek :) Vote ve yorum :)))

-Stephanie'nin anlatımından-

Çok güçsüz hissediyordum. Susmak.bilmeyen bir ses ve dinmek bilmeyen bir acı hissediyordum. Gözlerim kapalıydı fakat dışarıda gündüz olduğunu anlayabilmiştim. Seslere bakılırsa eski bir evde gibiydik. Adım attıkça ses çıkaran eski tahtalar vardı. İçimden bir şeyler çekiyorlardı. O çekildikçe kendimi tamamen güçsüz hissediyordum. Sanki ölüyormuş gibi bir his veriyordu. Derek nerede ve ya napıyor hiçbir şey bilmiyordum. Gözlerimi kıpırdatmaya çalıştım fakat bu güçsüzlükle onları bile açamadım. Stephanie Katie Wesley hayatında ilk defa bu kadar güçsüz düşmüştü. Hemde bir melez olmasına rağmen. Onun için herşey o kadar güzel değil miydi? Ona neden ikinci adıyla hitap ettiğini bilmediği çok yakışıklı bir erkek arkadaşı vardı. Ailesi vardı. Ama tabii işler sarpa sarınca Ryan öldü ve bu gezginler şeyi. Sonra Justin. Herşey üstüsteydi sanki. Sonra yumuşak bir ses duydum. Adımı söylüyordu. Hayır, ikinci adımı söylüyordu. "Katie, iyi misin? Lütfen iyi olduğunu söyle. Beni duyabiliyor musun?" Gözlerim hâlâ kapalıyken bile bunun Derek olduğunu anlayabilmiştim. Gözlerimi açamadan kesik bir sesle cevap verdim. "Çok gü-çsüz h-hissedi yorum." "Tamam Kat kendini yorma ben burdayım. Ve kanlarımızı çekiyorlar. Sanırım benimle işleri bitti fakat senden neden bu kadar çok kan aldıklarını bilmiyorum. Seni kurtarmaya çalıştım fakat çok güçsüz düştüm." Sonra aklıma aniden gelen bir şeyle duraksadım ve onu söyledim." Burada ölürsek Derek, Unutma seni seviyorum." "Bende seni seviyorum Kat. Ve komik olan tarafı sen ölmezsin." Deyip sırıtınca yapamasamda tebessüm etmeye çalıştım. Sonra biri geldi ve kolumdaki bandı söktü. Kanım artık çekilmiyordu ve kendime gelmeye başladım. Sonunda gözlerimi açabildiğimde etraftaki onlarca kişiyi gördüm. Derek ipleri yırttı ve beni yanına aldı. "Şimdi vampir hızıyla burdan uzaklaşacağız." Dedi ve beni çekip tam koşacakken ikimizde bu eski eve güneşin girdiği yerden güneş ışınlarıyla yanmaya başladık. Onlar her ne yapıyorsa bizim için yapılan büyüyü bozuyorlardı. Hemen karanlığa çekildik. Bu çok acıtmıştı. Şimdi kızarttığımız tavukların ne hissettiğini anlayabiliyordum. Adamların arasından biri, "Daha gitmek için çok erken sizinle işimiz bitmedi." Dedi. Korkmuştum. Bizimle ne yapacakları konusunda değil, Silas geldikten sonra ne olacağı konusunda.

-Miley'nin anlatımından-

Yine bir sabaha lanet ederekten kalktım. Haley gittikten sonra ev eskisi gibi değildi. Ailemin yanından taşındım. Sessiz sakin bir yerde ev almıştım ve kafamı dinlemeye ihtiyacım vardı. Oturup Haley'nin ölümü hakkında düşünüyordum. Sürekli bunun için kafa patlatıyordum. Ama ulaşabildiğim tek sonuç Stephanie'ydi. Ailesinin ve etraftakilerin gözdesi olan melez. Güç, sevgi herşey onda vardı. Ben se hayatta sadece kız kardeşimi seviyordum. Oysa Stephanie'nin yüzünden öldü. Ondan intikamımı almak için günlerdir planlar yapıyorum. Ama bulabildiğim pek birşey yok. Vampirler,melezler, kurtlar, cadılar hakkında yazılan bütün yazıları okudum. Kitapları da okudum. Ulaşabildiğim tek şey görsek ikizlerin peşinde olan bir takım insanlar. Onlar hayatlarından çıktığımı sanarken ben tamda hayatlarının içindeydim aslında. Olup biten herşeyi Justin'i, Ryan'i, Derek ve Stephanie'yi en yakından biliyordum. Şimdide gezginler tarafından kaçırıldılarsa herkes bana teşekkür etmeli. Bu konuyu ilk başta Zack ile konuştum. Bana artık Stephanie'ye ihanet etmeyeceğini onu sevdiğini filan söyledi. Aldırmadım. Ama neredeyse hergün Zack'i ziyarete gidip ikna etmeye çalışıyordum. Ondan başka bağlantı kurabileceğim biri yoktu. Veya bana ortaklık yapacak. O ise beni bu anda yalnız bırakmayı seçti. Bende başka cadılar bulup gezginlerin yerini öğrendim. Her saniyem Stephanie'nin hayatında geçtiği için nerede oiabileceklerini adım gibi biliyordum. Gezginler ile anlaşma yapıp onları Stephanie'ye götürdüm. Ve evet akıllarınızdaki sorunun-Stephanie'nin yakalanmasındaki sebep sen misin Miley- cevabının ta kendisiyim. Stephanie'yi gezginlere ben verdim ve tekrar kaçabileceğinide sanmıyorum. O kız benim herşeyimi mahfetti. Elimden aldı. Okulda bir popülerliğim ve saygınlığım vardı, Stephanie gelince oda yok oldu. Herkes Dünya'daki tek melezin kızı diye onunla ilgileniyordu ve güç onunmuş gibiydi. Bütün bölümlere istediği gibi girip çıkıyordu. Justin'den sonra ise azıcıkta olsa sevdiğim çocukla ilgilendi ve onu elimden aldı. Düşününce aslında Stephanie yüzünden hiç benim olmamıştı. Sırasıyla gelen herkes onu seçiyordu. Artık saygınlığımın kaldığı tek yer kurtlar bölümüydü. Olaylar onun için sarpa sarmaya başladığında, hayatının içine girdim. O benim için en değerli şeyi çaldı. Onu öldürdü. Haley benim için herşeyden önemliydi. Ben de onun için en önemli olanı almak için elimden gelenin daha fazlasını yapacağıma emin olabilirsiniz. Stephanie artık öldü ve herkes yasını tutuyor. Gezginler ile yaptığımız anlaşma sonucu ölmeme gibi bir şansı yok. Gezginler onu öldürecek ve bende Silas için kendimi kurban vereceğim. Ama tabii gitmeden önce her yeri karıştırabildiğim kadar çok karıştıracağım. İçinden çıkılmaz şeylerin tam ortasında olacaklar. Ve böylelikle Stephanie kaçsa bile zor yaşayacak.

Koridorun sonuna geldiğimde yavaşladım. Kapı siyah ve kare şeklinde demirden bir penceresi vardı. O gerçekten içerdeyd ve bitkin görünüyordu. Kapıyı açtım ve içeri girdim. Ayak seslerimi duyunca kafasını kaldırdı.

"Merhaba Justin."

Beni de anlayın wattpad deki sorun yuzunden gec yazıyorum kusura bakmayın bundan sonrakinin erken gelecegine emin olabilirsiniz.