Merhaba!
*
Küçük Aşık: Yani bakkala çıkmıştım da oradan geldim.
Emir Alaca: Bu saatte bakkala gitmen tehlikeli.
Küçük Aşık: Ay beni de düşünürmüş, ay ay ay. Seni nasıl yerim bir bilsen kaçarsın vallaha.
Emir Alaca: Tahmin edebiliyorum, yani kaçacağımı.
Küçük Aşık: En mutlu olduğun zamanı anlatsana.
Emir Alaca: Küçükken piyona çalıyordum, piyonanın başına geçtiğim zaman benden mutlusu olmuyordu. Karşımda annem güler yüzüyle beni izlerdi. Ona piyona çalmak tarif edemeyeceğim kadar güzeldi. En mutlu olduğum zamanlardı.
Küçük Aşık: Hala piyona çalabilirsin.
Emir Alaca: Annen izlemediğinde artık çalmak istemiyorsun.
Bir trafik kazasında annesini kaybettiğini biliyordum. Yüreğinin acısını anlayabiliyordum. Benimde bir babam yoktu sadece annem vardı. Fakat annem bir iş kadınıydı ve memleketimiz olan Muğla'da yaşıyordu. Üniversitede Handan abla (annemin arkadaşının ) kızı, Sude'yle kalmaya başladım. Ben ve Sude okumak için İzmir'e gelmiş ve buraya yerleşmiştik.
Sude hayatımın değişmesini sağlamıştı bir çok konuda. Ona müteşekkirdim. Birbirimizin hayatlarına dokunmuştuk. Bana Emir konusunda sürekli yardım etmiştir.
Küçük Aşık: Ben seni izlerim.
*
Bölüm Sonu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVEN NE YAPMAZ || YARI TEXTİNG
NouvellesT A M A M L A N D I ! ** 0536...: Seven ne yapmaz, Emir? Emir Alaca: Seveni bilmem ama gece gece aşka gelecek insan mı bulamadın, çünkü uykumun en güzel yerinde lanet olası bildirim sesleriyle parmaklanmak hiç hoşuma gitmedi seni küçük aşık! 0536...
