SEVEN NE YAPMAZ || YARI TEXTİNG

SNY|16

Merhaba!
Ve dipnot: Bu kitapta ki karakterler için modeller belirtilmemiştir, tamamen hayal gücünüze bırakıyorum. Onlar mükemmel hayal edin. Çünkü öyleler. Multi medyalarda ki ünlülerin vs vs, kişilerle alakası yoktur, sadece çift fotoğrafı oldukları için konulacaktır.
*
Ellerim titremeye başladı, yutkundum.

"Ne?" Kekeledim.
Bir yalancı yalanı yakalandığında kekeler.

"Anlamayacağımı mı sandın! Anlayamayacağımı!" Diye bağırdı.

"Nasıl?" Diye bir şey çıktı ağzımdan titriyordum. Benden nefret ediyordu! Benden nefret ediyordu!

"Çok basit, birincisi bana yazdıktan iki gün sonra şirketimdeydin. En yakınımda. Ve, bana deli gibi aşık bakıyordun! Sana söylediğim yere geldin! Şirket kameralarına da baktığımda kapımda olan bildirim gelince kaçan kişi, sensin. Bugün de kızı üstüme eğilmiş gibi gördün ve kaçıp ağladın! Şu haline bak! Perişan olmuşsun!" Diye bağırıyordu.

"Yalancı!" Diye bağırdım ve onu ittim. Ne ara bu kadar yanıma gelmişti?

"Sensin yalancı! Beni kandırıp senden etkilendiğimi öğrendin!" Diye bağırdı. Kalbim unufak oldu. Benden etkileniyordu.

"Yalancısın! Hani ben istemediğimde beni bulmayacaktın!" Diye bağırdım. Gözlerim dolmuştu. Onun gözlerine baktım, gözlerinde ufacık bir duygu bile yoktu. Bütün maskelerini kuşanmış karşımda dimdik duruyordu.

"Sana sıkılana kadar olduğunu söylemiştim! Asistanımın beni parmağında oynattığını anladığım yere kadardı!" Diye bağırdı, kaşlarını çatmış öfkeyle bana bakıyordu. Haklıydı, her söylediğinde haklıydı.

"Seni parmağımda oynatmadım." Dedim sessizce.

"Öyle mi?" Dedi alayla.

"Özür dilerim." Dedim sessizce ardından, arkamı döndüm. Kapıdan çıkmak için hareketlendiğimde Emir beni kolumdan çekip kendine yapıştırdı.

"Nereye gittiğini sanıyorsun?" Dedi öfkeyle. Kandırılmaktan ve yalandan nefret ederdi.

"İşten ayrılacağım." Dedim titreyen sesimle. Onun kollarında olup ona sarılamamak ve daha da kötüsü onun benden nefret ediyor olması.

Zaten işten ayrılacaksın, onu biraz sev.

Hızla kollarında dönüp ona sıkıca sarıldığımda şaşkınlığının kokusunu almıştım. Onu öyle çok seviyordum ki, veda etsem bile onu içimde uğurlayamayacağımı çok iyi biliyordum. O benim yuvamdı. O olmazsan ona olan sevgim olmazsa ne yapardım? Neye tutunurdum hiç bilmiyorum.

"Ne yapıyorsun?" Dedi Emir öfkeli sesi artık mayışmış geliyordu, ama bana sarılmadı.

"Zaten gideceğim, seni biraz sevsem olur mu?" Dediğimde kaskatı kesildi. Sesim ağladığım için boğuk çıkıyordu.

"Nereye gidecekmişsin?" Dedi alayla. Zaten zordu neyi zorlaştırıyordu?

"İşten ayrılacağım işte." Dedim zorla. Hala ona sarılıyordum.

"İşten ayrılmadan on beş gün önce haber vermen gerekiyordu, yani on beş gün sonra ancak çıkış yapabilirsin." Deyip benden ayrıldı, ona şaşkınca bakmama güldü. "Şimdi işine dönebilirsin, küçük aşık."
*
Bölüm sonu.