Geçmişe sıkışıp kalan herkes bir parça ölüdür sevgilim.
Ve bir kadının yüzünün yağmurlarla ıslanmasına neden olan adamsa birgün geçmiş olmaya mahkumdur.
♠️
Yalan bir aşkta kavrulan bir kadın...
Kendi yalanına kurb...
( Muhakkak dinleyin. Tamamen Rojda'nın duygularını anlatıyor.)
En çok beğendiğiniz, etkilendiğinizpasajın altına 🌙 emojisini bırakır mısınız?
SEVDAM AĞLIYOR 7. BÖLÜM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|TARUMÂR|
"Berdel olsun, Berfin ağabeyinle evlenebilsin diye seni kullanmışlar."
Bilinçaltımın derinliklerinde koca bir çatlağa neden oldu bu cümle. Bütün irademle o çatlağı kapatmaya çalışsam da kelimeler bir virüs gibi sızdı zihnime. Tek bir cümle koca bir sarsıntıya sebep oldu. Kafamın içerisindeki her şey birer birer yıkıldı. Kulaklarımda yankılandı yıkıntıların peşlerinde getirdikleri o patlama sesleri. Başıma keskin bir ağrı saplanırken o cümleyle birlikte yıkıntıların altında ezildim. Soluğum nefes borumda asılı kaldı. Göğsüm sıkıştı. Bir ses kulaklarımı sağır edecek raddede bağırmaya başladı. ' Hayır! Doğru değil duydukların!'
O sese dört kolla sarıldım.
Kurtuluşumo sesti. Beni içerisine düştüğüm açmazdan çekip alacak o ses... Kemal dedenin endişeli bakışlarında boğulmadan hemen önce kulaklarımda yankılanan o sese hayat verdim.
"Doğru değil bu söyledikleriniz!"
Odanın duvarlarına çarpıp bana geri dönen sesimin yüksekliğinden irkildim. Neden bağırıyordum?
"Kabullenmesi zor biliyorum ama-"
"Söylediklerinizinkabullenecek hiçbir tarafı yok!"
İçime sığmayan bir öfkeyle ayağa kalktım.
"Ne dediğinizin farkında değilsiniz!"
"Çok bağırıyorsun. Birisi duyacak."
"Bağırmıyorum!"
Kendi sesim kulaklarımda patladığında irkilerek bir adım geriledim. Bedenim zangırzangır titriyordu. Başımı inatla iki yana salladım.
"Size inanmıyorum."
Derin, yorgun bir nefesi seslice dışarı bıraktı. Kara gözleri hala daha benim üzerimdeydi. Odadan çıkıp gitmek, söylediklerinin de onun da üzerine kapıyı sertçe kapatmak istiyordum. Ama ayaklarım yere çivilenmiş gibi olduğum yerde hareketsizce dikilmekten öteye gidemiyordum. Dudaklarından çıkan zehirli cümleleri an be an kanıma karışıyordu.
