[Beğendiğiniz içinize dokunan pasajların altına 🌙 bırakmayı unutmayın 🙈]
Keyifli okumalar 🖤🤗
SEVDAM AĞLIYOR 21. BÖLÜM
|
KAYIPLAR |
Şakaklarıma saplanan keskin ağrı kurumuş ve kabuk bağlamış dudaklarımın arasından zayıf bir inlemenin dökülmesine neden oldu. Bedenimin her bir hücresinde hissettiğim yoğun bir acı vardı. Etlerim acıyordu ve şakaklarıma götürmek istediğim ellerim üzerlerine tonlarca ağırlık bindirilmiş gibi ağırlaşmıştı.
Omzumda ufak bir dokunuş hissettiğimde birbirlerine yapışmış olan kirpiklerimi aralamaya çalıştım. Zihnimin üstündeki sis bulutu kalkarken kulaklarımdaki uğultu yerini düzenli bip seslerine bıraktı.
"Rojda hanım?" dedi ince, kibar bir ses. Bu kısacık cümle nerede olduğumu anında anlamama neden oldu. Yine ve yeniden hastanedeydim. Aklıma düşen kesik görütülerin dağınıklığı arasında savrulup giderken göz kapaklarımı son bir gayretle aralamaya çalıştım. Üzerime doğru eğilmiş bulanık surete birkaç saniye boyunca anlamsız bakışlar attım.
"Rojda Hanım? Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"
Uzun kirpiklerimi birkaç defa üst üste kırpıştırdım. Tüm bedenim ağrıyordu. Kendimi konuşmaya zorladım fakat kupkuru kesilmiş boğazımdan çıkan tek şey kesik bir nefes vermek olmuştu. Diğer tüm uzuvlarım gibi ağrıyan sırtımı yatakta yukarı doğru kaydırıp kasılan bedenimi esnetmeye çalıştığımda kasıklarıma keskin bir acı saplandı. Dudaklarımdan acı dolu bir inleme döküldüğünde hemşirenin elleri iki büklüm olan bedenime doğru uzandı.
"Ani hareketlerde bulunmayın." dediğini işittim kesik kesik aldığım soluklarımın arasından. Gözyaşlarımla ıslanan yüzümü yastığa gömerken bir elimi kasıklarımdan bacaklarıma doğru yayılan acıyı yok edebilme telaşıyla karnıma götürdüm. Avuç içim hiçbir pürüzle karşılaşmadan tenimle buluştuğunda acının yoğun tesirine dayanamayarak kapanan göz kapaklarım hızla geri açıldı. Baştan ayağa buz kesilmeme neden olan korku, keskin dişlerini beynime saplarken parmaklarımı dehşet içinde karnımın üzerinde gezdirdim.
"Bebeğim!" diye feryat ettim aynı zamanda. Soluk alışverişlerim hızlanırken beni omuzlarımdan kavrayan hemşireye çevirdim korkudan titreyen gözbebeklerimi. Çaresiz bir çabayla aradığım tümsek yerine koca bir düzlükle karşılaşan parmaklarımı hemşirenin kollarına çıkarttım telaşla.
"Bebeğim nerede?!"
"Rojda Hanım, lütfen." dedi hemşire sorduğum soruyu duymazdan gelerek. Yatakta dikilmek üzere olan bedenimi omuzlarımdan bastırarak geri yatırmaya çalıştı.
" Dikişlerinizi zorlayacak bir harekette bulunmamalısınız."
"Bebeğim nerede?" dedim hıçkırarak.
Onlarca cümlenin katledildiği kısa bir sessizlik yaşandı o an. Hemşire dudaklarını sıkıca birbirlerine bastırırken gözlerini kaçırdı usulca. O bakışın peşine düştüm yekpare bir çaresizlikle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVDAM AĞLIYOR ||TAMAMLANDI||
RomanceGeçmişe sıkışıp kalan herkes bir parça ölüdür sevgilim. Ve bir kadının yüzünün yağmurlarla ıslanmasına neden olan adamsa birgün geçmiş olmaya mahkumdur. ♠️ Yalan bir aşkta kavrulan bir kadın... Kendi yalanına kurb...
