SEVDAM AĞLIYOR 32. BÖLÜM
🌙
“ Kalbi acıyan yerlerinden öpenler, sevilmeye her zaman değer.”
🌙
|UMUDUN ADI |
Uykuya kanmamış gözlerimi gün ışığıyla aydınlanmış odaya açtım. Mahmurluğum üzerime bir çarşaf gibi uzanmıştı. Kirpiklerim önüne geçemediğim bir istekle yeniden kapanırken başımı yastığa daha çok gömdüm. Zihnim tam talepkar bir tavırla karanlığa çekilmek üzereydi ki beni az önce uykumdan uyandıran şey yeniden kulağıma çalınmaya başladı. Kaşlarım çatılırken huysuzca mırıldandım. Gözlerimi yeniden açıp komodinin üstünde titreyen telefonuma kötü bir bakış attım. Alarmım çalıyordu.
Durup çocukça bir hevesle alarmın kendi kendine susması bekledim. Biraz sonra, belki de sadece birkaç dakikanın, ama çoktan uykuya dönmeye meyletmiş olduğum o kısa sürenin ardından alarmın tiz sesi tekrardan kafamın içinde yankılanmaya başladı.
Oflayarak bir kolumu komodine doğru uzattım. Fakat bedenim olduğum yere mıhlanmış gibi hareket edemedim. Komodine uzanan elim belimin etrafında hissettiğim kuvvetin üzerine yönelirken gözlerimi telaşla açtım. Parmaklarım Bedirhan’ın koluyla buluştuğunda zihnimin üstüne çöreklenmiş pus da dört bir yana dağıldı. Sırtımı dayadığım sıcaklığın ancak o zaman farkına vardım.
Gecenin anıları birer birer aklıma yuvarlandı. Kalbim her birini yakalamak istercesine atağa kalkarken başımı ondan tarafa çevirdim. Kapalı gözlerine ve yüzüne dağılmış saçlarıma baktım bir süre sessizce. Az önce saçlarıma karışan nefesi şimdi tenime çarpıyordu. Yakınlığı bakışlarımı dudaklarına düşürme isteği uyandırıyordu içimde.Bu isteğin önüne geçemeyeceğimi fark ettiğimde apar topar önüme döndüm. Kollarının arasında hareketlenişimle derin bir nefes alıp bana daha fazla sokuldu. Yüzünün saçlarıma gömülüşü, burnunun tenime dokunuşu, belimi sıkıca kavrayışı... Hepsi de nefesimi kesecek cinsten bir heyecanın kollarına atıyordu beni. Üstüne üstlük zihnimde dün gecenin hatıraları sergileniyordu. Avuç içlerimi yüzüme kapattım. Uyandığında onun yüzüne nasıl bakacaktım?
Bir süre sessizce, kıpırdamadan nefes alışverişlerini dinledim. Kalbimin sakinleşmesini bekledim. Sarılışı öyle sağlamdı ki kalkmak istesem zaten kalkamazdım. Gözlerimi kapatıp yeniden uyumaya çalıştım. Neden ilk uyanan ben olmuştum ki? Her sabah gün doğmadan ayağa dikilen Bedirhan’dı oysa. Kaşlarım çatılırken gözlerimi yeniden açtım. Bakışlarım merakla komodinin üstündeki dijital saate kaydı. Yan yana sıralanmış rakamlar dudaklarımın hayretle aralanmalarına neden oldu. Saat onu geçmiş, akrep neredeyse on bire dayanmıştı.
Ve Bedirhan hala uyuyordu.
Alarmımı kaç sefer ertelemiştim Allah aşkına?
Üstüne üstlük evde bir de misafir vardı.
Kollarının arasında hareketlenip yönümü ona çevirdim.
“Bedirhan?” diye seslendim yavaşça. Karşılık olarak ufak bir mırıltı döküldü dudaklarının arasından. Belimdeki kolu bedenimi göğsüne bastırıp yüzümden sadece birkaç santim uzağında olan yüzünü yastığa gömdü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVDAM AĞLIYOR ||TAMAMLANDI||
RomanceGeçmişe sıkışıp kalan herkes bir parça ölüdür sevgilim. Ve bir kadının yüzünün yağmurlarla ıslanmasına neden olan adamsa birgün geçmiş olmaya mahkumdur. ♠️ Yalan bir aşkta kavrulan bir kadın... Kendi yalanına kurb...
