[Beğendiğiniz, içinize dokunan pasaj aralarına 🌙 emojisi bırakmayı unutmayın.]
SEVDAM AĞLIYOR 25. BÖLÜM
|DÜNÜ TOPRAĞA GÖMMEK|
"Yiğit Seferoğlu - Kendimi Bulamıyorum"
🌙
• Bak kuşlara, çırpınmayana gökyüzü verilmiyor.. •
🌙
"Rojda orada benimle konuşuyordu."
Boşlukta gezinen gözlerim aynı sesin tekrar vucüt bulmasıyla hızla sahibini buldu. O an orada bulunan herkes gibi varlığına hiç dikkat etmediğim Bedirhan'a bakakaldım. Dicle'nin birkaç adım gerisinde dikiliyordu ve çatık kaşlarının altındaki öfkeli gözlerinin hedefindeki kişi babamdı. Bu görüntüsü beynimden vurulmuşa dönmeme neden oldu. Küçük, basit bir düşünceyi bile anlamlı bir hale getiremeyen zihnimde korkunç fırtınalar kopuyordu. Ortama çöken ani sessizliğin etkisiyle o fırtınanın uğultusu kulaklarımda çınlar olmuştu.
Saatler öncesinde avuçlarımda sıkı sıkıya tuttuğum ipin ucları şuanda Bedirhan'ın ellerindeydi. Ve Bedirhan'ın tok, kendinden emin ve güçlü sesi; duruşu, konuşmadan hemen önce omuzlarının dikilişi, babamla birlikte herkesi dumura uğratacak o sözleri söylemeden hemen önce bana attığı o kısacık bakışın içine yerleştirdiği bana güven diyen ifadesiyle o ipleri kolay kolay bırakacağa da benzemiyordu.
"Ona benimle evlenmesini söyledim."
Zelal anamın dudaklarının arasından hayret dolu bir nefes döküldü. Bu durumdan haberdar olan ağabeyim ve kız kardeşim hiç tepki vermezken babamın yüzünün aldığı şekil içime kesik bir nefes çekmeme neden oldu.
"Bunu size söylemeden önce Rojda'nın vereceği kararı bekledim." dedi Bedirhan, kurduğu her bir cümlede kendisini dinleyenleri soktuğu şok durumunu umursamadan.
"Orada benimle konuşuyordu." dedi aksinin mümkün olmayacağını haykıran netlikte bir sesle. Halbuki onunla konuşurken konaktan çıkıp ahıra girdiğimi bilmiyordu bile.
"Biz konuşurken geldi Azat. Ben de polise haber verip buraya geldim."
Susup birkaç saniye tek kelime etmeden kendisine bakmaya devam eden babamın bir tepki vermesini bekledi. Beklediği tepkiyi alamadığında derin bir nefesle doldurdu ciğerlerini.
"Olanların hepsi bu Mahmut Bey."
Bedirhan'ın söyleyecek başka sözü kalmadığında etrafımız hepimizi içine çeken bir sessizlikle çevrelendi. O sessizlik söylenen her bir kelimenin ağır ağır sinmesine, somutlaşıp şekillenmesine neden oldu. Kimseden çıt çıkmıyordu. Ve bu, bana fırtına öncesi sessizlik izlenimi veriyordu. Sanki birisi çıkıp da tek bir kelime söyleye o an kavga kıyamet kopacakmış gibi hissediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEVDAM AĞLIYOR ||TAMAMLANDI||
RomantizmGeçmişe sıkışıp kalan herkes bir parça ölüdür sevgilim. Ve bir kadının yüzünün yağmurlarla ıslanmasına neden olan adamsa birgün geçmiş olmaya mahkumdur. ♠️ Yalan bir aşkta kavrulan bir kadın... Kendi yalanına kurb...
