Samen met Hakim rijden we door de smalle straatjes van Amsterdam. Links, rechts, rechtdoor alle kanten rijd Hakim op. 'Waar gaan we nou weer heen' lach ik. Hakim begon te lachen en riep 'MACCIEEEE' waardoor ik nog meer in de lach schoot. Wat een gek is het toch. Maar wel echt n goede vriend met een goede vriendschap.
Eenmaal aangekomen bij de Mac reden we de drive in wat niet helemaal soepel ging. We raakte zo nu en dan een stoeprandje. We lagen dubbel van het lachen. Onze bestelling hebben we betaald en gekregen en we reden de parkeerplaats op om rustig te eten. 'Zolang TenHag en de diëtise er niet achterkomt is er biks aan de hand' mompelt Hakim met een volle mond. Ik kon er eigenlijk alleen maar om lachen. Na het eten reden we naar 'de Toekomst'.
Aangekomen op 'de Toekomst' zie ik Mikky, Sanna, Bente en Roos al zitten. Alleen zij zien mij niet. Ik kijk Hakim vragend aan en geeft een goedkeurend knikje. Ik ren op Sanna af en spring vol op haar rug. Ze hield haar evenwicht nog net. En ik gaf iedereen een knuffel. We besloten naar de kantine te gaan zodat ik mijn hele verhaal over wat er gebeurd was tussen mij en Donny uit te leggen. Na het verhaal gaven alle meiden me nog een knuffel. We keken uit het raam en zagen de jongens trainen en liepen naar de trainingsvelden toe. 'Kom mee doen' riepen Donny, Matthijs en Frenkie. 'Maar we hebben geen kleding mee enzo' riep ik terug. Donny, Frenkie, Carel, Matthijs en Perr renden weg en kwamen na 5 á 10 minuten terug met voetbalkleding en schoenen. Ik kreeg alles van Donny in mn handen gedrukt en we werden naar de kleedkamer gestuurd. Ik keek naar het shirtje en het broekje en zag dat Donny zijn naam en nummer er op stond. En dat zelfde gelde/gold (geen idee elke het is hahaha) voor de andere meiden met de nummers van hun vriendjes.
Aangekomen bij de trainingsvelden net onze kleding aan begonnen de jongens te roepen en te fluiten. Ik voelde me alleenmaar ongemakkelijk. TenHag maakte teams en ofcourse mocht ik tegen Donny. Dani (de Wit) passte de bal naar me en ik rende naar het doel toe. Die schoot ik door naar Sanna en die maakte de 1-0. Ik sprong in dr armen van geluk. Het spel was weer hervat en ik kreeg de bal naar me toe geschoten en ik wil hem aannemen maar omdat moment rent Kaj (sierhuis) in mn rug en stond op mijn voet waardoor mn hele enkel en voet verkeerd boog. Tranen in bedwang houden was nog een hele klus. Donny rende op me af en vroeg 'babygirl gaat het?' Ik knikte nee en begon te huilen. Man waar heb ik mezelf toch ingewerkt. Donny tilde me op en bracht me naar de arts toe en legde me op de behandeltafel. 'Don blijf please bij me, ik ben bang' huilde ik. Hij pakte mijn hand en gaf me een kus. 'Ik blijf elke minuut van deze dag bij je' en knuffelde me. De arts kwam naar binnengelopen en keek naar mijn enkel. Hij pakte een icepack en legde 'm op mijn enkel. 'Je enkelbanden zijn sowieso gescheurd en ben bang dat je enkel gebroken is' zei de arts waardoor ik alleen maar moest huilen. Mijn hele voetbaldroom in duigen gevallen.
Donny tilde me op en zette me in zijn auto en we reden naar het ziekenhuis. Daar werden we bijna direct geholpen en er werden fotos en een scan gemaakt van mijn enkel. 'Kim' werd er omgeroepen. Ik zag de arts staan en Donny tilde me op. Hij zette me op de behandeltafel en de arts begon te praten. 'Je enkelbanden zijn ingescheurd en je enkel is gebroken, er komt zo een collega aan die gaat je enkel gipsen en je mag er 2 weken niet op lopen, daarna krijg je loopgips en kan je langzaam met fysiotherapie leren lopen'. Ik knikte en we gaven elkaar een hand. Niet veel later werd bijn enkel gegipst en kon het niet laten en koos rood gips. Donny tilde me terug in de auto en pakte een stift en zette zijn handtekening er op en de tekst i love you babygirl please be careful xx your man. Echt veel te lief! Samen reden we terug naar de toekomst.
JE LEEST
Goal! ft. Donny van de Beek | VOLTOOID
FanfictionKim is een meisje van 18 jaar. Zij voetbalt bij de club FC Amsterdam. Er is een heel groot voetbaltoernooi op 'de Toekomst'. Ze komt daar een jongen tegen en raakt daarmee aan de praat. Gaat het wat worden of toch niet?