Runaway Bride

Chapter 26

Masyadong mabilis ang pangyayari, nakita ko nalang si Acis na nakahandusay sa sahig.
Shit! Lawrence is in front of me like he’s shielding me.

“What are you doing here?!” matigas na tanong ni Lawrence kay Acis.

Tumayo si Acis at pinunasan ang dugong nasa labi niya. Damn! Bakit niya sinuntok si Acis?

“Lawrence!” sigaw ko at hinawakan siya sa braso. “Let’s go home!”

“Stay away from us!” sigaw niya at nagpatianod sa hila ko.

Ayokong saktan niya si Acis kaya mas maiging umalis na kami doon.

Sumakay kami sa kotse niya at tahimik kami pareho. Hindi din ako nagdare magsalita kasi hindi ko alam kung anong sasabihin ko. I texted Avy na nauna ako.

Pagdating namin sa mansion, hindi ko na siya hinintay na pagbuksan ako. “Ella.” Pinigilan niya ako sa braso.

“I’m sorry.” He said then sighed.

Hindi ko alam kung bakit siya nags-sorry. Masyado pa akong lasing sa mga sinabi ni Acis kanina.

“Did he hurt you?” concern na tanong niya.
Umiling ako.

“Do you love me?” tanong niya na nakapanggulat sa’kin.
Hindi ako nakasagot. He sighed. Napasuklay siya sa buhok niya at malungkot akong tiningnan.

“Ella, do you love him?” he asked.

Mas lalong hindi ako nakasagot. He chuckled. “Damn! You love him.” Bulong niya.

“Pumasok ka na. Magpahinga ka.” He said then kissed the top of my head.

“Okay.” Sagot ko at pumasok na sa mansion.

Pagpasok ko sa kwarto nagshower at nagbihis agad ako tapos pagod na humiga sa kama ko.

I closed my eyes. Naalala ko ang mga sinabi ni Acis kanina.

“I’m sorry if I lied. I’m sorry because I’ve hurt you. But I am not sorry that I love you Shane.”

He said he loves me. Maniniwala ba ako? Shit! ACIS LOVES ME AND HE CRIED FOR HEAVEN’S SAKE! It’s hurting me.

WEDDING DAY

Here I am looking at myself at the mirror. I’m still gorgeous as ever but something is … missing.

“Ma’am! Ang ganda ganda niyo talaga! Para kayong prinsisa!” sabi ni Inday ng nakangiting.

Tipid akong ngumiti sa kanya.

I sighed.

Dejavu

“Pero malungkot ang mga mata niyo ma’am.” Sabi niya ulit.

“Inday, may tanong ako.” Sabi ko.

“Po? Tanong lang po ha! Huwag niyo na akong utusan na magbihis ulit niyang damit niyo kasi nakuuuuu! Papagalitan na naman ako ni Donya Victoria!”

Natawa ako sa sinabi niya. I wonder kung anong reaksyon ng mga tao nong si Inday ang pumunta sa kasal.

“Pano kung nagsinungaling sa’yo ang taong mahal mo?” I asked.

Nag-isip naman siya. “Nagsorry ba siya ma’am at inexplain kung bakit niya nagawa ‘yon?”

Tumango ako.

“Okay. Ehem ehem!”

Napairap ako. Rumampa pa talaga siya na animoy nasa isang beauty contest. Nilagay niya ang kaliwang kamay sa bewang at ang isa ay ginawang microphone.

“Thank you for that wonderful question, my gorgeous ma’am.” She said tas ngumiti.

“I believe na kapag nagsinungaling ang taong mahal ko sa’kin pero nagsorry naman siya at ipinaliwanag kung bakit niya ginawa ‘yon, ay papatawarin ko pa’rin siya kasi… malamang dahil mahal ko siya. I believe na may mga sitwasyon talagang kailangan nating magsinungaling para sa mga minamahal na’tin. I believe na kung sincere siya sa pags-sorry ay tatanggapin ko ito. I believe that forgiveness will lessen your burden and forgiveness is the key to peacefulness. I believe that if you really love him ma’am, you should give him a chance and forgive him. I thank you!” sabi niya at nag flying kiss pa. Pinalakpakan niya din ang sarili niya.

Natawa ako kay Inday and siguro nagising na rin.

“Ma’am, are you ready?” sabi nong organizer na sumilip sa pinto.

I sighed again. Tumango ako at lumabas na sa room ko.

Pagdating ko sa simbahan ay kinakabahan ako. Do you really want to do this Shane?

Damn! Napahigpit ang kapit ko sa bouquet na hawak ko.

Bumukas ang pinto ng simbahan. I looked at everyone inside, they look happy pero bakit ako hindi ako masaya?

I started walking on the aisle.

Acis….

The only man I am thinking right now. Where are you?

Sinalubong ako ni Papa at Mama.

“Oh my beautiful daughter!” sabi ni Mama.

Papa just smiled at me. “Do you really want to do this?” he asked.

I just smiled at him. A sad smile.

Nagsimula na kaming maglakad ulit. I saw Lawrence waiting for me. He smiled at me but I didn’t smile back.

“Take care of our daughter.” Bilin ni Mama at binigay ang kamay ko sa kanya. “Yes ma’am.” Sagot ni Lawrence.

“Oh just call me Mama from now on, iho.”

Napalingon ako kay Avy. She smiled at me but I can’t smile back. Damn!

Iginiya na ako ni Lawrence sa altar. “Do you really want to do this Ella?” bulong niya.

Napalingon ako sa kanya pero hindi ako sumagot.

Nagsimula na ang seremonya at hindi ako mapakali.

“Before the Omnificent GOD, and the presence of the witness and the congregation, will you Lawrence take Shanella as your wife, as your own flesh, to love her even CHRIST love the Church, to protect and care for her for the rest of your life?”

“YES, I DO.”

“Shanella, do you come here freely to take Lawrence as your husband according to the commandments of GOD in Holy matrimony?”

Napatingin ako kay Father. I can’t answer him.
“Ella.” Bulong ni Lawrence. Nilingon ko siya. He smiled at me. “I know you love Acis and he loves you too.”

Inulit ni Father ang sinabi niya kanina pero hindi ko pinansin.

“Go, Ella. Sundin mo ang puso mo. I don’t want you sad, I want you to be happy even if it’s not with me.” pagkatapos niyang sabihin ‘yon ay bumukas ang pintuan.

Bumungad ang gwapong gwapong si Acis.

“Shane!” sigaw niya.

“Boss dapat, itigil ang kasal ang sinabi mo.” Sigaw din ni Tonyo na nasa labas ng simbahan.

Napalingon ako kay Lawrence. Binitawan niya ang kamay ko. “Ako na ang bahala sa parents na’tin.

Tumango ako sa kanya at tumakbo papunta kay Acis. Narinig kong napasinghap ang mga tao at nagpanic ang parents ko.

“Let’s run away.” Sabi ni Acis.

I will run away but now… I am with Acis!

***

AUTHOR’S NOTE:
MATATAPOS NA PO ANG RUNAWAY BRIDE! ISANG CHAPTER NALANGGGGG! THANK YOU FOR READING!