Brother ➳ Vmin

0.4~Pekala kaptan~

-Sanırım birilerinin canı sıkkın hm?

Karşımda duran kişiye baktım.

-Hemde çok.

Yanımdaki salıncağa oturdu ve o da sallanmaya başladı.

-Anlatmak istersen hani buradayım.

-Uff.

Saçımı karıştırdım.

-Yakışıklı olmaya mı çalışıyorsun?

Şaşkınca ona döndüm.

-Ne?

-Dedimki-

-Dediğini duydum bir anlık şaşkınlıkla dedim, yakışıklı olmaya çalışmıyorum zaten yakışıklıyım.

Histerik bir kahkaha attı.

-Komiksin Taehyung.

-Sen daha komiksin.

Önüme döndüm ve ayaklarımla kumu ittirerek daha da hızlandım.

-Ne zaman anlatmayı planlıyorsun?

-Zor, gerçekten zor, ben o kadının yanında yaşamak istemiyorum.

-Hmm demek mesele annen.

-Eğer orada yaşarsam biterim ben, oradaki hiçkimseyi tanımıyorum, o kadınla yaşayacağım yetmezmiş gibi birde başıma üvey baba ve kardeş çıktı.

-Öyle söyleme Taehyung belki de üvey baban ve kardeşin iyi birileridir.

-Öyle olsalar bile umrumda değil, ben babamla kalmak istiyoruuummm.

-Sana acımamı bekliyorsan rolünü daha inandırıcı yapmalısın.

-Ya! Sen neden benimle böyle konuşuyorsun?

Bıkkınca nefesini verdi.

-Nasıl konuşmam gerek Bay Kim?

Yüzümü buruşturdum.

-Bay Kim de ne? Taehyung oppa demen yeterdi.

-Huh? Oppa mı? Rüyanda görürsün Taehyung.

Salıncağından indi.

-Ya, nereye gidiyorsun?

-Saat geç oldu ya hani evime gideceğim.

-Beni de bekle bu saatte seni yanlız bırakacağımı sanıyorsan yanılıyorsun ufaklık.

Yerinde durdu ve ateş saçan gözlerle bana baktı.

-Ufaklık?

Bir adım geri atıp ellerimi ben suçsuzum der gibi havaya kaldırdım.

-Ufaklık mı dedim ben? Ah ben onu şeye dedim.

-Neye?

-Şeye ya şeye, kediye.

Göz devirdi ve önüne döndü.

-Tamam bu sözünü duymazdan geliyorum hadi beni evime bırak.

~~~~~~~~~~~~~

Yatağıma kendimi attığımda telefonumu elime aldım ve açacakken ekranda yüzümü gördüm.

-Dur ya ben maskeyi çıkarmadım mı? Hayır ya rezil oldum.

Maskeyi çıkarıp köşeye fırlatmamla kapının açılması bir oldu neyseki yüz üstü yatarak yüzümü gizledim.

-Taehyung.

-Hm?

Sesim boğuk çıkmıştı.

-Ağlıyor musun?