Brother ➳ Vmin

4.2~Kurt~

Birkaç dakikalık yürüyüşün ardından sonunda gerçekten kampa varmıştık. Gülerek Jimin'e baktıktan sonra koşarak kampın ortasına geldim ve kendimi yere attım.

-Güzel kampım benim, seni çok seviyorum.

Gözlerim çadırla buluştuğunda aramızda duygusal bakışma yaşandı.

-Seni çok seni özledim çadırım.

Ayağa kalkıp kollarımı öne uzattım ve çadırıma gidecekken Jimin kollarımdan tutarak beni durdurdu.

-Saçmalama Taehyung, şuan öğretmeni bulmamız gerek.

-Önce bir süre beklememiz gerekmez mi? Belki kaybolmamışlardır.

-Belki de kurtlar tarafından sıkıştırılmışlardır.

Gözümde canlanan görüntüyle içim ürperdi.

-Haklısın, hadi gide-

-Dedim ben size, kesin kurtlar saldırdı onlara!

Hoseok hyungun ürkmüş sesini duyduğumuzda Jimin'le birbirimize baktık.

-Saçmalama Hoseok, kayıp olmuşlardır, hocalara haber verip onları arayacağız.

-Hyung ya bulamazsak?

Kook'un üzgün gelen sesiyle kendimi gülmemek için zor tuttum. Kıyamam ya, bizi düşünüyordu.

-Buluruz, endişelenmeyin.

Birkaç adım sonra görüş açımıza giren bedenlere baktım. Bizim için nasıl endişelenmişlerdi.

-Selam çocuklar.

Hepsi bize dönüp şaşkınca baktı.

-Siz, nasıl?

-Kaybolmamıştık. Asıl siz nasıl?

-Biz niye kaybolalım? Aptallar kaybolur ve burada aptal olan tek siz varsınız. Ah birde Kook var ama o bizimle geldiğinden yırttı.

Hyungun dediğine göz devirdim.

-Hyung ayıp ediyorsun, ben edebiyattan 0.2 den yüksek alıyorum bir kere.

-Hey!

Kook göz devirdiğinde kahkaha attık.

-Herkes burada mı?

Kimya hocasının seslenmesiyle hep beraber yanlarına gittik.

-Evet Bay Kimya Öğretmenim.

Dediğime göz devirip öğrencilere döndü.

-Çocuklar, bir arkadaşınız rahatsızlandığından ve yaklaşan sınavlarınızdan dolayı kamptan yarın dönmek zorundayız.

Herkes itiraz sesleri çıkarırken ben seviniyordum, bir daha kaybolma durumu yaşamayacaktım en azından.

-Şimdi herkes üzerini değişsin ve akşam yemeği yiyelim.

Herkes kafasıyla onaylayıp üzgünce çadırına dönerken ben sevinçle Jimin'e döndüm.

-Eve döneceğiz.

Jimin bu halime şaşkınca baktı.

-Sen neden bu kadar sevinçlisin? Kampa gelmeyi çok istemiştin, üzülmen gerekmiyor mu?

-Yoo, kampı artık sevmiyorum. Heryer böcek ve kurtlarla dolu.

Jimin kaşlarını çattı.

-Kurt görmedik ki.

Omuz silktim.

-Olsun, yine de var olduğunu bilmek bile bana yetti.

Kafasını iki yana salladı ve yemek yenilecek yere doğru ilerledi, bende peşinden onu takip ettim. Kimya hocası ve birkaç öğrenci yemek hazırlıyordu.