Brother ➳ Vmin

2.7~Belli değil mi~

O gece annem yatağımın başına oturmuş ve ben uyuyana kadar saçlarımı okşayıp bana şarkı mırıldanmıştı. Jimin'le konuşamamıştım fakat yarın kesinlikle onunla konuşup ona açılmayı planlıyordum, bu düşünce bile heyecanlanmama neden oluyordu. Sabah Jimin'in alarmıyla uyandım. Gözlerimi açarken Jimin bana bir bakış atıp odadan çıkmıştı. Yoksa bu sevdiğim onu reddettiğimi mi düşünüyor? Kendi kendime gülümseyip yatakta doğruldum ve gerindim.

-Bugün güzel bir gün olacak.

Lavaboya gidip yüzümü yıkadıktan sonra kahvaltıya indim.

-Günaydın.

-Günaydın Taehyung.

Anneme gülümseyip Jimin'in yanındaki sandalyeye oturdum. Kahvaltımı hızlıca yapıp evden çıkmak üzere olan Jimin'e yetişmek için hızlıca çantamı aldım ve anneme veda edip evden çıktım. Jimin sırf ona yetişmemem için hızlı yürüyordu. Hayır o kısa ayaklarıyla hızlı yürümesine kesinlikle gülmüyordum. Koşarak yanına gittim ve kolumu omzuna attım.

-Bu kadar hızlı olmana gerek yok Jim, okula geç kalmıyoruz.

Bana bir bakış atıp önüne döndü.

-Jim, dün dedik-

-Yine şanslısın, köpekler seni ısırmamış.

Aklıma dünkü köpekler gelince ürperdim.

-Köpekleri severdim fakat artık sevmiyorum.

Kolumu omzundan çektim.

-Jim, ben-

-Benim acelem var Taehyung.

Koşarak yanımdan uzaklaştığında sırıttım. Benden ne kadar kaçabilirsin ki Jimin.

~~~~~~~~~

İnanamıyorum, Jimin okulda geçirdiğimiz zaman içinde benden sürekli kaçmıştı. Artık sıkılmaya başlamıştım. Evde bakalım nasıl kaçacaksın Jimin?

Gülümseyerek eve geldim ve çantamı odama bırakırken Jimin üzerine güzel kıyafetler giymişti.

-Biryere mi gidiyorsun?

Kafasını sallayıp odadan çıkacakken kolundan tutup onu durdurdum.

-Önce konuşmalıyız Jim.

-Benim gitmem gerek, arkadaşımla buluşacağım.

Duraksadım ve elimi kolundan çektim.

-5 dakikan bile mi yok?

-Taehyung-

-Okul boyunca da benden kaçtın zaten, bırakta şimdi konuşayım.

-Gerçekten gitmem gerek.

-Neden? Yoksa bahsettiğin arkadaş o muydu?

Alayla söylediğim cümleye karşı yüzünde hiçbir ifade yoktu.

-Ciddi olamazsın?

Şaşkınca yüzüne baktım. Tamam bu kadar, artık sınırıma gelmiştim. Sinirle kolunu tutup onu kapıyla kendi arama aldım.

-Çok karmaşıksın Jim. Bazen diyorum hayır Jimin beni sevmiyor fakat bazen de diyorum ki evet Jimin kesinlikle beni seviyor.

Jimin gözlerini kaçırdı.

-Artık beni bu ikilemden kurtarır mısın? Bana karşı ne hissettiğini söyle ki artık geceleri huzurla, senin davranışlarını düşünmeden uyuyabileyim.

-Geceleri düşündüğünü bilmiyordum, dışarıdan direk uyuyor gibi görünüyorsun.

-O kadar takılma buna.