Nefretin Soluğu

28°•°•°FITRAT

"Tanışıklığımızı unutup unutup yeniden tanışmak istiyordum onunla."
♥

28.BÖLÜM°•°•°•°•°•

Ruhu çürüklerle dolu bir kadının sağlam yaralarına merhem olmadan tuz basan parmakların, ömrümde eksilmedi hiç varlığı. Yaralı kadın annemdi, tuz bendim, yaralar hayatımdı. Var olmamış bir hayata hapsolmuş sancılı kaderim beni yaşatmakla yetiniyordu. Ölümler sonlara aitti. Ben daha yolun başındayım.

Sürüklenerek ulaştığım yolun daha en başında...

Ciğerlerimde başkasına ait nefesler hüküm sürecek yakında, bedenime ulaşan bir can parçası ruhumu dikleştirecek. Saçlarımın belime olan hasreti sönecek yakında, birkaç nefes ardımızda.

Ah, hayır.

Gelecek, asla gelmeyecek.

O ruhu yaralı kadın, tuzu kendi parmaklarına batırarak saracak sancılarını. Kısık gözlerinden süzülen yaşlarla gülecek ömrüne ama asla sinmeyecek benim bedenime sağlık.

"Sonra babam gitti." Avuçlarımda demlenen acıya göz yaşımla tad ekledim. "Ablam, dedem, nenem, hayatım..." Uçurumun ucunda sallanan ayaklarım aşağıya inecek gücü kendinde bulamıyordu. Artık emilip giden gücüm, savaşmaya devam edemiyordu.

"Sağlığım, mutluluğum..." Buz kesen ellerime dokunup kollarının altına çekti küçük bedenimi. Aşağıya atlamak isterdim, ölümden korkmasaydım eğer. "Şşt. Hiçbir şeyin gittiği yok. Varsa da sen onlara gideceksin kızım." Boynuna sığınan yüzüme inat cesaretim hat safhadaydı. Kaybedişimi haykırmak istiyordum.

"Nasıl gideyim Fırat?" Elleri sıkılaştı üzerimde. Olur da bırakırsam kendimi diye korkuyordu. "Bilmiyorum ama bir gün," Duraksadı. Ayaklarımızın ucunda İstanbul manzaralı bir ecel bizi selamlıyordu adeta. "Yerden kalkabilirsek beraber gideriz."

"Bana gitmeyi öğret ama sakın benden önce gitme." Soğuğa dayanmak için cephe alan tenim kızarırken güldü, güneşe benzer gülüşüyle.

"Gitmem."

°•°•°•°•°•

Ve kurşun, yaşamı susturdu.

Tek kurşun, gelip onu buldu.

Ağlıyorum. Titreyerek, hıçkırarak öylesine sessizce ağlıyorum. Sanki ciğerim yeknesak aldığı nefeslerden bıkmış gibi hızlı hızlı tükenen soluğuma rağmen ağlıyorum.