Hurting her

Παίζεις με τα νεύρα μου !

Στεκόταν στη μέση του στενού κοιτάζοντας το απέραντο κενό μπροστά της στα χαμένα. Το δάκρυ είχε στεγνώσει ενώ τη θέση του πήραν οι στάλες της απαλης πυκνής βροχής που έπεφτε...Ο ουρανός ψιχαλιζε και κάθε σταγόνα που έπεφτε στο πρόσωπο της , τσιγκλουσε τη φλέβα στο μέτωπο να πεταχτεί πιο έξω , ξύνοντας και ωθώντας τη λεπτή γραμμή που κρατούσε τη λογική της στα άκρα.  Η Ελίζαμπεθ εν αγνοία της, είχε φτάσει στον υπέρτατο βαθμό του νευρικού κλονισμου. Τόσο όσο άντεχε ο οργανισμός για να γυρίσει τη βίδα στο κεφάλι της.  Με μάτια που γυάλιζαν, γεμάτα με θυμό που ο ίδιος ο Λιαμ κατάφερε να φυτέψει μέσα τους , έσκασε ένα αμυδρό χαμόγελο .

"Δεν σου τα ειπανε καλά αγόρι μου.... ΩΣ ΕΔΩ!" μουρμούρισε οπλιζοντας τον εαυτό της με τόλμη και σφίγγοντας τις γροθιές, πήρε θάρρος από τον παλιό εαυτό της και μπούκαρε μέσα στο κλαμπ.
Έψαξε στο πλήθος για εκείνον και μόλις τον εντόπισε μαζί με την Αμέλια να φιλιούνται μπροστά από το μπαρ ο θυμός  μεταμορφώθηκε σε ένα πρωτόγνωρο για εκείνη συναίσθημα που δεν είχε εξήγηση. Έστρεψε γρήγορα το κεφάλι δεξιά καθώς αναγνώρισε το Ζέιν λίγα μέτρα μακριά και μόλις ενώθηκαν οι ματιές τους , χαμογέλασε διαολεμενα.

Έκανε στην άκρη το πλήθος με κατεύθυνση το μπαρ ,άρπαξε ένα μπουκάλι που υπήρχε πάνω και σπάζοντας το με δύναμη τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω της. Χωρίς να χάσει το χαμόγελο της ,έριξε μια ματιά στην Αμέλια που είχε πάθει σοκ . Την άρπαξε από το χέρι, την τράβηξε παραπέρα και πλησιάζοντας το Λιαμ του έδωσε το πιο δυνατό της χαστούκι

"ΑΝΤΕ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΙ ΕΣΎ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΟΥ!" Τσιριξε και φτάνοντας σε κατάσταση αμόκ, πέρασε μέσα από το πάγκο και ξεκίνησε να σπάει ότι έβρισκε μπροστά της βρίζοντας ανεξέλεγκτα. Ο Μπάρμαν έκανε στην άκρη και ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί αμέσως αφού ολόκληρη η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι.

"Νομίζω ερωτεύθηκα....!" Σχολίασε χαμηλόφωνα ο Ζέιν και ο Γκάμπριελ από δίπλα του έχωσε μία σφαλιάρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού

"Τρέχα πάρτην από εκεί ρε ηλίθιε! Ο Λιαμ πιάνει το όπλο του!"με μια ώθηση ο Γκάμπριελ τον έσπρωξε και εκείνος δίχως να χάσει καιρό, όρμησε και αγκαλιασε το κολλητό του αποτρέποντας τον από το να τραβήξει το όπλο.

"Το παρατραβηξες κι εσύ..." του είπε σιγανά βλέποντας τον να κοκκινίζει ολόκληρος ενώ πίσω τους ακριβώς, το μόνο που ακουγόταν πλέον ήταν ο ήχος από τα δεκάδες ποτήρια και μπουκάλια που έσπαγε η Ελίζαμπεθ χωρίς σταματημό.