Hurting her

Πρόσεχε....

Μικρυνε τα μάτια της βλέποντας πόσο σκοτεινό ήταν εκείνο το κλαμπ απ έξω. Από μικρή απέφευγε εκείνη τη γειτονιά. Όχι πως είχε κίνηση, ήταν από εκείνες τις περιοχές που τα σπίτια ήταν κακοδιατηρημενα και οι άνθρωποι ελάχιστοι σε αυτά.
Βλέποντας πως κάποιος σκέφτηκε να φτιάξει ένα κλαμπ σε ένα τέτοιο μέρος απογοητεύτηκε

"Τι είναι αυτό το μέρος ρε παιδιά; Ειλικρινά αυτός που το έφτιαξε πρέπει να έχει ψυχολογικά προβλήματα!" Σχολιασε καθώς περπατούσαν προς τη πόρτα.

Λίγο πριν η Σάρα ανοίξει το στόμα της η Μεγκαν τη σκουντηξε. Από τη στιγμή που είχαν αποφασίσει να της μιλήσουν αύριο για να μην χαλάσει η βραδιά, δεν υπήρχε λόγος να της εξηγήσουν πως ήταν πλέον το μοναδικό μαγαζί στη πόλη. Το μοναδικό, με έναν ιδιοκτήτη που έκανε ότι ήθελε...Το Λιαμ.

"Με το καιρό έκλεισαν μωρέ τα υπόλοιπα και έμεινε αυτό. Δεν έχει και άλλο μέρος να πάμε. Έλα, θα σου αρέσει από μέσα..." δικαιολογήθηκε η Μεγκαν και μπαίνοντας η Ελίζαμπεθ έβγαλε ένα επιφώνημα φόβου.

"Αλήθεια τώρα;; Μαύρα και κόκκινα φώτα; Τι διάολο;"

"Είναι ιδιαίτερο μέρος. Ελάτε να περάσουμε καλά! Αυτό έχει σημασία!" Επέμενε η Μεγκαν.

Τα κορίτσια κάθισαν σε ένα από τα σταντ ενώ η Λιζ κοιτούσε συνεχώς το κόσμο. Πράγματι είχε κίνηση. Στο μπαρ, το μοναδικό φωτεινό μέρος, υπήρχαν κάθε λογής ποτά ενώ σε γενικές γραμμές η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά σκοτεινή στο υπόλοιπο μαγαζί. Η Σάρα έφερε τα πρώτα ποτά , η μουσική έγινε πιο βαθειά και σεξουαλική, και τα κορίτσια άρχισαν να μιλάνε ξανά για τη ζωή της Ελίζαμπεθ στο Λονδίνο και τον Τόνι.

"Θέλω τόσο να τον γνωρίσω! Λυπάμαι που δεν θα έρθει" αποκρίθηκε η Σάρα

"Είπε ότι δεν του έδωσαν άδεια. Ίσως έρθουμε το χειμώνα αν τελειώσω νωρίς τη πρακτική"

"Μακάρι. Θα ήθελα να γνωρίσω τον άνθρωπο που κατάφερε να κλέψει τη καρδιά σου μετά τον Τζέικ" είπε η Μεγκαν και απλώθηκε σιωπή ανάμεσα τους. Ακόμα και στο άκουσμα του ονόματος του η ατμόσφαιρα έγινε αμέσως βαριά. Η Ελίζαμπεθ ήπιε μονορούφι το ποτό, σέρβιρε ένα ακόμα στον εαυτό της και άφησε το βλέμμα της να περιπλανηθεί στο χώρο ώσπου πάγωσε.

Ένας άντρας, ψηλός, όμορφα δομημένος ήταν ακουμπισμένος με τη πλάτη στο μπαρ. Ένα κολλητό λευκό μπλουζάκι αναδείκνυε το γυμνασμένο του κορμί ενώ ο τρόπος που ακουμπούσε με τους αγκώνες στο μπαρ ήταν απλά ελκυστικός. Για κάποιο λόγο, η εικόνα του την τράβηξε. Τα χαρακτηριστικά του ήταν αχνά λόγο του αμυδρου φωτισμού αλλά μπορούσε καλλιστα να διακρίνει πως επρόκειτο για έναν αρκετά γοητευτικό άντρα. Ευχήθηκε για μια στιγμή να μπορούσε το φως από το μπαρ να φωτίσει το πρόσωπο του.
Κατέβασε το αλκοόλ και σηκώθηκε. Δεν ήταν από τις γυναίκες που έκαναν το πρώτο βήμα, και φυσικά είχε και αγόρι, αλλά ήθελε τόσο πολύ να περάσει έστω από δίπλα του και να δει το πρόσωπο του. Κάτι την τραβούσε πάνω του.