Trans Günlükleri

23

Önceki bölümü atlamayın.

Hayvan olduğumu bazen gerçekten çok hissediyorum biliyor musun?

Yoğurt, dondurma gibi yiyecekleri kaseden yalayarak yerim bir kere, yıllardır yaptığım ve normal bulduğum bir alışkanlık. Ne var ki, hayvansı bir davranışmış.

Yerimi belli ederim mesela.

Örneğin sınıfta, sıramı kimse oynatamaz. Kimse sırasını benimkilere dokunduramaz. Her oturuşumdan önce düzenlerim, sırf benim yerim olduğunu belli etmek için.

Bunun çimleri ezerek yerini işaretlemeye benzediğini yenice fark ettim.

Hayvansı pek çok korkum var zaten, bahsetmeye bile gerek yok.

Bir de doğa gereği genleri aktarma isteği var tabii, sürekli bir eş seçme vesaire.

Sırtım da pek bir sakat, sürekli ağrır. Merdivenlerden kollarımı da kullanarak çıkarım etrafta kimse yoksa, sıklıkla bir goril gibi son derece öne eğilerek yürürüm falan.

Sanki basit zekalı bir primatmışım gibi geliyor bazen.

Onlardan tek farkım ses tellerimin daha gelişmiş olmasıymış gibi. Cümle kurmayı da beceremem zaten, sürekli düşük cümleler kurarım.

Ayaklarım da dal tutmaya çok yatkın, bale yapmadığım halde.

Ve bütün bunlara rağmen, ben gerçek bir şehir insanıyım.

Doğaya bırakılsam iki gün içinde deliririm.

Çünkü böceklerden aşırı derecede korkuyorum.

Hayvanlar da böceklerden korkar.

Ama asla yaşam alanlarından uzaklaşmazlar sırf böceklerden kaçmak için.

Gri hayatı seviyorum.

Homo sapienslerin en geri kalmışı olma ihtimalime rağmen, şehirlerin o soluk ve yalnız hayatına benden çok uyum sağlayan yoktur.

Bugün de ne çok saçmaladım ha, gecenin ikisinde yazıyorum diyedir.

Ha bunu da ekleyeyim, güneşin doğuşuyla uyanır çok geç olmadan yatarım. Vücudum yapay ışıklara kanmıyor, güneşe göre ayarlıyor kendini.

Gerçek bir hayvanım.

Spoiler alert

*

Bugün bir bölüm yayımlamıştım ama az önce 58. bölümü yazdım bu hikayenin ve o bölümü bir an önce yayımlamak istediğime karar verdim, fangirl gibi çığlık atıyorum evde sufıjgrkeodsjfkdjhkf Heyecanlandım.

*

İyi okumalar.