İlk defa uzun süre uyuyamamıştım. Mutluydum çünkü B'ye kavuşacaktım. Sevip hatırlayacağım B'yi son kez görecektim. Son kez olduğunu tahmin edebiliyordum ama böyle bir son bekler miydin diye soracak olursa cevabım ''Asla.'' olurdu. Yolculuk gecesi pek bir şey olmamıştı. Uyuyamıyordum zaten. Çünkü içimde kıpır kıpır bir heyecan vardı ve aynı zamanda kulağımda asla durmayan B ile benim şarkım ve hayal kurmayı kesemeyen beynim çalışıyordu. Geldiğim zaman ki hayalleri kurup durdum onunla. Bir yandan da babamı ayık tutmaya çalışıyordum. Uyuyabilirdi ve bu hiç hoş olmazdı. Hem bizim için hem de araba için. Çok bir şey olmadı yolculuk gecesinde. Ben her zaman ki boş hayallerimi kurdum. Bu kadar.
