Małe ziarenko,
Nikłe i bez znaczenia
Tkwi cicho w glebie.
Tkwi i marzy.
Marzy o ciepłym słońcu,
Marzy o chłodnych kroplach kapuśniaczka,
O szumu wiatru,
O krzyku kani,
Marzy też o tańcu liści.
Małe ziarenko,
Którego nikt niezauważa.
Małe ziarenko
Ciekawe świata.
Trwało dotychczas
W bojaźni,
Lecz nieśmiało
Wyjrzało na ziemię.
Uchyliło swe pomięte listeczki.
Każdy ranek
Witało szelestem.
Każdy wszchód księżyca
Był dla niego świętem.
Każdego dnia ziarenko
Wyciągało swe ramiona ku niebiosom.
Każdego dnia było bliżej
Spadającym gwiazdom.
Każdego dnia.
Zauważało go
Więcej istnień.
Radowało się z nim to, co żywe.
Ziarenko stało się drzewem.
Dlaczego więc
My tkwimy w glebie?
Dlaczego boimy się
Spełnienia naszych marzeń?
Jesteśmy małymi ziarenkami - stańmy się wielkimi drzewami.
Napisane: 1. 8. 2019
CZYTASZ
Poezja prawdy
PoetryZnajdują się tutaj napisane przezemnie wiersze. Pisanie ich pomaga mi się odprężyć i też pozbyć przynajmniej części negatywnych emocji. Te poematy wyrażają moje uczucia, które niezupełnie potrafię opisać. Opowiadają o gorzkiej prawdzie spektaklu zwa...
