Jungkook sabahtan beri başında bekleyen hemşireye yalvarıyordu. Tek istediği Jennieyi görmekti.
"Bak. Söz veriyorum, bir kere göreyim sonra ağzımı açmayacağım. Camdan görsem bile yeter."
"Buna izin veremem Bay Jeon. Ancak yarın görebilirsin."
"Ne farkeder? Bir dakika... Saat 23:59 bir dakika sonra yarın olacak, o zaman görebilirim."
"Cidden..."
"Kendin dedin!"
"Tamam peki."
Saat 00:00 olduğun da hemşire onu sedyeye oturtup Jennienin odasına götürmüştü. Koridor da Junmyeon ve diğerlerini görmüştü.
"Hyung. Çok kırıldım. Beni görmeye neden gelmedin?"
"Jennie düşünüyordum sadece aklımdan çıkmışsın."
"Siz niye bu kadar üzgünsünüz?"
"Jennie'ye üzülüyoruz. Kime üzgün olalım başka?"
"Ama durumu iyi dedi Tae."
Yoğum Balım odasının yapısını açıp içeri girmişti. Hemşire sedye'yi yatağın yanına koyup dışarı çıkmıştı.
Jungkook Jennie'yi öyle görünce endişelenmişti. Çünkü Jennie hala hissetmiyordu ve tavana bakıp bu durumun bir an önce geçmesini istiyordu.
"Nini."
Jennie gözünü ona çevirdi.
"Kook."
Deyip ağlamaya başladı.
"Çok kötü hissediyorum veya hissedemiyorum. Sanki nefesim kesilecek gibi geliyor. Korkuyorum. Ağlarken bile ölecekmişim gibi geliyor."
Jungkook onu dinlerken içinden 'benim yüzünden' demeden edemedi.
"Benim için değmezdi Jennie."
"Değerdi. Böyle hissedemezsem bile pişman değilim. Yine ihtiyacın olsa yine veririm."
Kook Jennienin elini tuttu.
"Nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum."
"Teşekkür etme. Ne gerek var ki. Doktorlar beni takmıyor."
"Nasıl?"
"Hissedemiyorum diyorum geçer diyorlar. Nefesim kesiliyor diyorum yine aynı şeyi diyorlar. Ben daha önce böyle birşey yaşamamıştım. Anlamıyorum. Yalan söylüyorum gibi bakıyorlar gözüme."
"Derin derin nefes al. İyi şeyler düşün. Neden Jisoo falan odana girmiyor?"
"Hepsi aynı şeyi diyor. Ben de girmelerini istemiyorum. Girmesinler zaten. Tek dedikleri şey iyileşeceksin."
"Odama inmeyeceğim. Yanında kalacağım."
"İzin vermezler. Hem burası yoğun bakım."
"Banane. Ben burada kalmak istiyorum."
O sırada hemşire içeri gidip artık gitmesi gerektiğini söyledi.
"Ben burada kalacağım."
"Bay Jeon. Camdan görsem bile yeter diyordunuz. Şimdi zorluk çıkarmayın."
Kook Jennie ile göz göze geldi. Jennie git işareti yaptı.
"Yarın tekrar gelebilir miyim?"
"Evet."
"Bari vedalaşmama izin ver."
"Sadece beş dakika."
Jungkook sedyenin tekerleklerin tekrar yatağın yanına sürdü ve Jennienin elini tuttu.
"Yüzüğe iyi bak. Çok para verdim."
"Yah! Güldürme gülemiyorum zaten."
"Merak etme, hastaneden çıkalım seni yatakta çok güldüreceğim."
"Aynen Kook. Görürsem söylerim."
Gülüp, odadan çıktı. Jennie yine oda da yalnız kaldığın da herşeyi düşünmeye başladı. Kendisin de birşeyler ters gidiyordu. Ama bunu bir türlü anlayamıyordu. Hissedememekle ilgisi yoktu bunun. Bedenin de bir güvensizlik hissediyordu ve bu Jennie'yi deli ediyordu. Bu durumu Minada da görmüştü. Mina yakın arkadaşlarından birisiydi ve o da güvensizlik yüzünden kimseyle konuşamaz hale gelmişti. Belki de Dr. Now ile bu durumu konuşmalıydı. Kalkmayı denediğin de dikişkerinde ki hissettiği acı ile inledi. Jisoo ve diğerleri odaya girdi.
"Ne yapmaya çalışıyorsun Jennie?"
"Dr. Now'u çağırır mısın, Jisoo?"
"Bir sorun mu var?"
"Var ve Dr. Now ile konuşmalıyım."
"Peki çağırıyorum."
Dr. Now bir süre sonra odaya gelip kapıyı kapatmıştı.
"Bir sorun mu var?"
"Evet. Güvensizlik hissediyorum, Dr. Now. Hiç bir şey hissedemiyorum ama bu lanet duyguyu hissediyorum."
"Korktuğum şey oldu demek."
"Nasıl yani? Bu olası bir şey miydi?"
"Evet. Böyle ağır bir ameliyat yaşadığın zaman daha çok etkisini gösterir. Eskiden bir yakınından darbe yedin mi?"
Jennie hayır demek istese de böyle bir şey olmuştu.
"E-Evet."
"Biraz daha toparlan, ne yapman gerektiğini söyleyeceğim sana."
"Peki."
Ekşınlar geliyor hazır mısınız evribadi?
Cidden heyecanlandım. Güzel ve üzücü şeyler düşünüyorum. Asıl düşüncem Jennie'yi öldürecektim ösksldl basite kaçarım diye düşündüm ve güzel ekşınlar var aklımda. Ayrıca mutlu sonlu :') Umarım gününüz Jenkook kadar güzel geçiyordur ehü 🐰♥️🐱
