Do Kyungsoo'dan Nasıl Ayrılırım? // dks

Stop It

Kitabımın sayfasını çevirirken gözlerim hızlıca satırlarda ve diyaloglarda geziniyordu. Uzun süredir sessiz bir ortamda yaşamanın keyfine varamamıştım. Kafamdakilerden tamamıyla uzaklaşmak ve kendime vakit ayırmanın en güzel yolu da okumaktı. Rusça isimlerin okunuşlarında arada duraksasam da elimden yaklaşık bir saattir düşürmemiştim kitabı.

Heyecanla neler olacağını, ana karakterin planının işe yarayıp yaramayacağını merak ediyordum. Lakin bir diğer ana karakter olan kendimin ne yapması gerektiği konusunda kararsızdım. Sehun birkaç gündür yaptığı hatanın farkında olduğundan yanıma yaklaşmıyordu. Jongin deseniz zaten aramayı bırakın mesajın dahi yanından geçmiyordu. Baekhyun sürekli Chanyeol ile beraberken bana da kitap okuyacak bolca zaman kalmıştı.

Gerçek dünyadan, karar vermekten, sonuca varmaktan tamamen kaçarak kendimi soyutlamıştım. Tatilde olduğum için herhangi bir sakınca da görmüyordum bu durumda. Fakat sıkılmaya da başlamıştım. Kitaplardan değil, asla. Ortada ruh gibi dolanmaktan. Gece dışarı çıkmaya karar vermem de bu sebeptendi. Bunu kimseye söylememiştim ki peşime takılmasınlardı. Bir başıma ne yapacağımdan habersiz, eve bildiğim en uzak barı seçmiştim.

Chanyeol'ün beni götürdüğü tarzda açık bir yerdi. Cafe bile diyebilirdim aslında. Yalnızca alkol satıyordu. Üstüme sade bir şeyler geçirdim, joker baskılı siyah bir tişört ve siyah kot pantolon. Gecenin karanlığına karışacakmışım gibi bir hava vardı üstümde. Belki de bunu istiyordum, emin değildim.

Hafif bir parfüm sıktım. Az ama pahalı parfümlerden kullanırdım. Diğerlerinin ucuz olduğunu beynim nasıl anlıyordu bilmiyordum ancak başımı ağrıtıyorlardı. Pahalı zevkleri olan bir adamdım, bunu kabullenmiş ve buna göre yaşıyordum. Arabama atladığımda salondaki Sehun ile Baek'in beni duymadığından emin olmuştum, şu ana kadar kimse peşimden gelmediyse güvendeydim.

Trafiksiz yollardan geçip buldum istediğim yeri. Games isimli bir bardı burası. Uzun zamandır uğramıyordum. Liseden bir arkadaşım burada barmenlik yaparken sık sık gelirdim. O, işi bıraktıktan sonra bir daha gelmez oldum. Şimdiyse eskisine nazaran çok daha modern görünen kapılar, duvarlar ve temasıyla tam genç işi olmuştu. Kendimi içi geçmiş bir yaşlı öğretmen gibi hissetmekten alıkoyamadım. Ne zamandır kendi başıma eğlenmiyor, plan kurmadan yaşamıyordum?

İç çekip bir masaya oturdum. Garson anında başımda dikilmişti. Onu kovmak istemiyordum, sonrasında geri gelmesi uzun sürüyordu. Happy hour'u çoktan geçirdiğimi fark ettiğimden birayla başladım içmeye. Üç şişe bittiğinde hafifçe sallanıyordum. Eskiden teki bile zihnimi sulandırırken şimdi tesiri kalmamıştı bunların. Büyüdüğümü fark ettiğim anlardan biri daha.

Arkamdaki kızlardan birinin arkadaşının kolunu çekiştirip birinin geleceğini söylemesiyle odak notkası arayan kafamı oraya verdim. Bir dansçıdan bahsediyorlardı. Aklıma aniden Chanyeol gelmişti. Onunla da ilk buluşmamızda bana dansçı bir arkadaşından ve onun barlarda sahne aldığından bahsettiğini hatırlamıştım. Onun gelme olasılığıyla beni merak aldı. Başkasını duyamamıştım barlarda dans eden.

Zihnimin çok ufak bir köşesinde Jongin'in dans salonu olduğunu düşündüm. Fakat o ihtimal hemen kendini yok etmişti. İmkansıza yakın bir şeydi bu, kaderin bile ötesinde olurdu. Bu nedenle kendimi düşünmekle yormayıp biramı yudumladım ve yerden beş-altı karış yukardaki platforma baktım. Her barda neden bulunduğunu anlamadığım bir şeydi bu. Belki de dansçı çocuk için yapılmıştı, Chanyeol fanlarının çok olduğundan bahsetmişti.

Yine de Seul'deki her barın bunu yapması imkansızdı onun için, değil mi?

Alkış sesiyle çocuğun yaklaşmakta olduğunu anladım. Etrafa göz gezdirsem de seçememiştim karanlıkta. Ama sahneye çıktığında, üstüne yansıyan spot ışıklarıyla birlikte bunun cidden kaderin ötesinde olduğunu fark ettim. Siyah gömleği, siyah deri pantolonu ile Jongin orada duruyordu. Yüzünde kıyafetine uygun koyu bir makyaj vardı, sanırım biraz da eyeliner.