ultimo colore

Turuncu

Sevgili Günlük,

Bugün yakın bir arkadaşımla kavga ettim. Gereksiz bir kavgaydı belki. Ama bu kadar canımı yakacağını tahmin edemedim. Son günlerde fazla duygusal olduğumu biliyordum. Ama bunu arkadaşlarına yansıttığını kesinlikle düşünmüyordum. Yansıtıyormuşum.

Arkadaşım beni bir köşeye çekti. Ve ince kaşlarını çatarak bağırmaya başladı. "Neyin var senin? Eğer bir derdin varsa bunu bizimle paylaşmalısın. Sinirliysen sinirini bizden çıkarmamalısın!"

Anlayamıyordum. Neden fevrileştiğini gerçekten bilmiyordum. "Ne demeye çalışıyorsun?"

"Bencilin tekisin. Senin için endişelendiğimiz için bizi tersleyemezsin! Her neyin var diye sorduğumuzda bağıramazsın!" Anlık olarak dünya durmuştu o an. Gerçekten böyle mi düşünüyor? Diye geçirdim zihnimden. Gözlerim ışık hızıyla dolarken sadece sustum. Haklı oluşuna sustum. Gözlerimi boyası soyunmuş duvardan çekemedim. Benden bir cevap bekledi. İstediğini veremedim. Hışımla arkasını dönüp uzaklaştı. Durdurmak istedim. Özür dilemek, tüm gerçeği yüzüne haykırmak ve beni affetmesini istedim.

Yapamadım.

Her daim içimdeki yaşama istediğini kalbime kabul ettiremediğim gibi.

Bunu da beceremedim.