ultimo colore

Mavi

Okulu bıraktım. Arkadaşlarım beni ikna etmek için çok çabaladılar. Ama yapamam. Öğrendiğim hiçbir bilginin zihnimde yer edinemediğini görmek benim için çok zor. Devam etmek için çabaladım. Gerçekten istedim. Ama yaşadığımız birçok şeyin isteğimiz dışında gerçekleştiğini unutmak için hastalığa ihtiyacım yoktu.

Okulu bıraktığımı en sevdiğim öğretmenim olan coğrafya hocasına söyledim. Nedenini sormadı, veya beni ikna etmeye çalışmadı. Görüyordu gözlerimdeki isyanı. Okuyordu kalbimdeki acıyı. Sorup deşmek istemedi belki de. Gülümsedi, ve sarıldı dakikalarca. Geçen aylar arasında en zoruydu belki de okulun demir kapılarını ardımda bırakmak. Her gün nefret kusarak geldiğim okulda her dakika bulunmak istedim. Hatıralarımı paylaşmayı sevmem. Lakin bir damla gözyaşını geçmişime heba edebilirim.

Ne yapacağımı, ne yapmak istediğimi bilmiyorum. Hiçbir şeyden emin olamıyorum. Günlüğü yazarken neden yazdığımı sorguluyorum. Ne yazıyorum ben? Hatırlamam birkaç saniyemi alıyor. Zamanla dakikalar, saatleri kovalayacak. Ve asla hatırlamayacağım. Sınavda cevabını bildiğin, lakin hatırlayamadığın cevaplar olarak kalacak zihnimde anılar. Getirdiği his, pişmanlıktan başka bir şey olmayacak.